De reden waarom Ottomaanse sultans niet erg Turks waren

Het Ottomaanse rijk heerste over wat nu Turkije is en een groot deel van de oostelijke mediterrane wereld van 1299 tot 1923. De heersers of sultans van het Ottomaanse rijk hadden hun vaderlijke wortels in Oghuz Turken van Centraal-Azië, ook bekend als de Turkmenen. 

De geschiedenis van Concubine Mothers

De meeste moeders van de sultans waren echter concubines van de koninklijke harem - en de meeste concubines kwamen uit niet-Turkse, meestal niet-islamitische delen van het rijk. Net als de jongens in het korps Janissary, waren de meeste concubines in het Ottomaanse rijk technisch gezien lid van de slavenklasse. De koran verbiedt de slavernij van mede-moslims, dus de concubines waren van christelijke of joodse families in Griekenland of de Kaukasus, of waren krijgsgevangenen van verder weg. Sommige inwoners van de harem waren ook officiële echtgenotes, mogelijk nobele vrouwen uit christelijke naties, getrouwd met de sultan als onderdeel van diplomatieke onderhandelingen.

Hoewel veel van de moeders slaven waren, konden ze ongelooflijke politieke macht vergaren als een van hun zonen de sultan werd. Net zo valide sultan, of Moeder Sultan, een concubine diende vaak als de facto heerser in de naam van haar jonge of incompetente zoon.

Ottomaanse Koninklijke Genealogie

De Ottomaanse koninklijke genealogie begint met Osman I (r. 1299 - 1326), beiden wiens ouders Turken waren. De volgende sultan was eveneens 100% Turks, maar beginnend met de derde sultan, Murad I, de moeders van de sultans (of valide sultan) waren niet van Centraal-Aziatische afkomst. Murad I (r. 1362 - 1389) was 50% Turks. De moeder van Bayezid I was Grieks, dus hij was 25% Turks. 

De moeder van de vijfde sultan was Oghuz, dus hij was 62,5% Turks. Suleiman the Magnificent, de tiende sultan, ging op de manier verder en had ongeveer 24% Turks bloed. 

Volgens onze berekeningen was het Oghuz-bloed tegen de tijd dat we bij de 36e en laatste sultan van het Ottomaanse rijk, Mehmed VI (r. 1918 - 1922) kwamen, zo verdund dat hij slechts ongeveer 0,195% Turkic was. Al die generaties moeders uit Griekenland, Polen, Venetië, Rusland, Frankrijk en daarbuiten hebben de genetische wortels van de sultans op de steppen van Centraal-Azië echt overstemd.

Lijst van Ottomaanse sultans en de etniciteit van hun moeders

1. Osman I, Turks
2. Orhan, Turks
3. Murad I, Grieks
4. Bayezid I, Grieks
5. Mehmed I, Turks
6. Murad II, Turks
7. Mehmed II, Turks
8. Bayezid II, Turks
9. Selim I, Grieks
10. Suleiman I, Grieks
11. Selim II, Pools
12. Murad III, Italiaans (Venetiaans)
13. Mehmed III, Italiaans (Venetiaans)
14. Ahmed I, Grieks
15. Mustafa I, Abchazisch
16. Osman II, Grieks of Servisch (?)
17. Murad IV, Grieks
18. Ibrahim, Grieks
19. Mehmed IV, Oekraïens
20. Suleiman II, Servisch
21. Ahmed II, Pools
22. Mustafa II, Grieks
23. Ahmed III, Grieks
24. Mahmud I, Grieks
25. Osman III, Servisch
26. Mustafa III, Frans
27. Abdulhamid I, Hongaars
28. Selim III, Georgisch
29. Mustafa IV, Bulgaars
30. Mahmud II, Georgisch
31. Abdulmecid I, Georgisch of Russisch (?)
32. Abdulaziz I, Roemeens
33. Murad V, Georgiër
34. Abdulhamid II, Armeens of Russisch (?)
35. Mehmed V, Albanees
36. Mehmed VI, Georgisch