Kinderen in New England zijn bekend met het werk van Henry Wadsworth Longfellow, wiens "Paul Revere's Ride" is gereciteerd op menig schoolverkiezing. Longfellow, geboren in 1807 in Maine, werd een soort epische dichter voor de Amerikaanse geschiedenis en schreef over de Amerikaanse revolutie zoals oude barden over veroveringen in heel Europa schreven.
Longfellow, de op een na oudste in een gezin van acht kinderen, was leraar aan het Bowdoin College in Maine en later aan de Harvard University.
Longfellow's eerste vrouw Mary stierf in 1831 na een miskraam, terwijl ze op reis waren in Europa. Het echtpaar was pas vier jaar getrouwd. Na haar dood schreef hij enkele jaren niet, maar ze inspireerde zijn gedicht 'Footsteps of Angels'.
In 1843, na jaren proberen haar bijna tien jaar te hebben overgehaald, trouwde Longfellow met zijn tweede vrouw Frances. De twee hadden zes kinderen samen. Tijdens hun verkering wandelde Longfellow vaak vanuit zijn huis in Cambridge, over de Charles River, naar het familiehuis van Frances in Boston. De brug die hij tijdens die wandelingen is overgestoken, staat nu officieel bekend als de Longfellow Bridge.
Maar zijn tweede huwelijk eindigde ook in een tragedie; in 1861 stierf Frances aan brandwonden die ze leed nadat haar jurk in brand vloog. Longfellow was zelf verbrand terwijl hij haar probeerde te redden en liet zijn beroemde baard groeien om de littekens op zijn gezicht achter te laten.
Hij stierf in 1882, een maand nadat mensen in het land zijn 75e verjaardag vierden.
De bekendste werken van Longfellow omvatten epische gedichten zoals 'The Song of Hiawatha' en 'Evangeline' en poëziecollecties zoals 'Tales of a Wayside Inn'. Hij schreef ook bekende gedichten in balladstijl, zoals 'Het wrak van de Hesperus' en 'Endymion'.
Hij was de eerste Amerikaanse schrijver die Dante's 'Divine Comedy' vertaalde. De bewonderaars van Longfellow waren onder meer president Abraham Lincoln en collega-schrijvers Charles Dickens en Walt Whitman.
Dit gedicht uit 1842 heeft de beroemde regel: "In elk leven moet wat regen vallen", wat betekent dat iedereen op een bepaald moment moeilijkheden en verdriet zal ervaren. De "dag" is een metafoor voor "leven". Geschreven na de dood van zijn eerste vrouw en voordat hij met zijn tweede vrouw trouwde, is "The Rainy Day" geïnterpreteerd als een diep persoonlijke kijk op de psyche en gemoedstoestand van Longfellow.
Hier is de volledige tekst van "The Rainy Day" van Henry Wadsworth Longfellow.
De dag is koud en donker en somber;
Het regent en de wind is nooit moe;
De wijnstok klampt zich nog steeds vast aan de muur,
Maar bij elke windvlaag vallen de dode bladeren,
En de dag is donker en somber.
Mijn leven is koud en donker en somber;
Het regent en de wind is nooit moe;
Mijn gedachten houden nog steeds vast aan het vervelende verleden,
Maar de hoop van de jeugd valt dik in de ontploffing
En de dagen zijn donker en somber.
Wees stil, verdrietig hart! en houd op met zich te bekeren;
Achter de wolken schijnt de zon nog steeds;
Uw lot is het gemeenschappelijke lot van allen,
In elk leven moet wat regen vallen,
Sommige dagen moeten donker en somber zijn.