De preventieve sociale en emotionele thema's in het toneelstuk Hamlet

Shakespeare's tragedie "Hamlet" heeft een aantal belangrijke thema's, zoals dood en wraak, maar het spel bevat ook subthema's, zoals de staat Denemarken, incest en onzekerheid. Met deze review kun je het brede scala aan problemen van het drama en wat ze over de personages onthullen beter begrijpen.

De staat Denemarken

De politieke en sociale toestand van Denemarken wordt in het stuk genoemd, en de geest is een belichaming van de groeiende sociale onrust in Denemarken. Dit komt omdat de bloedlijn van de monarchie onnatuurlijk is verstoord door Claudius, een immorele en machtshongerige koning.

Toen het stuk werd geschreven, was koningin Elizabeth 60, en er was bezorgdheid over wie de troon zou erven. De zoon van Mary Queen of Scots was een erfgenaam, maar zou mogelijk politieke spanningen tussen Groot-Brittannië en Schotland doen ontbranden. Daarom staat de staat Denemarken in "Hamlet" zou een weerspiegeling kunnen zijn van de eigen onrust en politieke problemen van Groot-Brittannië.

Seksualiteit en incest in Hamlet

Gertrude's incestueuze relatie met haar zwagerplagen Hamlet meer dan de dood van zijn vader. In Act 3, Scene 4, beschuldigt hij zijn moeder van het leven "In het zware zweet van een enseamed bed, / Gestoofd in corruptie, honing en de liefde bedrijven / Over de vervelende stal."

Gertrude's acties vernietigen Hamlets geloof in vrouwen, wat misschien de reden is waarom zijn gevoelens tegenover Ophelia ambivalent worden.

Toch is Hamlet niet zo boos op het incestueuze gedrag van zijn oom. Voor alle duidelijkheid, incest verwijst meestal naar seksuele relaties tussen naaste bloedverwanten, dus hoewel Gertrude en Claudius verwant zijn, vormt hun romantische relatie eigenlijk geen incest. Dat gezegd hebbende, geeft Hamlet Gertrude onevenredig de schuld voor haar seksuele relatie met Claudius, terwijl ze de rol van zijn oom in de relatie over het hoofd ziet. Misschien is de reden hiervoor een combinatie van de passieve rol van vrouwen in de samenleving en de overheersende (misschien zelfs borderline incestueuze) passie van Hamlet voor zijn moeder.

De seksualiteit van Ophelia wordt ook gecontroleerd door de mannen in haar leven. Laertes en Polonius zijn aanmatigende voogden en staan ​​erop dat ze Hamlets vorderingen weigert, ondanks haar liefde voor hem. Het is duidelijk dat er een dubbele standaard is voor vrouwen als het gaat om seksualiteit.

Onzekerheid

In "Hamlet" gebruikt Shakespeare onzekerheid meer als een dramatisch apparaat dan als een thema. De onzekerheden van de zich ontvouwende plot zijn wat de acties van elk personage drijft en het publiek betrokken houdt.

Vanaf het allereerste begin van het spel, stelt de geest veel onzekerheid voor Hamlet. Hij (en het publiek) zijn onzeker over het doel van de geest. Is het bijvoorbeeld een teken van de sociaal-politieke instabiliteit van Denemarken, een manifestatie van Hamlets eigen geweten, een boze geest die hem tot moord uitlokt of de geest van zijn vader die niet kan rusten?

Hamlets onzekerheid vertraagt ​​hem om actie te ondernemen, wat uiteindelijk leidt tot de onnodige dood van Polonius, Laertes, Ophelia, Gertrude, Rosencrantz en Guildenstern.

Zelfs aan het einde van het stuk blijft het publiek met een gevoel van onzekerheid achter wanneer Hamlet de troon nalaat aan de uitslag en gewelddadige Fortinbras. In de slotmomenten van het drama ziet de toekomst van Denemarken er minder zeker uit dan in het begin. Op deze manier weerspiegelt het stuk het leven.