Er zijn historische overblijfselen van schaatsen die teruggaan tot 3000 voor Christus. Maar inline-rolschaatsen zijn waarschijnlijk veel later ontstaan in Scandinavië of Noord-Europa, waar schaatsen een gemakkelijke manier was om korte afstanden af te leggen. Aan het begin van de 17e eeuw noemden deze vroege Nederlanders zichzelf skeelers en schaatsten op bevroren grachten in de winter. Ze gebruikten uiteindelijk een primitieve vorm van rolschaats, gemaakt door houten spoelen aan een platform te bevestigen om vergelijkbaar reizen in warmer weer mogelijk te maken.
De eerste officieel gedocumenteerde inline skate verscheen in 1760 in Londen. De overgang van transport naar een vervanger voor schaatsen op het podium, recreatief schaatsen, fitness schaatsen en uiteindelijk inline competitiesporten is nauw verbonden met de ontwikkeling van inline skate technologie.
Laten we de ontwikkelingen en technologische verbeteringen volgen die zijn aangebracht aan de originele inline skates die leiden tot de comfortabele en soms zeer gespecialiseerde apparatuur die tegenwoordig door inline skaters wordt gebruikt.
Het National Museum of Roller Skating was de bron voor veel van de historische feiten in dit artikel.
De eerste gedocumenteerde verwijzing naar inline of rolschaatsen werd achtergelaten door een Londense artiest. De uitvinder van deze schaatsen, die waarschijnlijk een inline-ontwerp waren, is onbekend en is verloren in de geschiedenis.
De eerste bekende uitvinder van een inline rolschaats was John Joseph Merlin. Merlin werd geboren op 17 september 1735 in Huys, België. Hij groeide op tot een instrument voor muziekinstrumenten en een volleerd mechanisch uitvinder. Een van zijn uitvindingen was een paar schaatsen met een enkele rij kleine metalen wielen. Hij droeg de schaatsen als een publiciteitsstunt om zijn museum te promoten, en vanaf het begin was stoppen een probleem. Er wordt aangenomen dat een van zijn ballroomstunts eindigde in een dramatische crash in een gespiegelde muur vanwege dit defect. Voor de volgende eeuw volgden rolschaatswielen de inline ontwerpuitlijning.
Het inline skate-idee vond zijn weg naar Frankrijk in 1789 met Lodewijik Maximilian Van Lede en zijn skate die hij de patin a terre wat zich uit het Frans vertaalt naar "landschaatsen" of "aardschaatsen". De schaatsen van Van Lede bestonden uit een ijzeren plaat waaraan houten wielen waren bevestigd. Hij was beeldhouwer aan de Academie Brugge in Parijs en werd als zeer excentriek beschouwd.
In 1819 werd de eerste inline skate gepatenteerd en inlines bleven tot 1863 toen skates met twee assen werden ontwikkeld. Deze quad skates zorgden voor meer controle en hun populariteit verspreidde zich snel in Noord-Amerika en Europa. De vierwielige quad skate domineerde snel de skate-industrie. Sommige bedrijven bleven schaatsen ontwerpen met wielen in een rij, maar ze werden niet serieus genomen.
In Berlijn, Duitsland, werden inline rolschaatsen gebruikt in een ballet voor schaatsen bewegingen wanneer het onmogelijk was om ijs op een podium te hebben. Het ballet genaamd Der Maler oder die Wintervergn Ugungen: "The Artist or Winter Pleasures". Schaatsen was een van de winterplezier gesimuleerd door rolschaatsers. Niemand weet wat voor soort schaatsen werden gebruikt.
De Petitbled, de eerste gepatenteerde rolschaats, was een inline. Dit patent werd in 1819 verleend in Parijs, Frankrijk. De uitvinding van M. Petitbled had drie inline wielen die ofwel hout, metaal of ivoor waren. Hij dacht dat zijn inline skate een schaatser toestaat om schaatsbewegingen te simuleren, maar de wielconstructie liet het niet toe en de wielen bleven slippen op harde oppervlakken.
Robert John Tyers, een Londense schaatser, patenteerde een skate genaamd de Rolito met vijf wielen in een enkele rij op de bodem van een schoen. De middelste wielen waren groter dan de wielen aan beide uiteinden van het frame om een skater te laten manoeuvreren door zijn gewicht te verplaatsen, maar de Rolito kon vandaag geen gebogen pad volgen zoals inline skates.
Een ander patent op rolschaatsen werd in 1828 tot augustus Lohner, een Weense klokkenmaker, verleend in Oostenrijk. Tot die tijd waren alle ontwerpen voor inline skates, maar deze versie was als een driewieler, met twee wielen aan de achterkant en één aan de voorkant. Hij voegde ook een ratel toe om te voorkomen dat de schaats achteruit rolde.
In Frankrijk kreeg Jean Garcin een patent voor de 'Cingar'. De naam is gemaakt door de lettergrepen van zijn achternaam om te keren. De Cingar was een inline skate met drie wielen. Garcin opende een ijsbaan, leerde schaatsen en schreef zelfs een boek genaamd Le Vrai Patineur ("The True Skater"). Garcin moest zijn baan sluiten vanwege het aantal schaatsblessures voor klanten.