Het verschil tussen piraten, kapers, zeerovers en zeerovers

Piraat, privateer, zeerover, boekanier: al deze woorden kunnen verwijzen naar een persoon die zich bezighoudt met diefstal op volle zee, maar wat is het verschil? Hier is een handige naslaggids om dingen op te helderen.

Pirates

Piraten zijn mannen en vrouwen die schepen of kustplaatsen aanvallen in een poging hen te beroven of gevangenen te vangen voor losgeld. In wezen zijn het dieven met een boot. Piraten discrimineren niet als het gaat om hun slachtoffers. Elke nationaliteit is een eerlijk spel.

Ze hebben niet de (openlijke) steun van een legitieme natie en zijn over het algemeen verboden waar ze ook zijn. Vanwege de aard van hun handel, gebruiken piraten vaker geweld en intimidatie dan gewone dieven. Vergeet de romantische piraten van de films: piraten waren (en zijn) meedogenloze mannen en vrouwen die door nood tot piraterij zijn gedreven. Beroemde historische piraten zijn Blackbeard, "Black Bart" Roberts, Anne Bonny en Mary Read.

bemanning van kaperschip

Kapers waren mannen en schepen in semi-dienstverband van een natie die in oorlog was. Kapers waren privéschepen aangemoedigd om vijandelijke schepen, havens en belangen aan te vallen. Ze hadden de officiële sanctie en bescherming van de sponsorende natie en moesten een deel van de plundering delen.

Een van de beroemdste kapers was kapitein Henry Morgan, die in de jaren 1660 en 1670 voor Engeland vocht tegen Spanje. Met een commissie voor privatisering plunderde Morgan verschillende Spaanse steden, waaronder Portobello en Panama City. Hij deelde zijn plundering met Engeland en leefde zijn dagen ter ere in Port Royal.

Een kapitein als Morgan zou nooit schepen of havens van een andere natie hebben aangevallen dan die in zijn commissie en zou nooit Engelse belangen hebben aangevallen onder welke omstandigheden dan ook. Dit is vooral wat privateers onderscheidt van piraten.

Buccaneers

De Buccaneers waren een specifieke groep kapers en piraten die actief waren in de late jaren 1600. Het woord komt uit het Frans boucan, dat was gerookt vlees gemaakt door jagers op Hispaniola uit de wilde varkens en runderen daar. Deze mannen begonnen een zaak van de verkoop van hun gerookt vlees aan passerende schepen maar realiseerden zich al snel dat er meer geld te verdienen was door piraterij.

Het waren ruige, stoere mannen die zware omstandigheden konden overleven en goed schieten met hun geweren, en ze werden al snel bedreven in het passeren van passerende schepen. Ze werden enorm in trek bij Franse en Engelse privéschepen en vochten vervolgens tegen de Spanjaarden.

Zeerovers vielen over het algemeen steden uit de zee aan en waren zelden bezig met piraterij in open water. Veel van de mannen die naast kapitein Henry Morgan vochten, waren boekaniers. Rond 1700 stierf hun manier van leven uit en al snel waren ze weg als een sociaal-etnische groep.

Corsairs

Corsair is een woord in het Engels dat wordt toegepast op buitenlandse privé-gebruikers, meestal moslim of Frans. De Barbary-piraten, moslims die de Middellandse Zee vanaf de 14e tot de 19e eeuw terroriseerden, werden vaak "corsairs" genoemd omdat ze geen moslimschepen aanvielen en vaak gevangenen verkochten als slavernij.

Tijdens de "Gouden Eeuw" van piraterij werden Franse kapers aangeduid als zeerovers. Het was destijds een zeer negatieve term in het Engels. In 1668 was Henry Morgan diep beledigd toen een Spaanse functionaris hem een ​​corsair noemde (hij had natuurlijk net de stad Portobello ontslagen en eiste losgeld omdat hij het niet op de grond zou verbranden, dus misschien waren de Spanjaarden ook beledigd).

bronnen:

• Cawthorne, Nigel. Een geschiedenis van piraten: bloed en donder op volle zee. Edison: Chartwell Books, 2005.
• Aldus David. New York: Random House Trade Paperbacks, 1996
• Defoe, Daniel. (Captain Charles Johnson) Een algemene geschiedenis van de Pyraten. Uitgegeven door Manuel Schonhorn. Mineola: Dover Publications, 1972/1999.
• Earle, Peter. New York: St. Martin's Press, 1981.
• Konstam, Angus. De wereldatlas van piraten. Guilford: the Lyons Press, 2009