De Da Vinci-code van Dan Brown is een snelle thriller waarbij de hoofdpersonen aanwijzingen in kunst, architectuur en raadsels moeten ontcijferen om een moord te doorgronden en zichzelf te redden. Als een thriller is het een O.K. kies, maar niet zo goed als die van Brown Engelen en duivels. De hoofdpersonen bespreken niet-onderbouwde religieuze ideeën alsof het feiten zijn (en Brown's 'Feiten'-pagina impliceert dat ze dat zijn). Dit kan sommige lezers beledigen of irriteren.
ik lees De Da Vinci-code door Dan Brown jaar na de eerste release, dus mijn reactie is waarschijnlijk anders dan degenen die het vóór de hype ontdekten. Voor hen waren de ideeën misschien nieuw en het verhaal spannend. Voor mij was het verhaal echter zo gelijkaardig aan dat van Brown Engelen en duivels dat ik het voorspelbaar vond en in staat was om sommige van de wendingen vroeg te raden. Als thriller hield het me zeker op punten aan het lezen, maar ik raakte nooit zo verdwaald in het verhaal als ik had gewild. Ik zou het mysterie alleen beoordelen als O.K. en het einde als enigszins teleurstellend.
De Da Vinci-code is een thriller en moet als zodanig worden opgevat; het uitgangspunt van het verhaal ondermijnt echter de principes van het christendom, dus de roman heeft veel controverses aangewakkerd en verschillende non-fictie-werken voortgebracht die de door karakters besproken theorieën ontkrachten. Heeft Dan Brown een andere agenda dan entertainment? Ik weet het niet. Hij heeft zeker de aanzet gegeven tot controverse met de "Feiten" -pagina aan het begin van de roman, wat inhoudt dat de ideeën die in de roman worden besproken waar zijn. (Brown heeft sindsdien de implicaties van de Feitenpagina op zijn officiële website afgewezen. Er zijn ook verschillende punten waarop de toon van de roman een beetje neerbuigend is in de presentatie van zijn religieuze en zogenaamd feministische ideeën. Voor mij zijn de controversiële ideeën gewoon kwam over als irritant in het licht van het middelmatige verhaal.