Het Bessemer-staalproces was een methode om staal van hoge kwaliteit te produceren door lucht in gesmolten staal te schieten om koolstof en andere onzuiverheden te verbranden. Het is vernoemd naar de Britse uitvinder Sir Henry Bessemer, die in de jaren 1850 aan het proces werkte.
Terwijl Bessemer aan zijn proces in Engeland werkte, ontwikkelde een Amerikaan, William Kelly, een proces met hetzelfde principe, dat hij in 1857 patenteerde.
Zowel Bessemer als Kelly reageerden op een dringende behoefte om de methoden voor het vervaardigen van staal te verfijnen, zodat het volledig betrouwbaar zou zijn.
In de decennia vóór de burgeroorlog werd staal in grote hoeveelheden geproduceerd. Maar de kwaliteit ervan varieerde vaak sterk. En omdat grote machines, zoals stoomlocomotieven, en grote constructies, zoals hangbruggen, werden gepland en gebouwd, was het noodzakelijk om staal te produceren dat zou presteren zoals verwacht.
De nieuwe methode voor de productie van betrouwbaar staal bracht een revolutie teweeg in de staalindustrie en maakte grote vooruitgang mogelijk in de spoorwegen, bruggenbouw, constructie en scheepsbouw.
De Britse uitvinder van het sterk verbeterde staalproces was Henry Bessemer, die op 19 januari 1813 in Charlton, Engeland werd geboren. De vader van Bessemer gebruikte een typegieterij, waardoor het mechanische type in drukpersen werd gebruikt. Hij had een methode bedacht om het metaal dat hij gebruikte te harden, waardoor zijn type langer meegaf dan het type dat door zijn concurrenten werd gemaakt.
Opgroeiend rond de typegieterij, raakte de jonge Bessemer geïnteresseerd in het bouwen van dingen van metaal en in het bedenken van zijn eigen uitvindingen. Toen hij 21 jaar oud was, bedacht hij een stempelmachine die nuttig zou zijn voor de Britse regering, die routinematig belangrijke juridische documenten stempelde. De regering prees zijn innovatie, maar in een bittere aflevering weigerde het hem te betalen voor zijn idee.
Verbitterd door de ervaring met de stempelmachine werd Bessemer erg geheimzinnig over zijn verdere uitvindingen. Hij bedacht een methode voor het vervaardigen van goudverf voor decoratieve items zoals fotolijsten. Hij hield zijn methoden zo geheim dat buitenstaanders nooit de machines mochten zien die werden gebruikt om metalen chips aan de verf toe te voegen.
In de jaren 1850, tijdens de Krimoorlog, raakte Bessemer geïnteresseerd in het oplossen van een groot probleem voor het Britse leger. Het was mogelijk om meer nauwkeurige kanonnen te produceren door de boringen te besturen, wat betekende dat je bosjes in de kanon moest snijden, zodat de projectielen zouden roteren als ze weggingen.
Het probleem met het gebruik van de kanonnen die gewoonlijk werden gebruikt, was dat ze van ijzer waren of van staal van lage kwaliteit en dat de vaten konden exploderen als het geweer zwakke plekken veroorzaakte. De oplossing, redeneerde Bessemer, zou staal van een dergelijke hoge kwaliteit maken dat het betrouwbaar kan worden gebruikt om geweerkanonnen te maken.
De experimenten van Bessemer gaven aan dat het injecteren van zuurstof in het staalproductieproces het staal zodanig zou verwarmen dat onzuiverheden zouden afbranden. Hij bedacht een oven die zuurstof in het staal zou injecteren.
De impact van de innovatie van Bessemer was dramatisch. Plots was het mogelijk om staal van hoge kwaliteit te maken, en grote hoeveelheden die tien keer sneller konden worden vervaardigd. Wat Bessemer perfectioneerde, veranderde het maken van staal in een industrie met beperkingen in een zeer winstgevende onderneming.
De productie van betrouwbaar staal creëerde een revolutie in het bedrijfsleven. De Amerikaanse zakenman Andrew Carnegie heeft tijdens zijn zakenreizen naar Engeland in de jaren na de burgeroorlog speciale aandacht besteed aan het Bessemer-proces.
In 1872 bezocht Carnegie een fabriek in Engeland die de methode van Bessemer gebruikte, en hij besefte het potentieel van het produceren van dezelfde staalkwaliteit in Amerika. Carnegie leerde alles wat hij kon over staalproductie en begon het Bessemer-proces te gebruiken in fabrieken die hij in Amerika bezat. Tegen het midden van de jaren 1870 was Carnegie nauw betrokken bij de staalproductie.
Na verloop van tijd zou Carnegie de staalindustrie domineren, en hoogwaardig staal zou de bouw van fabrieken mogelijk maken die de industrialisatie van Amerika in de late jaren 1800 bepaalden.