In Engelse grammatica, subjectief geval is het geval van een voornaamwoord wanneer het functioneert als een van de volgende:
het onderwerp van een clausule
een aanvulling op het onderwerp
een appositief voor een onderwerp of een onderwerpsupplement
Het subjectieve (of nominatief) vormen van Engelse voornaamwoorden zijn Ik, jij, hij, zij, het, wij, zij, wie en wie dan ook.
Het subjectieve geval wordt ook wel het nominatief geval.
Voorbeelden en observaties
Mark Twain Mijn moeder had veel problemen met mij, maar ik denken zij ervan genoten.
Steven Wright ik had een vriend wie was een clown. Wanneer hij stierven, gingen al zijn vrienden in één auto naar de begrafenis.
Edward R. Munrow Wij mag meningsverschillen niet verwarren met ontrouw. Wanneer de loyale oppositie sterft, ik denk dat de ziel van Amerika ermee sterft.
Olivia de Haviland ik hoorde een schreeuw en ik wist niet of ik het was die schreeuwde of niet - of het was ik die schreeuwde.
Theodore Roosevelt Het krediet is van de man wie is eigenlijk in de arena, wiens gezicht wordt ontsierd door stof en zweet en bloed, wie streeft dapper, wie vergist en komt steeds opnieuw tekort, omdat er geen moeite is zonder fouten of tekortkomingen, maar wie kent het grote enthousiasme, de grote toewijding, wie besteedt zichzelf voor een waardig doel.
Subjectieve Case Gebruik Opmerkingen
Robert DiYanni In een gesprek kunt u soms objectieve voornaamwoorden gebruiken wanneer formele schriftelijke grammatica vereist subjectief geval vormen. Bijvoorbeeld bij het beantwoorden van een vraag als 'Are you Carmela Shiu?' je zou kunnen antwoorden: 'Ja, dat is het me,'in plaats van' Ja, dat is het ik.' Me klinkt natuurlijker omdat die vorm van het voornaamwoord vaker in spraak wordt gebruikt. Echter, ik is in dit geval grammaticaal correct.
Edward D. Johnson Als het subjectieve geval op stelten lijkt, zoals het misschien doet in John heeft met meisjes uitgegaan die langer zijn dan zij, genoeg van de elliptische clausule kan worden geleverd om het duidelijk te maken dat dan functioneert als een conjunctie en dat het subjectieve geval vereist is. Meestal betekent dit eenvoudigweg een vorm van het werkwoord toevoegen doen, zijn, of hebben. [We zouden dus schrijven: 'John is ouder dan meisjes is.']
Laurel J. Brinton Er is geen onderscheid tussen de nominatieve [subjectieve] en objectieve vorm van het, noch van u (hoewel historisch de nominatieve vorm was gij, zoals in de archaïsche uitdrukking Hoor, hoor).
De lichtere kant van het subjectieve geval
Loyal Jones en Billy Edd Wheeler St. Peter stond bij de Pearly Gates te kijken naar een assistent-check bij nieuwkomers. De assistent had een rooster en riep namen terwijl de geesten in een rij stonden. "James Robertson," las hij af en een collega zei: "Ik ben hem." Toen las hij 'William Bumgarner' en een andere man zei: 'Dat ben ik.' Toen las hij: 'Gladys Humphreys' en een vrouw antwoordde: 'Ik ben het zij."St. Peter boog zich voorover en fluisterde tegen zijn assistent," Nog een verdomde leraar.