Plotoverzicht en studiegids Speed-the-Plough

Speed-the-Plow is een toneelstuk geschreven door David Mamet. Het bestaat uit drie lange scènes met betrekking tot de zakelijke dromen en strategieën van Hollywood-managers. De originele Broadway-productie van Speed-the-Plow geopend op 3 mei 1988. Het speelde Joe Mantegna als Bobby Gould, Ron Silver als Charlie Fox en (haar debuut op Broadway) Madonna als Karen.

Wat betekent de titel "Speed-the-Plough"?

De titel is afgeleid van een zin in een werklied uit de 15e eeuw: "God speed the plow." Het was een gebed voor voorspoed en productiviteit.

Plotsamenvatting van Act One:

Speed-the-Plough begint met de introductie van Bobby Gould, een recent gepromoveerde Hollywood-manager. Charlie Fox is een zakencollega (onder Gould gerangschikt) die een filmscript inbrengt dat is verbonden met een regisseur die hits maakt. Tijdens de eerste scène gutsen de twee mannen over hoe succesvol ze zullen worden, allemaal dankzij de scriptoptie. (Het scenario is een stereotype gewelddadige gevangenis / actiefilm.)

Gould belt zijn baas. De baas is de stad uit maar komt de volgende ochtend terug en Gould garandeert dat de deal wordt goedgekeurd en dat Fox en Gould een producentenkrediet krijgen. Terwijl ze de wederzijdse ontberingen van hun vroege dagen samen bespreken, mengen ze zich ook met Karen, een tijdelijke receptioniste.

Wanneer Karen niet op kantoor is, wedt Fox dat Gould Karen niet kan verleiden. Gould gaat de uitdaging aan, beledigd door het idee dat Karen zich aangetrokken zou voelen tot zijn positie in de studio, maar niet in staat om van hem te houden als persoon. Nadat Fox het kantoor verlaat, moedigt Gould Karen aan om meer doelgericht te worden. Hij geeft haar een boek om te lezen en vraagt ​​haar langs te komen bij zijn huis en een recensie te geven. Het boek is getiteld The Bridge or, Radiation and the Half-Life of Society. Gould heeft er alleen naar gekeken, maar hij weet al dat het een pretentieuze poging tot intellectuele kunst is, ongeschikt voor een film, vooral een film in zijn studio.

Karen stemt ermee in hem later op de avond te ontmoeten en de scène eindigt met Gould overtuigd dat hij zijn weddenschap met Fox zal winnen.

Plotsamenvatting van wet twee:

De tweede act van Speed-the-Plow speelt zich volledig af in het appartement van Gould. Het begint met Karen die met passie leest uit het 'Radiation book'. Ze beweert dat het boek diepgaand en belangrijk is; het heeft haar leven veranderd en alle angst weggenomen.

Gould probeert uit te leggen hoe het boek zou mislukken als film. Hij legt uit dat het niet zijn taak is om kunst te maken, maar om een ​​verhandelbaar product te maken. Karen blijft echter overtuigen naarmate haar gesprek persoonlijker wordt. Ze stelt dat Gould niet meer bang hoeft te zijn; hij hoeft niet te liegen over zijn bedoelingen.

In haar scène-afsluitende monoloog zegt Karen:

KAREN: Je vroeg me om het boek te lezen. Ik lees het boek. Weet je wat er staat? Er staat dat je hier bent geplaatst om verhalen te maken die mensen moeten zien. Om ze minder bang te maken. Er staat ondanks onze overtredingen - dat we iets kunnen doen. Dat zou ons tot leven brengen. Zodat we ons niet hoeven te schamen.

Tegen het einde van haar monoloog is het duidelijk dat Gould voor haar is gevallen en dat ze de nacht met hem doorbrengt.

Samenvatting van perceel drie:

De laatste act van Speed-the-Plow keert terug naar het kantoor van Gould. Het is de ochtend erna. Fox komt binnen en begint te plannen over hun komende ontmoeting met de baas. Gould zegt rustig dat hij het gevangenisscript niet groen gaat verlichten. In plaats daarvan is hij van plan het 'Stralingsboek' te maken. Fox neemt hem in het begin niet serieus, maar wanneer hij zich eindelijk realiseert dat Gould serieus is, wordt Fox furieus.

Fox beweert dat Gould gek is geworden en dat de bron van zijn waanzin Karen is. Het lijkt erop dat Karen de vorige avond (voor, na of tijdens het vrijen) Gould ervan heeft overtuigd dat het boek een prachtig kunstwerk is dat moet worden aangepast tot een film. Gould gelooft dat groen licht van het "Stralingsboek" het juiste is om te doen.

Fox wordt zo boos dat hij Gould twee keer slaat. Hij eist dat Gould het verhaal van het boek in één zin vertelt, maar omdat het boek zo complex (of zo ingewikkeld) is, kan Gould het verhaal niet verklaren. Dan, wanneer Karen binnenkomt, eist hij dat zij een vraag beantwoordt:

FOX: Mijn vraag: je beantwoordt me eerlijk, zoals ik weet dat je zal doen: je kwam naar zijn huis met het vooroordeel, je wilde dat hij het boek groen maakte.

KAREN: Ja.

FOX: Als hij "nee" had gezegd, zou je met hem naar bed zijn gegaan?

Wanneer Karen toegeeft dat ze geen seks met Gould zou hebben gehad als hij niet akkoord was gegaan met het produceren van het boek, wordt Gould in wanhoop geworpen. Hij voelt zich verloren, alsof iedereen een stukje van hem wil, iedereen wil wegsijpelen van zijn succes. Wanneer Karen hem probeert te overtuigen door te zeggen 'Bob, we hebben een ontmoeting', beseft Gould dat ze hem heeft gemanipuleerd. Karen geeft niet eens om het boek; ze wilde gewoon een kans om snel hogerop in de voedselketen van Hollywood te komen.

Gould gaat naar zijn wasruimte en laat Fox haar meteen ontslaan. Sterker nog, hij doet meer dan haar ontslaan, hij dreigt: "Als je ooit weer terugkomt, laat ik je vermoorden." Bij het verlaten gooit hij het "Stralingsboek" achter zich aan. Wanneer Gould opnieuw het toneel betreedt, is hij somber. Fox probeert hem op te vrolijken en praat over de toekomst en de film die ze binnenkort gaan produceren.

De laatste regels van het spel:

FOX: Nou, dus we leren een les. Maar we zijn hier niet om te "pijnigen", Bob, we zijn hier niet om te mopperen. Wat zijn we hier om te doen (pauze) Bob? Nadat alles is gezegd en gedaan. Wat moeten we op aarde doen??

GOULD: We zijn hier om een ​​film te maken.

FOX: Wiens naam gaat boven de titel?

GOULD: Fox en Gould.

FOX: Hoe slecht kan het leven dan zijn?

En dus, Speed-the-Plow eindigt met Gould die zich realiseert dat de meeste, misschien wel alle mensen hem naar zijn macht zullen verlangen. Sommigen, zoals Fox, zullen het open en flagrant doen. Anderen, zoals Karen, zullen proberen hem te bedriegen. Fox's laatste regel vraagt ​​Gould om van de positieve kant te kijken, maar omdat hun filmproducten oppervlakkig en openlijk commercieel lijken, lijkt het erop dat Gould's succesvolle carrière weinig voldoening schenkt.