Sparta Een militaire stadstaat

"Hetzelfde geldt voor de Spartanen. Eén op één, ze zijn zo goed als iedereen ter wereld. Maar als ze in een lichaam vechten, zijn ze de beste van allemaal. Want hoewel ze vrije mannen zijn, zijn ze niet helemaal vrij. Ze accepteren de wet als hun meester. En ze respecteren deze meester meer dan jouw onderdanen jou respecteren. Wat hij ook beveelt, doen ze. En zijn bevel verandert nooit: het verbiedt hen om te vluchten in de strijd, ongeacht het aantal van hun vijanden. Hij vereist dat ze standvastig blijven - overwinnen of sterven. " - Uit de dialoog van Herodotus tussen Demaratos en Xerxes

In de achtste eeuw voor Christus had Sparta meer vruchtbaar land nodig om een ​​bloeiende bevolking te ondersteunen, dus besloot het het vruchtbare land van zijn buren, de Messeniërs, over te nemen en te gebruiken. Het resultaat was onvermijdelijk oorlog. De Eerste Messeniaanse Oorlog werd gevochten tussen 700-680 of 690-670 v.Chr. Na twintig jaar vechten verloren de Messeniërs hun vrijheid en werden ze landarbeiders voor de zegevierende Spartanen. Vanaf dat moment stonden de Messeniërs bekend als heloten.

Sparta: The Late Archaic City-State

Helots of Messenia From Perseus 'Thomas R. Martin, Een overzicht van de klassieke Griekse geschiedenis van Homer tot Alexander

De Spartanen namen het rijke land van hun buren en maakten hen heloten, dwangarbeiders. De helden zochten altijd naar een mogelijkheid om in opstand te komen en kwamen op tijd in opstand, maar de Spartanen wonnen ondanks een overweldigend tekort aan bevolking.

Uiteindelijk rebelleerden de horige-achtige helden tegen hun Spartaanse overheersers, maar tegen die tijd was het bevolkingsprobleem in Sparta omgekeerd. Tegen de tijd dat Sparta de Tweede Messeniaanse Oorlog (ca. 640 v.Chr.) Won, waren er meer dan tien tegen een aantal helden in Spartanen. Omdat de Spartanen nog steeds wilden dat helden hun werk voor hen deden, moesten de Spartaanse overheersers een methode bedenken om hen onder controle te houden.

De militaire staat

Onderwijs

In Sparta lieten jongens hun moeder op 7-jarige leeftijd achter om in barakken te leven met andere Spartaanse jongens, voor de komende 13 jaar. Ze stonden onder constant toezicht:

"Opdat de jongens nooit een heerser zouden missen, zelfs wanneer de directeur weg was, gaf hij autoriteit aan elke burger die toevallig aanwezig was om hen te verplichten alles te doen wat hij goed vond, en hen te straffen voor wangedrag. Dit had het effect van het respecteren van de jongens; in feite respecteren jongens en mannen hun heersers boven alles. [2.11] En dat een heerser misschien niet ontbreekt aan de jongens, zelfs als er geen volwassen man aanwezig was, koos hij de scherpste van de prefecten, en gaven aan elk het bevel van een divisie. En zo zijn de jongens bij Sparta nooit zonder een heerser. "
- Uit Xenophon Constitution of the Lacedaimonians 2.1

Het door de staat gecontroleerde onderwijs [agoge] in Sparta is niet ontworpen om geletterdheid bij te brengen, maar fitness, gehoorzaamheid en moed. Jongens hebben overlevingsvaardigheden geleerd, aangemoedigd om te stelen wat ze nodig hadden zonder gepakt te worden, en, onder bepaalde omstandigheden, om helden te vermoorden. Bij de geboorte zouden ongeschikte jongens worden gedood. De zwakken werden nog steeds uitgeroeid, degenen die overleefden zouden weten hoe ze met onvoldoende voedsel en kleding om moesten gaan:

"Nadat ze twaalf jaar oud waren, mochten ze geen onderkleding meer dragen, ze hadden één jas om ze een jaar te dienen; hun lichamen waren hard en droog, met maar weinig kennis van baden en reuzen; deze menselijke aflaten mochten ze alleen op enkele specifieke dagen van het jaar. Ze nestelden zich in kleine bandjes op bedden gemaakt van de biezen die groeiden aan de oevers van de rivier Eurotas, die ze met hun handen af ​​zouden breken met een mes; als het winter was, ze vermengden wat distels met hun ruis, waarvan men dacht dat het de eigenschap had warmte te geven. "
- Plutarchus

De scheiding van het gezin ging hun hele leven door. Als volwassenen woonden mannen niet bij hun vrouwen, maar aten ze in gemeenschappelijke puinhopen met de andere mannen van de syssitia. Het huwelijk betekende weinig meer dan clandestiene dalliances. Zelfs vrouwen werden niet aan trouw vastgehouden. Van Spartaanse mannen werd verwacht dat zij een voorgeschreven deel van de voorzieningen bijdroegen. Als ze faalden, werden ze uit de syssitia en verloren enkele van hun Spartaanse burgerschapsrechten.

Lycurgus: Gehoorzaamheid

Uit Xenophon Constitution of the Lacedaimonians 2.1
"[2.2] Lycurgus daarentegen, in plaats van elke vader te verlaten om een ​​slaaf te benoemen om als tutor op te treden, gaf de taak om de jongens te controleren aan een lid van de klas waaruit de hoogste ambten zijn vervuld, in feite aan de" Warden 'zoals hij wordt genoemd. Hij gaf deze persoon de bevoegdheid om de jongens bij elkaar te brengen, de leiding over hen te nemen en hen streng te straffen in geval van wangedrag. Hij gaf hem ook een staf van jongeren voorzien van zwepen om hen te kastijden wanneer nodig en het resultaat is dat bescheidenheid en gehoorzaamheid onafscheidelijke metgezellen zijn bij Sparta. "

11e Brittanica - Sparta

Spartanen waren in wezen soldaten die vanaf de leeftijd van zeven door de staat werden getraind in fysieke oefeningen, waaronder dansen, gymnastiek en balspelen. De jongeren werden begeleid door een paidonomos. Op twintig kon de jonge Spartaan zich aansluiten bij het leger en de sociale of eetclubs bekend als syssitia. Toen hij op 30-jarige leeftijd een Spartiaat was, de training had gevolgd en lid was van de clubs, kon hij genieten van volledige burgerschapsrechten.

De sociale functie van de Spartaanse Syssitia

Van Bulletin oude geschiedenis.

Auteurs César Fornis en Juan-Miguel Casillas betwijfelen dat helpers en buitenlanders dit eetcafe-instituut onder de Spartanen mochten bijwonen omdat wat er tijdens de maaltijden gebeurde, geheim moest blijven. Na verloop van tijd kunnen echter heloten zijn toegelaten, mogelijk in dienstbare hoedanigheid, om de dwaasheid van overmatig drinken te illustreren.

Richer Spartiates kon meer bijdragen dan van hen werd verlangd, vooral een dessert waarop de naam van de weldoener zou worden aangekondigd. Degenen die het zich niet konden veroorloven om zelfs te bieden wat ze nodig hadden, zouden prestige verliezen en in tweederangsburgers worden veranderd [hypomeia], niet wezenlijk beter af dan die andere beschamende burgers die hun status hadden verloren door lafheid of ongehoorzaamheid [tresantes].