Sigmar Polke, Duitse popartiest en fotograaf

Sigmar Polke (13 februari 1941 - 10 juni 2010) was een Duitse schilder en fotograaf. Hij creëerde de kapitalistische realistische beweging met collega-Duitse kunstenaar Gerhard Richter, die de ideeën van Pop Art uit de VS en het Verenigd Koninkrijk uitbreidde. Polke experimenteerde gedurende zijn carrière met unieke materialen en technieken.

Snelle feiten: Sigmar Polke

• Bezetting: Schilder en fotograaf
• Geboren: 13 februari 1941 in Oels, Polen
• Ging dood: 10 juni 2010 in Keulen, Duitsland
• Geselecteerde werken: "Bunnies" (1966), "Propellerfrau" (1969), vensters van de kathedraal van Grossmunster (2009)
• Opmerkelijk citaat: "De conventionele definitie van de realiteit en het idee van een normaal leven, betekenen niets."

Vroege leven en onderwijs

Sigmar Polke, geboren tijdens de Tweede Wereldoorlog in de Poolse provincie Neder-Silezië, kende de gevolgen van oorlog al op jonge leeftijd. Hij begon te tekenen als een jong kind en zijn grootvader stelde hem bloot aan experimenten met fotografie.

Sigmar Polke (aan de rechterkant). Publiek domein

Toen de oorlog in 1945 eindigde, werd het gezin van Polke van Duitse afkomst geconfronteerd met uitwijzing uit Polen. Ze ontsnapten naar Thüringen, Oost-Duitsland, en in 1953 stak het gezin de grens over naar West-Duitsland, op de vlucht voor de ergste jaren van de communistische regering in Oost-Duitsland.

In 1959 ging Polke in de leer bij een glas-in-loodfabriek in Düsseldorf, West-Duitsland. Hij ging naar de kunstacademie in Düsseldorf als student in 1961. Daar ontwikkelde zijn benadering van kunst zich onder sterke invloed van zijn leraar Joseph Beuys, een pionier van de Duitse uitvoerende kunst..

Kapitalistisch realisme

In 1963 hielp Sigmar Polke de beweging van het kapitalistisch realisme op te richten met collega-Duitse kunstenaar Gerhard Richter. Het was een reactie op de consumentgedreven pop-art in de VS en het VK. De term is ook een stuk over de officiële kunst van de Sovjet-Unie, het socialistisch realisme.

In tegenstelling tot Andy Warhol's Campbell's Soupblikken, verwijderde Polke vaak merknamen uit zijn werk. In plaats van na te denken over een bedrijf, blijft de kijker kijken naar gewone consumentenobjecten. Door de banaliteit gaf Polke commentaar op de vermindering van individualiteit door massaproductie en consumptie.

Plastik-Wannen (1964). Saatchi-galerij

Blootgesteld aan Pop Art via kunsttijdschriften, vergeleek het Polke met zijn ervaringen met kapitalistische grondstoffen toen hij voor het eerst West-Duitsland binnenkwam. Hij begreep het gevoel van overvloed, maar hij keek ook kritisch naar de menselijke impact van producten.

Een van de eerste tentoonstellingen van de kapitalistische realistengroep was er een waarin Sigmar Polke en Gerhard Richter in het raam van een meubelzaak zaten als onderdeel van de kunst zelf. Polke hield zijn eerste solo-show in de galerij van Rene Block in Berlijn in 1966. Hij bevond zich plotseling met de status van een belangrijke kunstenaar in de Duitse scène voor hedendaagse kunst.

Een techniek die Polke elders van Pop Art leende, was het gebruik van stippen door Roy Lichtenstein om een ​​door komieken beïnvloede stijl te creëren. Sommige waarnemers verwezen humoristisch naar Sigmar Polke's methode als het gebruik van "Polke dots".

Algemeen beeld van het werk van Sigmar Polke tijdens de persopening van de tentoonstelling 'Sigmar Polke' in Palazzo Grassi op 15 april 2016 in Venetië, Italië. Barbara Zanon / Getty Images

fotografie

In de late jaren 1960 begon Sigmar Polke zowel foto's als film te maken. Het waren vaak afbeeldingen van kleine voorwerpen zoals knopen of handschoenen. Enkele jaren later, begin jaren zeventig, stopte hij abrupt veel van zijn kunstcarrière en begon te reizen. Polke's reizen brachten hem naar Afghanistan, Frankrijk, Pakistan en de Verenigde Staten. In 1973 reisde hij met de Amerikaanse kunstenaar James Lee Byars en maakte hij een reeks foto's van dakloze alcoholisten op Bowery in New York. Later manipuleerde hij de beelden en veranderde ze in persoonlijke kunstwerken.

Vaak experimenterend met LSD en hallucinogene paddestoelen, drukte Polke foto's af met vlekken en andere technieken die unieke stukken creëerden met behulp van de originele afbeeldingen als louter grondstof. Hij gebruikte zowel negatief als positief belichte afbeeldingen en plaatste soms foto's met zowel verticale als horizontale oriëntaties op elkaar om een ​​collage-effect te creëren.

Algemeen beeld van het werk van Sigmar Polke tijdens de persopening van de tentoonstelling 'Sigmar Polke' in Palazzo Grassi op 15 april 2016 in Venetië, Italië. Barbara Zanon / Getty Images

Eind jaren zestig breidde Polke zijn werk in meerdere media uit door films te maken. Een daarvan was getiteld "Het hele lichaam voelt licht en wil vliegen" en bestaat uit de kunstenaar die zichzelf krabt en een slinger gebruikt.

Ga terug naar Schilderen

In 1977 nam Sigmar Polke een positie aan als professor aan de Academie voor Schone Kunsten in Hamburg, Duitsland, en bleef aan de faculteit tot 1991. Hij verhuisde naar Keulen in 1978 en woonde en werkte daar de rest van zijn leven toen hij niet reist niet.

Begin jaren tachtig keerde Polke terug naar het schilderen als het primaire medium voor zijn kunst. Nadat hij naar Zuidoost-Azië en Australië was gereisd, nam hij stoffen zoals meteoorstof, rook en arseen op in zijn schilderijen, die de werken beïnvloedden door chemische reacties. Polke creëerde ook meerdere lagen beeldmateriaal in één foto die een verhalende reis naar het stuk introduceerde. Zijn schilderijen werden abstracter en leken soms verband te houden met het klassieke abstracte expressionisme.

In het midden van de jaren tachtig maakte Sigmar Polke een reeks schilderijen met een stencilafbeelding van een uitkijktoren als centraal onderwerp. Het doet denken aan die geïnstalleerd langs hekken in nazi-concentratiekampen in de Tweede Wereldoorlog, evenals die gebruikt langs de Berlijnse Muur. Zowel de oorlog als de verdeling van de twee Duitsers heeft het leven van de kunstenaar diepgaand beïnvloed.

Treppenhaus (1982). Saatchi-galerij

Later carrière

Sigmar Polke bleef werken tot zijn dood in 2010. Hij experimenteerde voortdurend met nieuwe technieken en benaderingen van zijn eigenzinnige kunst. Eind jaren negentig sleepte hij beelden door een fotokopieerapparaat om nieuwe langwerpige figuren te maken. Hij ontwikkelde een techniek van machinaal schilderen in 2002 die mechanisch schilderijen produceerde door beelden eerst op een computer te maken die vervolgens fotografisch werden overgebracht op grote vellen stof.

Ochtendhout van Kathereiner, te zien bij de tentoonstelling 'Sigmar Polke' in Palazzo Grassi op 15 april 2016 in Venetië, Italië. Barbara Zanon / Getty Images

In het laatste decennium van zijn leven keerde Polke terug naar de gebrandschilderde training van zijn vroege jaren door een reeks gebrandschilderde ramen te maken voor de kathedraal Grossmunster in Zürich, Zwitserland. Hij voltooide ze in 2009.

Sigmar Polke stierf op 10 juni 2010 aan kanker.

nalatenschap

Op het hoogtepunt van zijn carrière in de jaren tachtig beïnvloedde Sigmar Polke veel opkomende jonge kunstenaars. Hij stond vooraan in de heropleving van de belangstelling voor schilderen samen met zijn Duitse collega Gerhard Richter. De bijna obsessieve zorg van Polke met het in lagen aanbrengen van zijn werken en het gebruik van innovatieve materialen doet denken aan het werk van Robert Rauschenberg en Jasper Johns. Hij breidde ook de ideeën van Pop Art verder uit dan het commercieel gerichte werk van kunstenaars als Andy Warhol en Richard Hamilton.

bronnen

• Belting, Hans. Sigmar Polke: The Three Lies of Painting. Cantz, 1997.