De bijvoeglijke naamwoorden "verstandig" en "gevoelig" zijn voortgekomen uit het Latijn Sensus, wat volgens het American Heritage Dictionary 'het waarnemingsvermogen' betekent. Het is daarom misschien verrassend dat ze in de wereld van vandaag totaal verschillende betekenissen hebben. Terwijl "verstandig" praktisch of nuchter is, betekent "gevoelig" reactief of uiterst bewust. Een archaïsche betekenis van 'verstandig' is echter veel dichter bij de hedendaagse betekenis van 'gevoelig'.
De meest gebruikelijke definities van het adjectief "gevoelig" zijn: gemakkelijk gekwetst of beledigd, zeer opmerkzaam, snel reageren op kleine veranderingen of verschillen, en bezorgd over geheime of delicate zaken. Een persoon kan bijvoorbeeld ook "gevoelig zijn voor" hitte, koude, bepaalde voedingsmiddelen of zelfs emoties.
Hoewel al deze definities verwijzen naar de menselijke kwaliteit van gevoelig zijn, is het ook mogelijk dat andere dieren, planten, processen en gebeurtenissen gevoelig zijn. Een "gevoelige test op kanker" kan bijvoorbeeld kankercellen ontdekken, ook al zijn er maar weinig of ze zijn moeilijk te detecteren. Een "gevoelige situatie" kan een interactie beschrijven die explosief kan worden.
In zeldzamere situaties wordt het woord 'gevoelig' ook als zelfstandig naamwoord gebruikt. Wanneer dat het geval is, betekent dit een persoon die waarschijnlijk de aanwezigheid van spirituele invloeden zal voelen. Soms wordt aangenomen dat een "gevoelig" toegang heeft tot de geesten van de doden; ze kunnen ook gevoelig zijn voor de aanwezigheid van engelen of andere spirituele entiteiten.
De meest gangbare definities van het bijvoeglijk naamwoord "verstandig" zijn: praktisch, redelijk en met gezond verstand of gezond verstand. Hoewel de term 'verstandig' meestal positief is wanneer toegepast op een individu, kan het ook negatieve connotaties hebben wanneer de 'verstandige' keuze wordt vergeleken met de creatieve, opwindende of avontuurlijke keuze. Bijvoorbeeld: "Bob maakte de 'verstandige' keuze en werd accountant in plaats van lid te worden van het Peace Corps."
Wanneer ze worden toegepast op objecten in plaats van op mensen, worden 'verstandige' items vaak als praktisch, maar niet-modieus of oninteressant beschouwd. 'Verstandige schoenen' zijn bijvoorbeeld bedoeld voor comfort in plaats van er goed uit te zien, en een 'verstandige jurk' is meestal niet duur, gemakkelijk te verzorgen en uiterst modieus.
Een archaïsche betekenis van 'verstandig' is zich bewust van; dit gebruik was nog steeds gebruikelijk tijdens het eerste deel van de 20e eeuw. Vaak werd de term gebruikt om het bewustzijn van iets ongrijpbaars te beschrijven; bijvoorbeeld: 'Elizabeth was' verstandig 'van haar vele tekortkomingen.'
De volgende voorbeelden gebruiken het woord "verstandig" in al zijn zintuigen. In de eerste zin betekent het woord redelijk en gepast. In de tweede plaats wordt het gebruikt om een goed oordeel te tonen. In de laatste zin wordt "verstandig" in archaïsche zin gebruikt om te betekenen dat men zich bewust is van.
In de eerste drie zinnen hieronder wordt "gevoelig" gebruikt als een bijvoeglijk naamwoord om zeer reactief of vluchtig te beschrijven. In de laatste zin wordt het gebruikt als een zelfstandig naamwoord om een persoon met sterke occulte vaardigheden te beschrijven.
Vergeet niet dat het woord 'gevoelig' veel vaker wordt gebruikt dan 'verstandig', en u zult waarschijnlijk horen dat het wordt gebruikt om iemand die overmatig reageert op gewone situaties negatief te beschrijven. Bijvoorbeeld: "Hij is zo 'gevoelig' dat hij aanstoot neemt aan elk klein ding." 'Het woord' verstandig 'eindigt daarentegen met het geluid van' bekwaam ', dus onthoud dat een verstandig persoon is in staat om slimme beslissingen en oordelen te nemen.
De roman 'Sense and Sensibility' van Jane Austen gebruikt in de titel vormen van de woorden 'gevoelig' en 'verstandig', maar het gebruik van het woord 'gevoeligheid' is in deze context archaïsch. De roman vertelt het verhaal van twee zussen, van wie één redelijk en nuchter ("gevoel") is en de ander zeer emotioneel ("gevoeligheid"). In Austens tijd beschrijft de term 'gevoeligheid' een persoon (meestal een vrouw) die bijna volledig reageerde op emoties. Dit werd destijds als romantisch beschouwd, maar leidde natuurlijk vaak tot slechte beslissingen.