Persian Wars Battle of Thermopylae

De Slag om Thermopylae wordt verondersteld te hebben gevochten in augustus 480 voor Christus, tijdens de Perzische oorlogen (499 v.Chr. - 449 v.Chr.). Na teruggekeerd te zijn op de Marathon in 490 voor Christus, keerden de Perzische troepen tien jaar later terug naar Griekenland om hun nederlaag te wreken en het schiereiland te veroveren. Reagerend, een alliantie van Griekse stadstaten, geleid door Athene en Sparta, verzamelde een vloot en een leger om zich tegen de indringers te verzetten. Terwijl de voormalige de Perzen bij Artemisium in dienst namen, nam de laatste een defensieve positie in aan de smalle Pass van Thermopylae.

Bij Thermopylae blokkeerden de Grieken de pass en versloegen Perzische aanvallen twee dagen. Op de derde waren de Perzen in staat om de Griekse positie te flankeren nadat ze een bergpad waren getoond door een Trachijnse verrader genaamd Ephialtes. Terwijl het grootste deel van het Griekse leger zich terugtrok, bleef een strijdkracht van 300 Spartanen onder leiding van Leonidas I evenals 400 Thebans en 700 Thespians over om de terugtrekking te dekken. Aangevallen door de Perzen, vochten de Spartanen en Thespiërs beroemd tot de dood. Na hun overwinning vorderden de Perzen Athene naar het zuiden voordat ze in september in Salamis werden verslagen.

Achtergrond

Nadat ze door de Grieken in 490 v.Chr. Waren teruggedraaid tijdens de Slag om Marathon, kozen de Perzen ervoor om een ​​grotere expeditie voor te bereiden om Griekenland te onderwerpen. Aanvankelijk gepland door keizer Darius I, viel de missie in handen van zijn zoon Xerxes toen hij stierf in 486. Bedoeld als een volledige invasie, de taak van het verzamelen van de nodige troepen en voorraden verbruikt meerdere jaren. Opmars van Klein-Azië, was Xerxes van plan de Hellespont te overbruggen en via Thrace door te gaan op Griekenland. Het leger moest worden ondersteund door een grote vloot die zich langs de kust zou verplaatsen.

Omdat een eerdere Perzische vloot was vernield voor de berg Athos, wilde Xerxes een kanaal bouwen over de landengte van de berg. Toen ze de Perzische bedoelingen leerden, begonnen de Griekse stadstaten voorbereidingen te treffen voor de oorlog. Hoewel het een zwak leger had, begon Athene met het bouwen van een grote vloot triremen onder leiding van Themistocles. In 481 eiste Xerxes eer van de Grieken in een poging om oorlog te voorkomen. Dit werd geweigerd en de Grieken ontmoetten die val om een ​​alliantie van de stadstaten te vormen onder leiding van Athene en Sparta. Verenigd, dit congres zou de macht hebben om troepen te sturen om de regio te verdedigen.

Griekse plannen

Met het naderen van de oorlog kwam het Griekse congres opnieuw bijeen in het voorjaar van 480. In de discussies adviseerden de Thessaliërs om een ​​defensieve positie in het Vale van Tempe in te stellen om de opmars van de Pers te blokkeren. Dit was een veto nadat Alexander I van Macedon de groep liet weten dat de positie door de Sarantoporo-pas kon worden geflankeerd. Ontvangend nieuws dat Xerxes de Hellespont was overgestoken, werd een tweede strategie voorgesteld door Themistocles die pleitte voor het maken van stand bij de pas van Thermopylae. Een smalle doorgang, met een klif aan de ene kant en de zee aan de andere kant, de pas was de toegangspoort tot Zuid-Griekenland.

Slag bij Thermopylae

• Conflict: Perzische oorlogen (499-449 v.Chr.)
• data: 480 v.Chr
• Legers & Commandanten:
• Perzen
• Xerxes
• Mardonius
• ong. 70.000+
• Grieken
• Leonidas I
• Demophilus
• Themistocles
• ong. 5.200-11.200 mannen
• slachtoffers:
• Grieken: ong. 4.000 (Herodotus)
• Perzen: ong. 20.000 (Herodotus)

De Grieken bewegen

Deze aanpak werd overeengekomen omdat het de overweldigende numerieke superioriteit van de Pers zou teniet doen en de Griekse vloot ondersteuning kon bieden in de Straat van Artemisium. In augustus bereikten de Grieken dat het Perzische leger naderde. De timing bleek problematisch voor de Spartanen omdat het samenviel met het feest van Carneia en het Olympisch bestand.

Hoewel de feitelijke leiders van de alliantie, was het de Spartanen verboden tijdens deze vieringen militaire activiteiten te ontplooien. Bij elkaar besloten de leiders van Sparta dat de situatie aanzienlijk urgent was om troepen te sturen onder een van hun koningen, Leonidas. Leonidas trok naar het noorden met 300 mannen van de koninklijke garde en verzamelde extra troepen op weg naar Thermopylae. Aangekomen, koos hij ervoor om een ​​positie te vestigen bij de "middelste poort" waar de pas de smalste was en de Phocians eerder een muur hadden gebouwd.

Leonidas waarschuwde dat er een bergpad bestond dat de positie kon flankeren en stuurde 1.000 Phocians om het te bewaken. Half augustus werd het Perzische leger waargenomen over de Malinese Golf. Xerxes stuurde een afgezant om met de Grieken te onderhandelen, bood vrijheid en beter land in ruil voor hun gehoorzaamheid (Kaart).

Vechten op de pas

De Grieken weigerden dit aanbod en moesten toen hun wapens neerleggen. Hierop antwoordde Leonidas naar verluidt: "Kom ze maar halen." Dit antwoord maakte de strijd onvermijdelijk, hoewel Xerxes vier dagen lang geen actie ondernam. De vernauwde topografie van Thermopylae was ideaal voor een verdedigende opstelling door de gepantserde Griekse hoplieten, omdat ze niet konden worden geflankeerd en de meer licht bewapende Perzen in een frontale aanval zouden worden gedwongen.

Op de ochtend van de vijfde dag stuurde Xerxes troepen tegen de positie van Leonidas met het doel het geallieerde leger te veroveren. Toen ze naderden, hadden ze weinig andere keus dan de Grieken aan te vallen. Vechtend in een strakke falanx voor de Phocian-muur, brachten de Grieken massale verliezen toe aan de aanvallers. Terwijl de Perzen bleven komen, draaide Leonidas eenheden door de voorkant om vermoeidheid te voorkomen.

Met het falen van de eerste aanvallen beval Xerxes later op de dag een aanval door zijn elite Immortals. Ze stegen vooruit, het ging niet beter en konden de Grieken niet verplaatsen. De volgende dag, in de overtuiging dat de Grieken aanzienlijk waren verzwakt door hun inspanningen, viel Xerxes opnieuw aan. Net als op de eerste dag werden deze inspanningen teruggedraaid met zware verliezen.

Een verrader keert het tij

Toen de tweede dag naderde, arriveerde een Trachijnse verrader genaamd Ephialtes in het kamp van Xerxes en informeerde de Perzische leider over het bergpad rond de pas. Gebruikmakend van deze informatie, beval Xerxes Hydarnes een grote troepenmacht, waaronder de onsterfelijken, op een flankerende mars over het pad te nemen. Bij het aanbreken van de dag op de derde dag, waren de Phocians die het pad bewaakten verbluft om de naderende Perzen te zien. In een poging om op te staan, vormden ze zich op een nabijgelegen heuvel, maar werden omzeild door Hydarnes.

Leonidas werd gewaarschuwd voor het verraad door een Phocian-hardloper en riep een oorlogsraad. Terwijl de meesten de voorkeur gaven aan een onmiddellijk terugtocht, besloot Leonidas met zijn 300 Spartanen aan de pas te blijven. Ze werden vergezeld door 400 Thebans en 700 Thespians, terwijl de rest van het leger terugviel. Hoewel er veel theorieën zijn over de keuze van Leonidas, waaronder het idee dat Spartanen zich nooit terugtrokken, was het waarschijnlijk een strategische beslissing omdat een achterhoede nodig was om te voorkomen dat de Perzische cavalerie het terugtrekkende leger zou afvoeren.

Naarmate de ochtend vorderde, begon Xerxes opnieuw met een frontale aanval op de pass. De Grieken duwden deze aanval op een breder punt in de pas tegemoet met als doel maximale verliezen toe te brengen aan de vijand. Vechtend tot het laatste, zag de strijd Leonidas doden en de twee partijen worstelden voor zijn lichaam. Toenemend overweldigd, vielen de overlevende Grieken achter de muur en maakten een laatste stand op een kleine heuvel. Terwijl de Thebans zich uiteindelijk overgaven, vochten de andere Grieken tot de dood. Met de eliminatie van de resterende kracht van Leonidas, claimden de Perzen de pas en openden de weg naar Zuid-Griekenland.

Nasleep

Slachtoffers voor de Slag bij Thermopylae zijn niet met zekerheid bekend, maar kunnen oplopen tot 20.000 voor de Perzen en ongeveer 2.000-4.000 voor de Grieken. Met de nederlaag op het land trok de Griekse vloot zich na de Slag om Artemisium terug naar het zuiden. Terwijl de Perzen naar het zuiden trokken en Athene veroverden, begonnen de overgebleven Griekse troepen de landengte van Korinthe te versterken met de vloot ter ondersteuning.

In september slaagde Themistocles erin een kritische marineoverwinning te behalen in de Slag bij Salami, waardoor het grootste deel van de Perzische troepen zich terugtrok naar Azië. De invasie werd het jaar daarop beëindigd na de Griekse overwinning in de Slag om Plataea. Een van de beroemdste veldslagen van deze periode, het verhaal van Thermopylae is door de jaren heen in talloze boeken en films verteld.