Paralinguïstiek (paralanguage)

Tot 90 procent van de communicatie is non-verbaal. Je boodschap overbrengen wordt gemakkelijker gemaakt door stemafbuiging, gezichtsuitdrukking en lichaamsgebaren.

Paralinguïstiek is de studie van deze vocale (en soms niet-vocale) signalen voorbij de basis verbale boodschap of spraak, ook bekend als vocalics. Paralinguïstiek, legt Shirley Weitz uit "hecht veel waarde aan hoe er wordt iets gezegd, niet aan wat is gezegd."

Wat het is

paralanguage omvat accent, toonhoogte, volume, spraaksnelheid, modulatie en vloeiendheid. Sommige onderzoekers nemen ook bepaalde niet-vocale fenomenen op onder de noemer paralanguage: gezichtsuitdrukkingen, oogbewegingen, handgebaren en dergelijke. "De grenzen van paralanguage", zegt Peter Matthews, "zijn (onvermijdelijk) onnauwkeurig."

Hoewel paralinguïstiek ooit werd beschreven als het 'verwaarloosde stiefkind' in taalstudies, hebben taalkundigen en andere onderzoekers recentelijk meer belangstelling getoond voor het vakgebied.  

De toename in de afgelopen decennia van niet-face-to-face communicatie via e-mail, sms en sociale media leidde tot het gebruik van emoticons als vervanging voor paralanguage.

Etymologie

Uit het Grieks en Latijn, "naast" + "taal"

Culturele verschillen

Niet alle culturen interpreteren deze non-verbale signalen op dezelfde manier, wat verwarring kan veroorzaken wanneer mensen van verschillende achtergronden proberen te communiceren.

In Saoedi-Arabië brengt luid spreken gezag over en zacht spreken over onderwerping. Amerikanen daarentegen worden door Europeanen vaak gezien als onbezonnen voor hun luidheid. De Finse taal wordt langzamer gesproken dan andere Europese talen, wat leidt tot de perceptie dat het Finse volk zelf 'traag' is. Sommige mensen hebben een vergelijkbare perceptie van het zuidelijke accent in de Verenigde Staten.

Voorbeelden en observaties

"We spreken met onze vocale organen, maar we converseren met ons hele lichaam ... Paralinguïstische fenomenen komen naast gesproken taal voor, communiceren ermee en produceren daarmee een totaalsysteem van communicatie ... De studie van paralinguïstisch gedrag maakt deel uit van de studie van gesprek : het gespreksgebruik van gesproken taal kan niet goed worden begrepen, tenzij rekening wordt gehouden met paralinguïstische elementen. "
- David Abercrombie

"Paralinguïstiek wordt gewoonlijk aangeduid als dat wat overblijft na het aftrekken van de verbale inhoud van spraak. De eenvoudige cliche, taal is wat gezegd wordt, paralanguage is hoe het gezegd wordt, kan misleidend zijn omdat vaak hoe iets gezegd wordt de precieze betekenis bepaalt van Wat gezegd is."
- Owen Hargie, Christine Saunders en David Dickson

Loudness in verschillende culturen
"Een eenvoudig voorbeeld van de negatieve effecten van paralinguïstiek wordt geciteerd in [Edward T.] Hall betreffende de luidheid waarmee men spreekt (1976b). In Saoedi-Arabische culturen bereiken de mannen in discussies tussen gelijken een decibelniveau dat zou worden beschouwd agressief, aanstootgevend en irritant in de Verenigde Staten. Luidheid betekent sterkte en oprechtheid onder Arabieren; een zachte toon impliceert zwakte en sluwheid. Persoonlijke status moduleert ook stemtoon. Lagere klassen verlagen hun stemmen. Dus, als een Saoedi-Arabier respect toont voor een Amerikaan hij verlaagt zijn stem. Amerikanen 'vragen' mensen om luider te praten door hun eigen stem te verheffen. De Arabier heeft dan zijn status bevestigd en spreekt dus nog stiller. Beide lezen de signalen verkeerd! "
- Colin Lago

Vocale en niet-vocale verschijnselen
"De meer technische bespreking van wat losjes wordt omschreven als tone of voice omvat de herkenning van een hele reeks variaties in de kenmerken van stemdynamiek: luidheid, tempo, toonhoogteschommelingen, continuïteit, enz ... Het is een kwestie van dagelijkse observatie dat een spreker zal de neiging hebben om luider en op een ongewoon hoge toon te spreken als hij opgewonden of boos is (of, in bepaalde situaties, wanneer hij alleen maar woede simuleert en dus voor welk doel dan ook opzettelijk valse informatie communiceert) ... Onder de meest voor de hand liggende niet -vocale fenomenen classificeerbaar als paralinguïstisch, en met een modulerende, evenals een interpunctie, functie is het knikken van het hoofd (in bepaalde culturen) met of zonder een begeleidende uiting indicatief voor instemming of overeenstemming ... Een algemeen punt dat voortdurend is benadrukt in de literatuur is dat zowel de vocale als de niet-vocale fenomenen in belangrijke mate worden geleerd in plaats van instinctief en verschillen van taal tot taal (of misschien o moet zeggen, van cultuur tot cultuur). "
- John Lyons

Sarcasme detecteren op basis van paralinguïstische signalen
"Er was niets heel interessants in de studie van Katherine Rankin over sarcasme - althans niets dat je belangrijke tijd waard was. Het enige wat ze deed was een MRI gebruiken om de plek in de hersenen te vinden waar het vermogen om sarcasme te detecteren zich bevindt. Maar dan heb je waarschijnlijk al wist dat het in de juiste parahippocampale gyrus zat ...
"Dr. Rankin, een neuropsycholoog en universitair docent in het Memory and Aging Center aan de Universiteit van Californië, San Francisco, gebruikte een innovatieve test ontwikkeld in 2002, de Awareness of Social Inference Test, of Tasit. Het bevat gefilmde voorbeelden van uitwisselingen in waarvan de woorden van een persoon eenvoudig genoeg op papier lijken, maar worden geleverd in een sarcastische stijl die zo belachelijk duidelijk is voor de bekwame mensen dat ze uit een sitcom lijken te komen.
"'Ik testte het vermogen van mensen om sarcasme te detecteren, volledig gebaseerd op paralinguïstische signalen, de manier van expressie,' zei Dr. Rankin ...
"Tot haar verbazing, ... toonden de magnetische resonantiescans aan dat het deel van de hersenen dat verloren was onder degenen die sarcasme niet waarnamen, zich niet op de linkerhersenhelft bevond, die gespecialiseerd is in taal en sociale interacties, maar in een deel van de rechterkant halfrond eerder geïdentificeerd als alleen belangrijk voor het detecteren van contextuele achtergrondveranderingen in visuele tests.
"'De juiste parahippocampale gyrus moet betrokken zijn bij het detecteren van meer dan alleen visuele context - het neemt ook sociale context waar,' zei Dr. Rankin."
- Dan Hurley

bronnen

• Khalifa, Elsadig Mohamed en Faddal, Habib. "Gevolgen van het gebruik van Paralanguage op het onderwijzen en leren van Engelse taal om effectieve betekenis over te brengen." Studies in het Engels taalonderwijs, 2017. file: ///Users/owner/Downloads/934-2124-1-SM.pdf
• Intra-persoonlijke communicatie http://faculty.seattlecentral.edu/baron/Spring_courses/ITP165_files/paralinguistics.htm
• Emoticons en symbolen verpesten de taal niet - ze revolutioneren het, Lauren Collister - https://theconversation.com/emoticons-and-symbols-arent-ruining-language-theyre- revolutionizing-it-38408
• Weitz, Shirley. "Non-verbale communicatie." Oxford University Press, 1974, Oxford. 
• Matthews, Peter. "Beknopte Oxford Dictionary of Linguistics." Oxford University Press, 2007, Oxford.
• Abercrombie, David. "Elementen van algemene fonetiek." Edinburgh University Press, 1968, Edinburgh.
• Hargie, Owen; Saunders, Christine en Dickson, David. "Sociale vaardigheden in interpersoonlijke communicatie", 3e ed. Routledge, 1994, Londen.
• Lago, Colin. "Race, cultuur en counseling" 2e ed. Open University Press, 2006, Berkshire, Engeland.
• Lyon, John. "Semantics, Vol. 2." Cambridge University Press, 1977, Cambridge.
• Hurley, Dan. "The Science of Sarcasm (Not That You Care)." The New York Times, 3 juni 2008.