Eéndimensionale tekens in de literatuur

In de literatuur, zoals in het leven, zien mensen groei, verandering en interne conflicten vaak in één karakter. De voorwaarde eendimensionaal karakter in een boekrecensie of verhaal verwijst naar een personage dat diepte mist en dat nooit lijkt te leren of te groeien. Wanneer een personage eendimensionaal is, vertoont hij of zij geen leergevoel in de loop van een verhaal. Auteurs kunnen een dergelijk karakter gebruiken om een ​​bepaalde eigenschap te markeren, en meestal is het ongewenst.

De rol van het platte personage in een verhaal

Eéndimensionale personages worden ook wel platte personages of personages genoemd in fictieve verhalen die vanaf het begin van het verhaal niet veel veranderen. Er wordt gedacht dat dit soort personages weinig tot geen emotionele diepte hebben. Hun rol is vaak om de hoofdpersoon te benadrukken, en ze hebben meestal een eenvoudig en klein perspectief op het leven of de situatie in het verhaal. Hun karakter is vaak een stereotype en kan eenvoudig worden gebruikt als een literair apparaat om het verhaal in beweging te houden.

Voorbeelden van populaire eendimensionale tekens

Een eendimensionaal karakter kan worden samengevat in een bepaalde eigenschap of kenmerk. In Van het westelijk front geen nieuws, bijvoorbeeld, de middelbare schoolleraar van Paul Bäumer, Kantorek, behoudt de rol van een eendimensionaal karakter, omdat hij een gevoel van idealistisch patriottisme behoudt, ondanks zijn ontmoetingen met oorlogswreedheden. Extra eendimensionale personages uit beroemde boeken en toneelstukken zijn onder meer:

• Benvolio uit Romeo en Julia (Door William Shakespeare)
• Elizabeth Proctor uit The Crucible (Door Arthur Miller)
• Gertrude uit Gehucht (William Shakespeare)
• Miss Maudie uit Om een ​​Spotlijster te doden (Door Harper Lee)

Hoe te voorkomen dat karakters met één dimensie in een verhaal worden geschreven

Tekens die interne conflicten of meerdere facetten van hun persoonlijkheid missen, worden vaak nagesynchroniseerd als platte of eendimensionale tekens. Dit wordt vaak gezien als een slechte zaak in een verhaal, vooral voor beginnende schrijvers, wanneer alle personages eendimensionaal zijn. Als er echter een of twee karakters zijn die om een ​​reden simplistisch van aard zijn, kan het niet als een negatieve eigenschap worden opgevat. Zolang een auteur eendimensionale karakters correct en met opzettelijke intentie gebruikt, is er niets mis mee. Vaak is een verhaal het meest succesvol met een combinatie van platte en afgeronde karakters.

Dat gezegd hebbende, het is belangrijk om over het algemeen een sterke karakterontwikkeling te hebben om afgeronde karakters te maken die enige diepgang hebben. Dit helpt personages om een ​​echt mens te zijn. Als je je op deze manier als personages kunt identificeren, zijn ze veel interessanter en realistischer. Bovendien onthult de complexiteit van een personage de uitdagingen waar ze doorheen gaan en laat de vele kanten van hen zien, wat laat zien hoe hun leven echt is voor lezers.

Tips voor het maken van tekens met diepte

Het schrijven van betere personages voor fictielezers helpt hen onder te dompelen in een verhaal. Hieronder staan ​​enkele tips voor het ontwikkelen van veelzijdige karakters:

• Sta karakters toe een sterke mening te hebben. Door karakters een mix van herkenbare functies te geven, zoals positieve eigenschappen, samen met karakterfouten, zoals fouten en angsten, blijven ze goed rond.
• Deel de motivaties en verlangens van de personages door hun gedachten, acties en obstakels, zoals andere personages.
• Geef wat mysterie aan personages. Te veel naar de lezer tegelijk gooien is niet realistisch. Behandel personages als een persoon die de lezer voor het eerst ontmoet en laat ze zich ontwikkelen in de loop van het verhaal.