Sinds de achttiende eeuw is Groenland een gebied dat wordt gecontroleerd door Denemarken. In de afgelopen jaren heeft Groenland echter een aanzienlijke mate van autonomie van Denemarken herwonnen.
Groenland werd voor het eerst een kolonie van Denemarken in 1775. In 1953 werd Groenland opgericht als een provincie van Denemarken. In 1979 kreeg Groenland de thuisregel van Denemarken. Zes jaar later verliet Groenland de Europese Economische Gemeenschap (de voorloper van de Europese Unie) om zijn visgronden buiten de Europese regels te houden. Ongeveer 50.000 van de 57.000 inwoners van Groenland zijn inheemse Inuit.
Pas in 2008 stemden de inwoners van Groenland in een niet-bindend referendum voor meer onafhankelijkheid van Denemarken. In een stem van meer dan 75% stemden Groenlanders voor hun betrokkenheid bij Denemarken te verminderen. Met het referendum stemde Groenland om de controle over de wetshandhaving, het rechtssysteem, de kustwacht te nemen en meer gelijkheid in olie-inkomsten te delen. De officiële taal van Groenland is ook veranderd in Groenlands (ook bekend als Kalaallisut).
Deze verandering naar een onafhankelijker Groenland vond officieel plaats in juni 2009, de 30e verjaardag van de thuisregel van Groenland in 1979. Groenland onderhoudt enkele onafhankelijke verdragen en buitenlandse betrekkingen. Denemarken behoudt echter de ultieme controle over buitenlandse zaken en de verdediging van Groenland.
Uiteindelijk, terwijl Groenland nu veel autonomie behoudt, is het dat wel nog geen volledig onafhankelijk land. Hier zijn de acht vereisten voor de status van onafhankelijk land met betrekking tot Groenland:
Groenland behoudt zich het recht voor om volledige onafhankelijkheid van Denemarken te zoeken, maar deskundigen verwachten momenteel dat een dergelijke stap in de verre toekomst ligt. Groenland zal deze nieuwe rol van verhoogde autonomie een paar jaar moeten proberen alvorens over te gaan naar de volgende stap op weg naar onafhankelijkheid van Denemarken.