Hoewel hij nog een kind was, ontwikkelde Mithridates, later koning Mithridates VI van Pontus, officiële "vriend" van Rome, een reputatie die matricide en een paranoïde angst om vergiftigd te worden omvatte.
Tijdens de Romeinse Republiek wilden concurrerende militaire leiders Sulla en Marius de eer hebben om de grootste uitdaging voor de Romeinse overheersing sinds de Punische oorlog, generaal Hannibal Barca, weg te doen. Vanaf het einde van de tweede tot het midden van de eerste eeuw v.Chr. Was dit de langlevende Mithridates VI van Pontus (132-63 v.Chr.), Een doorn in de zijde van Rome gedurende 40 jaar. De rivaliteit tussen de twee Romeinse generaals leidde thuis tot het verlies van bloed, maar slechts één van hen, Sulla, confronteerde Mithridates in het buitenland.
Ondanks de grote slagveldcompetentie van Sulla en Marius en hun persoonlijk vertrouwen in hun vermogen om de Oosterse despoot te controleren, was het noch Sulla noch Marius die een einde maakte aan het Mithridatische probleem. In plaats daarvan was het Pompeius de Grote, die zijn eervolle verdiende in het proces.
Het bergachtige district Pontus lag aan de oostkant van de Zwarte Zee, voorbij de provincie Azië en Bithynia, ten noorden van Galatië en Cappadocië, ten westen van Armenië en ten zuiden van Colchis. [Zie kaart van Klein-Azië.] Het werd opgericht door koning Mithridates I Ktistes (301-266 v.Chr.). In de Derde Punische Oorlog (149 - 146 v.Chr.) Hielp koning Mithridates V Euergetes (r. 150-120) die afstamde van de Perzische koning Darius, Rome. Rome gaf hem Phrygia Major in dankbaarheid. Hij was de machtigste koning in Klein-Azië. Tegen de tijd dat Rome Pergamum annexeerde om de provincie Azië te vormen (129 v.Chr.), Waren de koningen van Pontus vertrokken van hun hoofdstad in Amasia om te regeren vanuit de havenstad Sinope aan de Zwarte Zee.
In 120 v.Chr., Terwijl hij nog een kind was, werd Mithridates (Mithradates) Eupator (132-83 v.Chr.) Koning van het gebied van Klein-Azië dat bekend staat als Pontus. Zijn moeder heeft misschien haar man, Mithridates V, vermoord om de macht te grijpen, omdat ze als regent diende en regeerde in de plaats van haar jonge zonen.
Bang dat zijn moeder hem zou proberen te vermoorden, dook Mithridates onder. Gedurende deze tijd begonnen Mithridates kleine doses van verschillende gifstoffen in te nemen om een immuniteit te ontwikkelen. Toen Mithridates terugkeerde (ca. 115-111), nam hij het bevel op, nam zijn moeder gevangen (en, mogelijk, beval haar executie), en begon zijn heerschappij uit te breiden.
Nadat Mithridates Griekse steden in Colchis had verworven en wat nu de Krim is, ontwikkelde hij een sterke vloot om zijn territoria te behouden. Maar dat was niet alles. Omdat de Griekse steden die hij had ingehaald zo lucratief waren en middelen beschikbaar stelden in de vorm van inkomsten, officieren en huursoldaten, wilde Mithridates zijn Griekse bezit vergroten.
Volgende bladzijde > Mithridates breidt zijn rijk uit > Pagina 1, 2, 3, 4, 5
Afdrukbronnen
H. H. Scullard's herziene versie van F.B. Marsh's Romeinse wereld 146-30 v.Chr.
Cambridge oude geschiedenis Vol. IX, 1994.
Vorige artikelen
-Ik vertel het verhaal dat ik hoorde vertellen.
Mithridates, hij stierf oud.
Van A.E. Housman " Terence, dit is dom spul"