Vreugde Harjo

Geboren: 9 mei 1951, Tulsa, Oklahoma
Bezetting: Dichter, muzikant, performer, activist
Bekend om: Feminisme en Amerikaans Indiaas activisme, met name door artistieke expressie

Joy Harjo is een belangrijke stem geweest in de verjonging van de inheemse cultuur. Als dichter en muzikant werd ze beïnvloed door het activisme van de American Indian Movement (AIM) in de jaren zeventig. De poëzie en muziek van Joy Harjo spreken vaak over de ervaringen van individuele vrouwen, terwijl ze grotere culturele problemen en Indiaanse tradities onderzoeken.

Erfgoed

Joy Harjo werd in 1951 geboren in Oklahoma en is lid van de Mvskoke, of Creek, Nation. Ze is deels Creek en deels Cherokee afkomst, en haar voorouders omvatten een lange rij tribale leiders. Ze nam de achternaam "Harjo" van haar grootmoeder van moederskant.

Artistiek begin

Joy Harjo ging naar de middelbare school van het Institute of American Indian Arts in Santa Fe, New Mexico. Ze trad op in een inheems dramagroepje en studeerde schilderkunst. Hoewel een van haar vroege bandleraren haar niet toestond om saxofoon te spelen omdat ze een meisje was, pakte ze het later in haar leven op en speelt nu solo en met een band.

Joy Harjo kreeg haar eerste kind op 17-jarige leeftijd en werkte als alleenstaande moeder als baantje om haar kinderen te onderhouden. Ze schreef zich vervolgens in aan de Universiteit van New Mexico en behaalde haar bachelor in 1976. Ze ontving haar MFA van de prestigieuze Iowa Writers 'Workshop.

Joy Harjo begon poëzie te schrijven in New Mexico, geïnspireerd door de Indiaanse activistenbeweging. Ze staat bekend om haar poëtische onderwerp dat feminisme en Indiase gerechtigheid omvat.

Boeken over poëzie

Joy Harjo heeft poëzie 'de meest gedistilleerde taal' genoemd. Net als vele andere feministische dichters die in de jaren zeventig schreven, experimenteerde ze met taal, vorm en structuur. Ze gebruikt haar poëzie en stem als onderdeel van haar verantwoordelijkheid tegenover haar stam, tegenover vrouwen en tegenover alle mensen.

De poëtische werken van Joy Harjo zijn onder meer:

• Het laatste liedje (1975), haar eerste chapbook, een kleine verzameling gedichten waarin ze onderdrukking begon in twijfel te trekken, inclusief de kolonisatie van inheems land.
• Welke maan dreef me daartoe? (1979), Joy Harjo's eerste volledige dichtbundel.
• Ze had paarden (1983), beschouwd als een van haar klassiekers - het onderzoekt de onderdrukking van vrouwen, maar ook hun spirituele leven en triomfantelijke ontwaken.
• In Mad Love and War (1990), een onderzoek naar zowel persoonlijke relaties als maatschappelijke worstelingen van indianen.
• De vrouw die uit de lucht viel (1994), die de Oklahoma Book Award in Poetry won.
• Hoe we mens werden: nieuwe en geselecteerde gedichten 1975-2001, een verzameling die terugkijkt op haar drie-decennia-carrière als dichter.

De poëzie van Joy Harjo is rijk aan beelden, symbolen en landschappen. "Wat betekenen de paarden?" is een van de meest gestelde vragen van haar lezers. Over de betekenis schrijft ze: 'Zoals de meeste dichters, weet ik niet echt wat mijn gedichten of de dingen van mijn poëzie precies betekenen.'

Ander werk

Joy Harjo was een redacteur van de bloemlezing Reinventing the Enemy's Language: Contemporary Native American Women's Writings of North America. Het bevat poëzie, memoires en gebed door inheemse vrouwen uit meer dan vijftig landen.

Joy Harjo is ook een muzikant; ze zingt en speelt saxofoon en andere instrumenten, waaronder fluit, ukelele en percussie. Ze heeft muziek en gesproken woord-cd's uitgebracht. Ze trad op als soloartiest en met bands als Poetic Justice.

Joy Harjo ziet muziek en poëzie samen groeien, hoewel ze een gepubliceerde dichter was voordat ze publiekelijk muziek uitvoerde. Ze heeft zich afgevraagd waarom de academische gemeenschap poëzie zou willen beperken tot de pagina wanneer de meeste poëzie ter wereld wordt gezongen.

Joy Harjo blijft schrijven en optreden op festivals en theaters. Ze won de Lifetime Achievement Award van de Native Writers Circle of the Americas en de William Carlos Williams-prijs van de Poetry Society of America, naast andere prijzen en fellowships. Ze heeft lesgegeven als docent en professor aan meerdere universiteiten in het zuidwesten van de Verenigde Staten.