John Muir, de vader van het nationale parksysteem

John Muir is een belangrijk figuur uit de 19e eeuw toen hij tegen de exploitatie van natuurlijke hulpbronnen was in een tijd waarin velen geloofden dat de hulpbronnen van de aarde oneindig waren.

Muir's geschriften waren invloedrijk en als mede-oprichter en eerste president van de Sierra Club was hij een icoon en inspiratie voor de natuurbeschermingsbeweging. Hij wordt algemeen herinnerd als 'de vader van de nationale parken'.

Als jonge man toonde Muir een ongewoon talent voor het bouwen en onderhouden van mechanische apparaten. En zijn bekwaamheid als machinist heeft misschien heel goed geleefd in een snel industrialiserende samenleving.

Toch trok zijn liefde voor de natuur hem weg van workshops en fabrieken. En hij zou grappen maken over hoe hij het ophield om het leven van een miljonair na te streven om als een zwerver te leven.

Vroege leven

John Muir werd geboren op 21 april 1838 in Dunbar, Schotland. Als kleine jongen genoot hij van het buitenleven, het beklimmen van heuvels en rotsen op het ruige Schotse platteland.

Zijn familie zeilde naar Amerika in 1849 met geen duidelijke bestemming in gedachten, maar vestigde zich uiteindelijk op een boerderij in Wisconsin. De vader van Muir was tiranniek en niet geschikt voor het boerenleven, en de jonge Muir, zijn broers en zussen en zijn moeder deden veel van het werk op de boerderij.

Na het ontvangen van wat onregelmatige scholing en het opleiden van zichzelf door te lezen wat hij kon, kon Muir de Universiteit van Wisconsin volgen om wetenschap te studeren. Hij gaf de universiteit op om verschillende banen te vervullen die afhankelijk waren van zijn ongebruikelijke mechanische aanleg. Als jonge man kreeg hij erkenning voor het kunnen maken van werkende klokken van bewerkte houten stukken en ook het uitvinden van verschillende nuttige gadgets.

Reist naar het Amerikaanse zuiden en westen

Tijdens de burgeroorlog trok Muir de grens over naar Canada om dienstplicht te voorkomen. Zijn actie werd niet gezien als een vreselijk controversiële manoeuvre in een tijd waarin anderen legaal hun weg uit de diepgang konden kopen.

Na de oorlog verhuisde Muir naar Indiana, waar hij zijn mechanische vaardigheden gebruikte in de fabriek tot een ongeluk hem bijna blind maakte.

Met zijn gezichtsvermogen grotendeels hersteld, richtte hij zich op zijn liefde voor de natuur en besloot hij meer van de Verenigde Staten te zien. In 1867 begon hij aan een epische wandeling van Indiana naar de Golf van Mexico. Zijn uiteindelijke doel was om Zuid-Amerika te bezoeken.

Na het bereiken van Florida werd Muir ziek in het tropische klimaat. Hij verliet zijn plan om naar Zuid-Amerika te gaan en ving uiteindelijk een boot naar New York, waar hij vervolgens een andere boot ving die hem "rond de hoorn" naar Californië zou brengen.

John Muir arriveerde eind maart 1868 in San Francisco. Die lente liep hij naar de plek die zijn spirituele thuis zou worden, de spectaculaire Yosemite Valley in Californië. De vallei, met zijn dramatische granieten rotsen en majestueuze watervallen, raakte Muir diep en hij vond het moeilijk om te vertrekken.

In die tijd waren delen van Yosemite al beschermd tegen ontwikkeling, dankzij de Yosemite Valley Grant Act ondertekend door president Abraham Lincoln in 1864.

Vroege toeristen kwamen al om het verbazingwekkende landschap te bekijken en Muir nam een ​​baan aan het werk in een zagerij die eigendom was van een van de vroege herbergiers in de vallei. Muir verbleef het grootste deel van het volgende decennium in de buurt van Yosemite en verkende het gebied.

Een tijdje settelen

Na terugkeer van een reis naar Alaska om gletsjers te studeren in 1880, trouwde Muir met Louie Wanda Strentzel, wiens familie een fruitboerderij bezat niet ver van San Francisco.