Microplastics zijn kleine stukjes plastic, meestal gedefinieerd als kleiner dan wat met het blote oog te zien is. Onze toegenomen afhankelijkheid van kunststoffen voor talloze toepassingen heeft negatieve gevolgen voor het milieu. Het productieproces van plastic wordt bijvoorbeeld geassocieerd met luchtvervuiling en vluchtige organische stoffen die vrijkomen tijdens de levensduur van het plastic hebben schadelijke gezondheidseffecten voor de mens. Plastic afval neemt aanzienlijke ruimte in op stortplaatsen. Microplastics in het watermilieu zijn echter een nieuwe zorg in het publieke bewustzijn.
Zoals de naam al aangeeft, zijn microplastics erg klein, over het algemeen te klein om te zien, hoewel sommige wetenschappers stukken tot een diameter van 5 mm (ongeveer een vijfde van een inch) bevatten. Ze zijn van verschillende typen, inclusief polyethyleen (bijvoorbeeld plastic zakken, flessen), polystyreen (bijvoorbeeld voedselcontainers), nylon of PVC. Deze plastic voorwerpen worden afgebroken door hitte, UV-licht, oxidatie, mechanische actie en biologische afbraak door levende organismen zoals bacteriën. Deze processen leveren steeds kleinere deeltjes op die uiteindelijk kunnen worden geclassificeerd als microplastics.
Het lijkt erop dat de afbraakprocessen het snelst zijn in het strandmilieu, met zijn overvloedige zonlicht en zeer hoge temperaturen op grondniveau. Op het hete zandoppervlak vervaagt plastic afval, wordt bros en barst vervolgens en breekt af. Vloed en wind nemen de kleine plastic deeltjes op en voegen ze uiteindelijk toe aan de groeiende grote vuilnisbeltjes in de oceanen. Aangezien strandvervuiling een belangrijke bijdrage levert aan microplastische vervuiling, blijken de inspanningen voor het opruimen van het strand veel meer dan alleen esthetische oefeningen.
Een recentere bron van afval in de oceanen zijn de piepkleine polyethyleenbolletjes of microkralen, die in toenemende mate in veel consumentenproducten worden aangetroffen. Deze microplastics zijn niet afkomstig van de afbraak van grotere stukken plastic, maar zijn speciaal ontwikkelde additieven voor cosmetica en producten voor persoonlijke verzorging. Ze worden het meest gebruikt in huidverzorgingsproducten en tandpasta en spoelen afvoeren, passeren waterzuiveringsinstallaties en komen terecht in zoetwater- en mariene omgevingen. Er is een verhoogde druk voor landen en staten om het gebruik van microkralen te reguleren, en veel grote bedrijven voor persoonlijke verzorgingsproducten hebben toegezegd om andere alternatieven te vinden.