Het woord fulguriet komt van het Latijnse woord Fulgur, wat betekent bliksemschicht. Een fulguriet of "versteende bliksem" is een glazen buis gevormd wanneer elektriciteit zand raakt. Gewoonlijk zijn fulgurieten hol, met een ruwe buitenkant en een gladde binnenkant. Bliksem van onweersbuien maakt de meeste fulgurieten, maar ze vormen ook uit atomaire explosies, meteooraanvallen en door de mens veroorzaakte hoogspanningsapparatuur die op de grond valt.
Fulgurieten vormen zich meestal in zand, meestal siliciumdioxide. Het gesmolten zand vormt een glas dat lechatelierite wordt genoemd. Lechatelierite is een amorf materiaal dat wordt beschouwd als een mineraloid, vergelijkbaar met obsidiaan. Fulgurieten zijn er in verschillende kleuren, waaronder doorschijnend wit, bruin, zwart en groen. De kleuring komt van onzuiverheden in het zand.
Fulgurieten komen van nature voor, maar er zijn een aantal manieren waarop je zelf versteende bliksem kunt maken. Stel jezelf niet bloot aan een blikseminslag! De beste manier om een fulguriet te maken, is veilig binnen te zijn als het buiten stormt.
Je kunt de Ben Franklin-route volgen en een fulguriet maken door de bliksem naar een emmer zand te trekken. Deze methode omvat het lanceren van een raket van het D-model in de richting van een donderkop die naar schatting te wijten is aan ontlading. Een spoel van dun koperdraad verbindt de emmer met de raket. Hoewel gezegd dat het behoorlijk succesvol is, is deze methode buitengewoon gevaarlijk omdat de bliksem niet alleen de draad naar de emmer volgt. Het volgt bovendien de draad en het gebied eromheen terug naar de trekker die wordt gebruikt om de raket te lanceren ... en jij!
Een veiligere, hoewel dure methode, is om een xfmr of transformator te gebruiken om door de mens veroorzaakte bliksem in silica of een ander oxide te dwingen. Deze techniek versmelt het zand tot lechatelieriet, hoewel het veel moeilijker is om het vertakte effect te bereiken dat wordt gezien in natuurlijke fulgurieten.