Kikkers zijn de meest bekende groep amfibieën. Ze hebben wereldwijde distributie met uitzondering van de poolgebieden, sommige oceanische eilanden en de droogste woestijnen.
10 feiten over kikkers
Kikkers behoren tot de Orde Anura, de grootste van de drie groepen amfibieën. Er zijn drie groepen amfibieën. Salamanders en salamanders (Orde Caudata), Caecilians (Orde Gymnopiona) en kikkers en padden (Orura Anura). Kikkers en padden, ook wel anurans genoemd, vormen de grootste van de drie amfibieën. Van de ongeveer 6.000 soorten amfibieën behoren ongeveer 4.380 tot de Orde Anura.
Er is geen taxonomisch onderscheid tussen kikkers en padden. De termen "kikker" en "pad" zijn informeel en weerspiegelen geen onderliggende taxonomische verschillen. Over het algemeen wordt de term pad gebruikt voor anuransoorten met een ruwe, wratachtige huid. De term kikker wordt gebruikt om te verwijzen naar anuran soorten die een gladde, vochtige huid hebben.
Kikkers hebben vier cijfers op hun voorpoten en vijf op hun achterpoten. De poten van kikkers variëren afhankelijk van hun habitat. Kikkers die in nattere omgevingen wonen, hebben zwemvliezen terwijl boomkikkers schijven op hun tenen hebben die hen helpen om naar verticale oppervlakken te grijpen. Sommige soorten hebben klauwachtige structuren op hun achterpoten die ze gebruiken voor het graven.
Springen of springen wordt gebruikt als middel om roofdieren te ontwijken, niet voor normale beweging. Veel kikkers hebben grote, gespierde achterpoten waarmee ze zichzelf in de lucht kunnen lanceren. Zulk springen wordt zelden gebruikt voor normale voortbeweging, maar biedt kikkers in plaats daarvan een manier om aan roofdieren te ontsnappen. Sommige soorten missen deze lange gespierde achterpoten en hebben in plaats daarvan benen die beter zijn aangepast aan klimmen, zwemmen of zelfs glijden.
Kikkers zijn carnivoren. Kikkers voeden zich met voedsel van insecten en andere ongewervelde dieren. Sommige soorten voeden zich ook met kleine dieren zoals vogels, muizen en slangen. Veel kikkers wachten op hun prooi om binnen bereik te komen en vallen dan achter hen aan. Een paar soorten zijn actiever en volgen hun prooi.
De levenscyclus van een kikker bestaat uit drie fasen: ei, larve en volwassene. Terwijl de kikker groeit, doorloopt hij deze fasen in een proces dat bekend staat als metamorfose. Kikkers zijn niet de enige dieren die metamorfose ondergaan, de meeste andere amfibieën ondergaan ook opmerkelijke veranderingen tijdens hun levenscyclus, net als veel soorten ongewervelde dieren.
De meeste soorten kikkers hebben een grote zichtbare trommelvlies aan elke kant van hun hoofd, een timpaan. Het timpaan bevindt zich achter het oog van de kikker en dient om geluidsgolven naar het binnenoor over te brengen en daardoor het binnenoor te beschermen tegen water en puin.
Elke soort kikker heeft een unieke oproep. Kikkers maken vocalisaties, of roept, door lucht door hun strottenhoofd te persen. Dergelijke vocalisaties functioneren meestal als parende oproepen. Mannen roepen vaak samen in een luid refrein.
De grootste levende kikkersoort ter wereld is de Goliath-kikker. De Goliath-kikker (Conraua-goliath) kan tot 33 cm lang worden en kan 3 kg wegen.
Veel kikkers zijn met uitsterven bedreigd. Veel kikkersoorten zijn met uitsterven bedreigd door habitatvernietiging en infectieziekten zoals chytridiomycosis.