Verwering is de geleidelijke vernietiging van gesteente onder oppervlaktecondities, oplossen, wegslijten of in steeds kleinere stukken afbreken. Denk aan de Grand Canyon of de rode rotsformaties verspreid over het Amerikaanse zuidwesten. Het kan fysieke processen zijn, mechanische verwering genoemd, of chemische activiteit, chemische verwering genoemd. Sommige geologen omvatten ook de acties van levende wezens, of organische weersinvloeden. Deze organische verweringskrachten kunnen worden geclassificeerd als mechanisch of chemisch of een combinatie van beide.
Mechanische verwering omvat vijf belangrijke processen die rotsen fysiek in sediment of deeltjes afbreken: schuring, kristallisatie van ijs, thermische breuk, hydratatie verbrijzeling en afschilfering. Schuring ontstaat door slijpen tegen andere rotsdeeltjes. Kristallisatie van ijs kan voldoende krachtig zijn om rots te breken. Thermische fracturen kunnen optreden als gevolg van aanzienlijke temperatuurveranderingen. Hydratatie - het effect van water - beïnvloedt voornamelijk kleimineralen. Afschilfering treedt op wanneer gesteente na zijn vorming wordt opgegraven.
Mechanische weersinvloeden hebben niet alleen invloed op de aarde. Het kan na verloop van tijd ook sommige bakstenen en stenen gebouwen beïnvloeden.
Chemische verwering omvat de ontbinding of het verval van gesteente. Dit type verwering breekt geen rotsen af, maar verandert eerder de chemische samenstelling door carbonatatie, hydratatie, oxidatie of hydrolyse. Chemische verwering verandert de samenstelling van het gesteente in de richting van oppervlaktemineralen en beïnvloedt vooral mineralen die in de eerste plaats onstabiel waren. Water kan bijvoorbeeld uiteindelijk kalksteen oplossen. Chemische verwering kan voorkomen in sedimentaire en metamorfe gesteenten en het is een element van chemische erosie.
Organische verwering wordt soms bioweerverwering of biologische verwering genoemd. Het gaat om factoren zoals contact met dieren - wanneer ze in het vuil graven - en planten wanneer hun groeiende wortels in contact komen met rots. Plantenzuren kunnen ook bijdragen aan het oplossen van gesteente.
Organisch verwering is geen proces dat op zichzelf staat. Het is een combinatie van mechanische weersfactoren en chemische weersfactoren.
Verwering kan variëren van een kleurverandering tot een volledige afbraak van mineralen in klei en andere oppervlaktemineralen. Het creëert afzettingen van veranderd en losgemaakt materiaal, residu genoemd, dat klaar is om transport te ondergaan, dat over het aardoppervlak beweegt als het wordt voortgestuwd door water, wind, ijs of zwaartekracht en zo wordt geërodeerd. Erosie betekent verwering plus transport tegelijkertijd. Verwering is noodzakelijk voor erosie, maar een rots kan verweren zonder erosie te ondergaan.