Een van de meest spectaculaire chemiedemonstraties is ook een van de eenvoudigste. Het is de uitdroging van suiker (sucrose) met zwavelzuur. Kortom, alles wat u doet om deze demonstratie uit te voeren, is gewone tafelsuiker in een glazen beker doen en wat geconcentreerd zwavelzuur toevoegen (u kunt de suiker bevochtigen met een klein volume water voordat u het zwavelzuur toevoegt). Het zwavelzuur verwijdert water uit de suiker in een sterk exotherme reactie, waarbij warmte, stoom en zwaveloxidedampen vrijkomen. Afgezien van de zwavelachtige geur, ruikt de reactie veel naar karamel. De witte suiker verandert in een zwarte koolzuurhoudende buis die zichzelf uit het bekerglas duwt.
Suiker is een koolhydraat, dus als je het water uit de molecule verwijdert, zit je eigenlijk met elementaire koolstof. De dehydratatiereactie is een soort eliminatiereactie.
C12H22O11 (suiker) + H2ZO4 (zwavelzuur) → 12 C (koolstof) + 11 H2O (water) + mengsel water en zuur
Hoewel de suiker is uitgedroogd, is het water niet 'verloren' in de reactie. Een deel ervan blijft als vloeistof in het zuur. Omdat de reactie exotherm is, wordt veel van het water als stoom gekookt.
Als u deze demonstratie doet, neem dan de juiste veiligheidsmaatregelen. Wanneer u met geconcentreerd zwavelzuur omgaat, moet u handschoenen, oogbescherming en een laboratoriumjas dragen. Beschouw het bekerglas als een verlies, omdat verbrande suiker en koolstof eraf schrapen geen gemakkelijke taak is. Het verdient de voorkeur om de demonstratie in een zuurkast uit te voeren.