Skraelings De Vikingnaam voor de Inuits van Groenland

Skraeling is het woord dat de Noorse (Viking) kolonisten van Groenland en het Canadese Noordpoolgebied gaven aan hun directe concurrentie tijdens hun omzwervingen naar het westen vanuit hun thuisland. De Noors had niets goeds te zeggen over de mensen die ze ontmoetten: skraelings betekent "kleine mannen" of "barbaren" in het IJslands, en in de historische archieven van de Noors worden de skraelings aangeduid als arme handelaren, primitieve mensen die gemakkelijk bang waren af door Viking dapperheid.

Archeologen en historici geloven nu dat de "skraelings" waarschijnlijker lid waren van een of meer van de extreem goed aan de Noordpool aangepaste jager-verzamelaarsculturen van Canada, Groenland, Labrador en Newfoundland: Dorset, Thule en / of Point Revenge. Deze culturen waren zeker veel succesvoller dan de Noorse in het grootste deel van Noord-Amerika.

Er is een eiland dat bekend staat als Skraeling Island met een Thule-bezetting erop voor de kust van het eiland Ellesmere. Die site bevat 23 Thule Inuit-huisruïnes, talloze tentringen, kajak- en umiak-steunen en voedselcaches en het werd in de 13e eeuw bezet. De naamgeving van het eiland ondersteunt noch betwist de identificatie van Thule met Skraelings.

Noorse bewegingen in de late 9e eeuw

Archeologisch en historisch bewijs suggereert dat de Vikingen IJsland rond 870 n.Chr. Vestigden, Groenland rond 985 vestigden en ongeveer 1000 aanlanden in Canada. In Canada wordt verondersteld dat de Noorse landen op Baffin Island, Labrador en Newfoundland zijn geland, en al die gebieden werden rond die tijd bezet door de culturen Dorset, Thule en Point Revenge. Helaas zijn radiokoolstofdata niet precies genoeg om de timing te bepalen van welke cultuur wanneer welk deel van Noord-Amerika bezette.

Een deel van het probleem is dat alle drie culturen arctische jager-verzamelaarsgroepen waren, die met het seizoen mee gingen om op verschillende bronnen op verschillende momenten van het jaar te jagen. Ze brachten een deel van het jaar op jacht op rendieren en andere landzoogdieren, en een deel van het jaar op vissen en jagen op zeehonden en andere zeezoogdieren. Elke cultuur heeft onderscheidende artefacten, maar omdat ze op dezelfde plaatsen woonden, is het moeilijk om zeker te weten dat de ene cultuur niet gewoon de artefacten van een andere cultuur hergebruikt.

De cultuur van Dorset

Het meest overtuigende bewijs is de aanwezigheid van artefacten uit Dorset in combinatie met Noorse artefacten. De cultuur van Dorset leefde in het Canadese Noordpoolgebied en delen van Groenland tussen ~ 500 voor Christus en 1000 na Christus. Dorsetartefacten, vooral een fragiele olielamp in Dorset, werden zeker gevonden in de Noorse nederzetting van L'anse aux Meadows in Newfoundland; en een paar andere Dorset-sites lijken Noorse artefacten te bevatten. Park (hieronder aangehaald) beweert dat er bewijs is dat de artefacten van L'anse aux Meadows mogelijk door de Norse zijn opgehaald uit een nabijgelegen Dorset-site, en andere artefacten dezelfde herkomst kunnen hebben en dus niet noodzakelijkerwijs direct contact vertegenwoordigen.

Kenmerken die in Noord-Amerika in ca. 1000 na Christus als "Noors" zijn toegeschreven, zijn gesponnen garen of touwwerk, menselijke gravures met Europese gelaatstrekken en houten artefacten met Noorse stilistische technieken. Al deze hebben problemen. Textiel is bekend in Noord- en Zuid-Amerika door de archaïsche periode en had gemakkelijk kunnen worden verkregen via verbindingen met culturen uit de noordelijke Verenigde Staten. Menselijke gravures en overeenkomsten met stilistisch ontwerp zijn per definitie conjecturaal; verder dateren sommige van de "Europese stijl" gezichten vóór de veilig gedateerde en gedocumenteerde Noorse kolonisatie van IJsland.

Thule en Point Revenge

De Thule werden lang beschouwd als de waarschijnlijke kolonisatoren van Oost-Canada en Groenland en staan ​​erom bekend dat ze met de Vikingen hebben gehandeld bij de handelsgemeenschap van Sandhavn in het zuidwesten van Groenland. Maar de recente redactie van de Thule-migratie suggereert dat ze de Beringstraat pas rond 1200 na Christus verlieten en, hoewel ze zich snel oostwaarts verspreidden naar het Canadese Noordpoolgebied en Groenland, zouden ze veel te laat zijn aangekomen om L'anse aux Meadows te bereiken om ontmoet Leif Ericson. De culturele kenmerken van Thule verdwijnen rond 1600 na Christus. Het is nog steeds mogelijk dat de Thule die mensen waren die Groenland na 1300 of zo deelden met Groenland - als zo'n onaangename relatie 'gedeeld' zou kunnen worden genoemd.

Ten slotte is Point Revenge de archeologische naam voor de materiële cultuur van de directe voorouders van de mensen die in de regio leefden van 1000 tot het begin van de 16e eeuw. Net als de Thule en Dorset waren ze op het juiste moment op de juiste plaats; maar er is geen veilig bewijs om een ​​argument voor culturele connecties te maken.

Het komt neer op

Alle bronnen binden ondubbelzinnig de skraelings aan Inuit-voorouders van Noord-Amerika, inclusief Groenland en het Canadese Noordpoolgebied; maar of de specifieke cultuur waarmee contact werd gemaakt Dorset, Thule of Point Revenge was, of alle drie, weten we misschien nooit.

bronnen

• Edgar K. 2015. De presentatie van indianen van de IJslandse Saga's tot heden: een essay over geschiedschrijving. Sabel en zwaard 4 (1): artikel 7.
• Friesen TM en Arnold CD. 2008. De timing van de Thule-migratie: nieuwe data uit het West-Canadese Noordpoolgebied. Amerikaanse oudheid 73 (3): 527-538.
• Howse L. 2013. Opnieuw bezoek aan een vroege Thule Inuit-bezetting van Skraeling Island, Canadees Hoog Arctisch gebied. Études / Inuit / Studies 37 (1): 103-125.
• Park RW. 2008. Contact tussen de Noorse Vikingen en de cultuur van Dorset in Noordpool Canada. Oudheid 82 (315): 189-198.
• Wallace BL. 2003. L'Anse aux Meadows and Vinland: An Abandoned Experiment. In: Barrett JH, redacteur. Contact, continuïteit en instorting: de Noorse kolonisatie van de Noord-Atlantische Oceaan. Turnhout, België: Brepols Publishers. p 207-238.