Alpine skiën en snowboarden zijn geweldige manieren om tijd door te brengen in de bergen tijdens het meest meedogenloze seizoen van het jaar. Om dit te kunnen bieden, vertrouwen skigebieden op een complexe en veeleisende infrastructuur, met tientallen werknemers en intensief gebruik van water. De milieukosten die gepaard gaan met wintersport, hebben meerdere dimensies, net als de oplossingen.
Alpiene habitats boven de boomgrens worden al bedreigd door de wereldwijde klimaatverandering en interferentie van skiërs is gewoon een andere stressfactor. Deze verstoringen kunnen dieren in het wild doen schrikken en zelfs hun habitat schaden door de vegetatie te beschadigen en de bodem te verdichten. Bijvoorbeeld, ptarmigan (een soort korhoen aangepast aan besneeuwde habitats) in Schotse skigebieden daalde gedurende enkele decennia als gevolg van botsingen met liftkabels en andere draden, evenals door het verliezen van nesten aan kraaien, wat gebruikelijk was in de resorts.
In Noord-Amerikaanse skigebieden bevindt het grootste deel van het ski-terrein zich in beboste gebieden, waarvoor een groot aantal kappen nodig is om skiroutes te creëren. Het resulterende gefragmenteerde landschap heeft een negatieve invloed op de habitatkwaliteit voor veel vogelsoorten en zoogdieren. Eén studie toonde aan dat in de bosresten die tussen hellingen zijn achtergelaten, de diversiteit van vogels wordt verminderd als gevolg van een negatief randeffect; wind-, licht- en storingsniveaus nemen toe nabij de open hellingen, waardoor de kwaliteit van de habitat wordt verminderd.
Een recente uitbreiding van een skigebied in Breckenridge, Colorado, zorgde ervoor dat het de lynxhabitats van Canada zou schaden. Een deal met een lokale natuurbeschermingsgroep werd gesloten toen de ontwikkelaar investeerde in bescherming van lynxhabitats elders in de regio.
Als gevolg van de wereldwijde klimaatverandering ervaren de meeste skigebieden kortere winters met vaker ontdooiperioden. Om de dienstverlening aan hun klanten te behouden, moeten skigebieden kunstmatige sneeuw maken om een goede dekking te hebben, zowel op de hellingen als rond de liftbases en lodges.
Kunstsneeuw wordt gemaakt door grote hoeveelheden water en lucht onder hoge druk te mengen, wat betekent dat de vraag omhoog schiet naar water uit omliggende meren, rivieren of speciaal gebouwde kunstmatige vijvers. Moderne sneeuwkanonnen kunnen gemakkelijk 100 liter water per minuut nodig hebben voor elk sneeuwkanon en resorts kunnen tientallen of zelfs honderden in bedrijf hebben. In het Wachusett Mountain Ski Area, een bescheiden resort in Massachusetts, kan sneeuwkanonnen bijvoorbeeld tot 4.200 liter water per minuut trekken.
Skiën in resorts is een energie-intensieve operatie die afhankelijk is van fossiele brandstoffen, broeikasgassen produceert en bijdraagt aan de opwarming van de aarde. Skiliften werken meestal op elektriciteit, en het bedienen van een enkele skilift gedurende een maand vereist ongeveer dezelfde energie die nodig is om 3,8 huishoudens gedurende een jaar van stroom te voorzien.
Om het oppervlak van de sneeuw op de skipistes te behouden, zet een resort ook een nachtelijke vloot trailrunningers in die elk op ongeveer 5 gallons diesel per uur werken en kooldioxide, stikstofoxiden en deeltjesemissies produceren.
Deze cijfers zijn zelfs onvolledig, want een echt uitgebreide schatting van de broeikasgassen die worden uitgestoten in verband met wintersport, omvat ook die geproduceerd door skiërs die naar de bergen rijden of vliegen.
Veel skigebieden hebben aanzienlijke inspanningen geleverd om hun impact op het milieu te minimaliseren. Zonnepanelen, windturbines en kleine hydro-turbines zijn ingezet om duurzame energie te leveren. Verbeterd afvalbeheer en composteringsprogramma's zijn geïmplementeerd en er zijn groene bouwtechnologieën toegepast. Bosbeheerinspanningen zijn gepland om de habitat van wilde dieren te verbeteren.
Het is nu mogelijk voor skiërs om informatie te verzamelen over de duurzaamheidsinspanningen van een resort en geïnformeerde beslissingen van de consument te nemen, en de National Ski Area Association geeft zelfs jaarlijkse awards aan de resorts met uitstekende milieuprestaties.
Als alternatief zoeken steeds meer outdoorliefhebbers naar besneeuwde hellingen door te oefenen met minder impactige vormen van skiën. Deze backcountry skiërs en snowboarders maken gebruik van gespecialiseerde apparatuur waarmee ze op eigen kracht de berg op kunnen en vervolgens naar beneden kunnen skien over natuurlijk terrein dat niet is geregistreerd of geprepareerd. Deze skiërs moeten zelfvoorzienend zijn en in staat zijn om een veelheid aan berggerelateerde veiligheidsrisico's te beperken. De leercurve is steil, maar backcountry skiën heeft een lichtere impact op het milieu dan resort skiën.
Toch zijn alpiene gebieden ongelooflijk gevoelig en geen activiteit daar is impactvrij: een onderzoek in de Alpen wees uit dat zwart korhoen verhoogde stressniveaus vertoonde wanneer het vaak werd gestoord door skiërs en snowboarders in het binnenland, met gevolgen voor de voortplanting en overleving.