Satanische bladstaartgekko-feiten

De satanische bladstaartgekko (Uroplatus phantasticus), is een zachtaardig reptiel dat, ondanks zijn naam, er de voorkeur aan geeft vredige dutjes te doen in de bossen van Madagaskar. Het heeft een extreme camouflagemethode ontwikkeld: een dood blad worden.

Snelle feiten: Satanische bladstaartgekko

• Wetenschappelijke naam: Uroplatus phantasticus
• Gemeenschappelijke naam: Satanische bladstaartgekko
• Basic Animal Group: Reptiel
• Grootte: 2,5 - 3,5 inch
• Gewicht: 0,35-1 ounce
• Levensduur: 3-5 jaar
• Eetpatroon: Carnivoor
• Habitat: Bergachtige regenwouden van oostelijk Madagaskar
• Beschermingsstatus: Minste zorg

Beschrijving

De satanische bladstaartgekko is een van de 13 erkende soorten die behoren tot het geslacht van de gekkonidhagedis Uroplatus, die werden ontdekt op het eiland Madagaskar in de 17e eeuw. De 13 soorten zijn onderverdeeld in verschillende groepen, gedeeltelijk op basis van de vegetatie die ze nabootsen. U. phantasticus hoort in de genoemde groep U. ebenaui, die bestaat uit drie leden, waaronder U. malama en U. ebenaui: alle drie zien eruit als dode bladeren.

Alle bladstaartgekko's hebben lange, platte lichamen met driehoekige koppen. De satanische bladstaartgekko is gevlekt bruin, grijs, bruin of oranje van kleur, dezelfde schaduw als de rottende bladeren in zijn natuurlijke omgeving. Het lichaam van de gekko is gebogen als de rand van een blad en zijn huid is gemarkeerd met lijnen die de aderen van een blad nabootsen. Maar het meest opmerkelijke accessoire in de vermomming van de bladstaartgekko is ongetwijfeld zijn staart: de gekko heeft de langste en breedste staart van alle U. ebenaui groep. De staart van de hagedis is niet alleen gevormd en gekleurd als een blad, maar draagt ​​ook inkepingen, franjes en imperfecties om meer op een dood blad te lijken waarop door insecten is geknaagd.

Net als de rest van zijn groep is de satanische bladstaartgekko klein in vergelijking met andere Uroplatus groepen van 2,5 tot 3,5 inch lang, inclusief de staart.

reptiles4all / Getty Images

Habitat en distributie

De satanische bladstaartgekko is alleen te vinden in de bergachtige regenwouden in het zuidelijke tweederde deel van Oost-Madagaskar, een groot eiland dat net voor de zuidoostkust van Afrika ligt. Het wordt gevonden aan de voet van bomen die zich vermommen als bladafval en tot ongeveer 6 voet omhoog de stam van een boom. Bekend om zijn unieke flora en fauna, zijn de bossen van Madagaskar de thuisbasis van lemuren en fossa's en sissende kakkerlakken, naast het zijn de enige bekende habitat van 's werelds satanische bladstaartgekko's.

Dieet en gedrag

De satanische bladstaartgekko rust de hele dag, maar zodra de zon ondergaat, is het op jacht naar een maaltijd. De grote, oogloze ogen zijn gemaakt om prooien in het donker te spotten. Net als andere hagedissen wordt aangenomen dat deze gekko zich voedt met alles wat hij kan vangen en in zijn bek kan passen, van krekels tot spinnen. Er is echter weinig onderzoek gedaan naar satanische bladstaartgekko's in hun eigen omgeving, dus we kunnen niet zeker weten wat ze nog meer consumeren.

De satanische bladstaartgekko vertrouwt niet op passieve camouflage om zichzelf te beschermen. Het gedraagt ​​zich ook als een blad tijdens het rusten. De gekko slaapt met zijn lichaam plat tegen een boomstam of tak, hoofd naar beneden en lommerrijke staart omhoog. Indien nodig draait het zijn lichaam om de bladachtige randen te accentueren en het te laten opgaan.

Het heeft een beperkt vermogen om van kleur te veranderen, en wanneer camouflage mislukt, klapt het zijn staart omhoog, steekt zijn hoofd naar achteren, opent zijn mond en laat een schitterend oranje-rood interieur zien en geeft soms zelfs een luide noodoproep.

reptiles4all / Getty Images

Reproductie en nakomelingen

In hun geboorteland Madagaskar markeert het begin van het regenseizoen ook het begin van het broedseizoen voor gekko's. Wanneer het geslachtsrijp is, heeft de mannelijke satanische bladstaartgekko een bobbel aan de basis van zijn staart, terwijl het vrouwtje dat niet doet. Het vrouwtje is ovipaar, wat betekent dat ze eieren legt en de jonge volledige ontwikkeling buiten haar lichaam.

De moedergekko legt haar koppeling, twee of drie bolvormige eieren, in het bladafval op de grond of in dode bladeren op een plant. Hierdoor kunnen de jongeren verborgen blijven wanneer ze ongeveer 95 dagen later tevoorschijn komen. Ze kan twee of drie klauwen per jaar dragen. Er is weinig bekend over dit geheimzinnige dier, maar er wordt aangenomen dat de moeder de eieren verlaat om uit te komen en het zelf te maken.

Beschermingsstatus en bedreigingen

Hoewel momenteel vermeld als een soort van minst zorg door de Internationale Unie voor het behoud van natuur en natuurlijke hulpbronnen, kan deze ongewone hagedis binnenkort in gevaar komen. De bossen van Madagascar worden in een alarmerend tempo afgebroken. Liefhebbers van exotische huisdieren creëren ook een grote vraag naar het verzamelen en exporteren van de soort, wat momenteel illegaal is, maar in kleine aantallen kan doorgaan.

bronnen

• "Gigantische bladstaartgekko." Smithsonian. 
• Glaw, Frank en Miguel Vences. "Een veldgids voor de amfibieën en reptielen van Madagaskar inclusief zoogdieren en zoetwatervis." Keulen, Duitsland: Verlag, 2007.
• "Madagascar bladstaartgekko zorgblad en informatie." Western New York Herpetological Society, 2001-2002.
• Ratsoavina, F., et al. "Uroplatus phantasticus." De IUCN Rode lijst met bedreigde soorten: e.T172906A6939382, 2011.
• Ratsoavina, Fanomezana Mihaja, et al. "Een nieuwe bladstaartgekko-soort uit Noord-Madagaskar met een voorlopige beoordeling van moleculaire en morfologische variabiliteit in de Uroplatus Ebenaui-groep." Zootaxa 3022.1 (2011): 39-57. Afdrukken.
• Spiess, Petra. "Nature's Dead Leaves and Pez Dispensers: Genus Uroplatus (Gekko met platte staart)." Kingsnake.com.