Overzicht van handels- en uitwisselingsnetwerken van Viking

Het handelsnetwerk van Viking omvatte handelsrelaties met Europa, het Heilige Roomse Rijk van Karel de Grote, Azië en het islamitische Abbasidische rijk. Dit blijkt uit de identificatie van items zoals munten uit Noord-Afrika die zijn teruggevonden op een locatie in Midden-Zweden en Scandinavische broches uit locaties ten oosten van het Oeralgebergte. Handel was een belangrijk kenmerk van de Noorse Atlantische gemeenschappen gedurende hun geschiedenis en een manier voor de koloniën om hun gebruik van landnam te ondersteunen, een ooit onbetrouwbare landbouwtechniek voor omgevingen die de Noorse niet helemaal begrepen.

Uit bewijsmateriaal blijkt dat er verschillende groepen specifieke mensen waren die tussen de Viking-handelscentra en andere centra in heel Europa reisden, als gezanten, kooplieden of zendelingen. Sommige reizigers, zoals de Karolingische missionaris-bisschop Anskar (801-865) hebben uitgebreide rapporten achtergelaten van hun reizen, waardoor we veel inzicht hebben gekregen in handelaren en hun klanten.

Viking Trade Commodities

De in Noorwegen verhandelde grondstoffen omvatten slaven, maar ook munten, keramiek en materialen van gespecialiseerde ambachten zoals koperlegering gieten en glasbewerking (kralen en vaten beide). De toegang tot sommige grondstoffen zou een kolonie kunnen maken of breken: Groenlands Groenland vertrouwde op de handel in walrus en narwal, ivoor en ijsberenhuiden om hun uiteindelijk falende landbouwstrategieën te ondersteunen.

Metallurgische analyse bij Hrisbru in IJsland geeft aan dat de Noorse elite handelde in bronzen voorwerpen en grondstoffen uit de tinrijke regio's in Groot-Brittannië. Aan het einde van de 10e eeuw na Christus ontstond in Noorwegen een aanzienlijke handel in gedroogde vis. Daar speelde kabeljauw een belangrijke rol in de Viking-handel, toen commerciële visserij en geavanceerde droogtechnieken hen in staat stelden de markt in heel Europa uit te breiden.

Handelscentra

In het thuisland van Viking waren belangrijke handelscentra Ribe, Kaupang, Birka, Ahus, Truso, Grop Stromkendorf en Hedeby. Goederen werden naar deze centra gebracht en vervolgens verspreid in de Viking-samenleving. Veel van deze site assemblages bevatten een overvloed aan zachtgeel aardewerk genaamd Badorf-ware, geproduceerd in het Rijnland; Sindbæk heeft betoogd dat deze artikelen, die zelden worden aangetroffen in niet-handelsgemeenschappen, werden gebruikt als containers om goederen naar plaatsen te brengen, in plaats van als handelsartikelen.

In 2013 hebben Grupe et al. stabiele isotopenanalyse van skeletmateriaal uitgevoerd in het Viking handelscentrum van Haithabu (later Sleeswijk) in Denemarken. Ze ontdekten dat het dieet van de individuen uitgedrukt in de menselijke botten de relatieve betekenis van handel in de tijd weerspiegelde. Leden van de eerdere gemeenschap vertoonden een overheersing van zoetwatervis (kabeljauw geïmporteerd uit de Noord-Atlantische Oceaan) in hun dieet, terwijl latere bewoners overgingen op een dieet van landdieren (lokale landbouw).

Norse-Inuit Trade

Er zijn aanwijzingen in de Viking Saga's dat handel een rol speelde in het Noord-Amerikaanse contact tussen de Noorse en de Inuit-bewoners. Ook zijn Noorse symbolische en utilitaire objecten te vinden op Inuit-sites en vergelijkbare Inuit-objecten op Noorse sites. Er zijn minder Inuit-objecten op de Noorse locaties, een feit dat de handelsgoederen organisch waren, of dat de Noorse een aantal Inuit-prestigeproducten naar het bredere Europese handelsnetwerk exporteerde.

Bewijs op de site van Sandhavn in Groenland lijkt te suggereren dat het vrij zeldzame naast elkaar bestaan ​​van Inuit en Norse het gevolg was van de mogelijkheid om met elkaar te handelen. Oud DNA-bewijsmateriaal van de Farm Beneath the Sand (GUS) -site, ook in Groenland, vindt echter geen steun voor de handel in bizonkleding, eerder gesteld vanuit morfologisch onderzoek.

Viking en islamitische handelsverbindingen

In een studie uit 1989 van formele gewichten ontdekt op de Viking-site van Paviken in Gotland nabij Vastergarn, Zweden, rapporteerde Erik Sperber drie hoofdtypen handelsgewichten die in gebruik waren:

• Bolvormige gewichten van ijzer bekleed met een laag brons of massief brons; deze variëren tussen 4 en 200 g
• Cubo-octaedrische gewichten van loodbrons, tinbrons of messing; tot 4,2 gram
• Toonaangevende gewichten van verschillende vormen en maten

Sperber gelooft dat ten minste sommige van deze gewichten in overeenstemming zijn met het islamitische systeem van de Ummayyad-dynastie-leider Abd 'al Malik. Het systeem, opgericht in 696/697, is gebaseerd op de dirhem van 2,83 gram en de mitqa van 2,245 gram. Gezien de breedte van de Vikinghandel, is het waarschijnlijk dat de Vikingen en hun partners verschillende handelssystemen hebben gebruikt.

bronnen:

• Deze woordenlijst maakt deel uit van de About.com Guide to the Viking Age en maakt deel uit van het Dictionary of Archaeology.
• Barrett J, Johnstone C, Harland J, Van Neer W, Ervynck A, Makowiecki D, Heinrich D, Hufthammer AK, Bødker Enghoff I, Amundsen C et al. 2008. Detectie van de middeleeuwse kabeljauwhandel: een nieuwe methode en eerste resultaten. Journal of Archaeological Science 35 (4): 850-861.
• Dugmore AJ, McGovern TH, Vésteinsson O, Arneborg J, Streeter R en Keller C. 2012. Culturele aanpassing, samengestelde kwetsbaarheden en conjuncturen in Noord-Groenland. Proceedings van de National Academy of Sciences 109 (10): 3658-3663
• Golding KA, Simpson IA, Schofield JE en Edwards KJ. 2011. Norse-Inuit interactie en landschapsverandering in Zuid-Groenland? Een geochronologisch, pedologisch en palynologisch onderzoek. Geoarcheologie 26 (3): 315-345.
• Grupe G, von Carnap-Bornheim C en Becker C. 2013. Opkomst en ondergang van een middeleeuws handelscentrum: economische verandering van Viking Haithabu naar middeleeuwse Sleeswijk onthuld door stabiele isotopenanalyse. European Journal of Archaeology 16 (1): 137-166.
• Sindbæk SM. 2007. Netwerken en knooppunten: de opkomst van steden in het vroege Vikingtijdperk Scandinavië. Oudheid 81: 119-132.
• Sindbæk SM. 2007. De kleine wereld van de Vikingen: netwerken in vroege middeleeuwse communicatie en uitwisseling. Norwegian Archaeological Review 40 (1): 59-74.
• Sinding M-HS, Arneborg J, Nyegaard G en Gilbert MTP. 2015. Oude DNA ontrafelt de waarheid achter de controversiële GUS Groenlandse Noorse pelsmonsters: de bizon was een paard, en de muskox en beren waren geiten. Journal of Archaeological Science 53: 297-303.
• Sperber E. 1989. De gewichten gevonden op de Viking Age-site van Paviken, een metrologisch onderzoek. Fornvannem 84: 129-134.
• Wärmländer SKTS, Zori D, Byock J en Scott DA. 2010. Metallurgische bevindingen van de boerderij van een Viking Age-leider in IJsland. Journal of Archaeological Science 37 (9): 2284-2290.