Definitie hoofdgroepelementen

In de scheikunde en natuurkunde, de hoofdgroep elementen zijn een van de chemische elementen die behoren tot de s- en p-blokken van het periodiek systeem. De s-blokelementen zijn groep 1 (alkalimetalen) en groep 2 (aardalkalimetalen). De p-blokelementen zijn groepen 13-18 (basismetalen, metalloïden, niet-metalen, halogenen en edelgassen). De s-blokelementen hebben gewoonlijk één oxidatietoestand (+1 voor groep 1 en +2 voor groep 2). De p-blokelementen kunnen meer dan één oxidatietoestand hebben, maar wanneer dit gebeurt, worden de meest voorkomende oxidatietoestanden gescheiden door twee eenheden. Specifieke voorbeelden van hoofdgroepelementen omvatten helium, lithium, boor, koolstof, stikstof, zuurstof, fluor en neon.

Betekenis van de hoofdgroepelementen

De belangrijkste elementen van de groep, samen met een paar lichte overgangsmetalen, zijn de meest voorkomende elementen in het universum, het zonnestelsel en op aarde. Om deze reden staan ​​hoofdgroepelementen soms bekend als Representatieve elementen.

Elementen die niet tot de hoofdgroep behoren

Traditioneel worden de d-blokelementen niet als hoofdgroepelementen beschouwd. Met andere woorden, de overgangsmetalen in het midden van het periodiek systeem en de lanthaniden en actiniden onder het hoofdgedeelte van de tabel zijn geen hoofdgroepselementen. Sommige wetenschappers nemen waterstof niet op als een hoofdgroepselement.

Sommige wetenschappers zijn van mening dat zink, cadmium en kwik als hoofdgroepelementen moeten worden opgenomen. Anderen vinden dat elementen uit groep 3 aan de groep moeten worden toegevoegd. Argumenten kunnen worden gemaakt voor het opnemen van de lanthaniden en actiniden, op basis van hun oxidatietoestanden.

bronnen

• King, R. Bruce (1995). Anorganische chemie van hoofdgroepelementen. Wiley-VCH. ISBN 0-471-18602-3.
• "Nomenclatuur van anorganische chemie". (2014) Internationale Unie voor zuivere en toegepaste chemie.