Scholen moeten voortdurend streven naar verbetering. Elke school zou dit als een centraal thema in hun missieverklaring moeten hebben. Scholen die stagneren of zelfgenoegzaam zijn, doen de studenten en gemeenschappen dat ze een grote slechte dienst bewijzen. Als je niet vooruitgaat, zul je uiteindelijk achterop raken en falen. Onderwijs is over het algemeen zeer vooruitstrevend en trendy, soms een fout, maar je moet altijd op zoek zijn naar iets groters en beters.
Schoolleiders die hun kiezers regelmatig in het besluitvormingsproces betrekken, vinden het op veel verschillende manieren voordelig. Ze begrijpen dat het betrekken van belanghebbenden bij het besluitvormingsproces uiteindelijk een school kan transformeren. Progressieve transformatie is continu en continu. Het moet een manier van denken worden en regelmatig beslissingen nemen om de effectiviteit te maximaliseren. Schoolleiders moeten actief investeren in de meningen van anderen, in de wetenschap dat zij niet alle antwoorden zelf hebben.
Een van de meest voordelige aspecten van het aan de discussie brengen van verschillende mensen is dat u verschillende perspectieven of standpunten krijgt. Elke stakeholder heeft een duidelijk ander standpunt op basis van zijn individuele band met de school. Het is belangrijk dat schoolleiders een verschillend scala van kiezers met hun handen in verschillende delen van de koekjestrommel samenbrengen, zodat het perspectief wordt gemaximaliseerd. Dit is van nature voordelig omdat iemand anders een potentiële blokkade of voordeel kan zien waar iemand anders misschien niet aan heeft gedacht. Het hebben van meerdere perspectieven kan de besluitvorming alleen maar stimuleren en leiden tot gezonde discussies die veranderen in groei en verbetering.
Wanneer beslissingen worden genomen via een proces dat echt inclusief en transparant is, hebben mensen de neiging om zich in te kopen en die beslissingen te ondersteunen, zelfs als ze niet rechtstreeks betrokken zijn. Er zullen er waarschijnlijk sommigen zijn die het nog niet eens zijn met de beslissingen, maar ze respecteren ze meestal omdat ze het proces begrijpen en weten dat de beslissing niet lichtvaardig of door één persoon is genomen. Inkoop is extreem belangrijk voor een school vanwege alle bewegende delen. Een school werkt efficiënter als alle onderdelen op dezelfde pagina staan. Dit vertaalt zich vaak in succes dat iedereen ten goede komt.
Weerstand is niet noodzakelijk een slechte zaak en biedt enkele voordelen. Het kan echter ook een school volledig vernietigen als deze verandert in een verzetsbeweging. Door verschillende perspectieven naar voren te brengen, ontkent u natuurlijk veel van de weerstand. Dit geldt met name wanneer gezamenlijke besluitvorming de norm wordt en deel uitmaakt van de verwachte cultuur van de school. Mensen zullen vertrouwen in een besluitvormingsproces dat inclusief, transparant en holistisch van aard is. Weerstand kan vervelend zijn en kan het referendum over verbetering absoluut belemmeren. Zoals eerder gezegd, is dit niet altijd een slechte zaak, omdat enige weerstand minimaal dient als een natuurlijk systeem van checks and balances.
Schoolleiders zijn uiteindelijk verantwoordelijk voor de successen en mislukkingen van hun school. Wanneer ze zelf kritische beslissingen nemen, dragen ze de schuld van 100% als er iets misgaat. Bovendien twijfelen veel mensen aan topzware beslissingen en kopen ze nooit volledig in. Telkens wanneer een enkele persoon een belangrijke beslissing neemt zonder anderen te raadplegen, stellen ze zich in voor spot en uiteindelijk falen. Zelfs als dat besluit de juiste en beste keuze is, is het goed voor schoolleiders om met anderen te overleggen en hun advies in te winnen vóór het laatste woord. Wanneer schoolleiders te veel individuele beslissingen nemen, nemen ze uiteindelijk afstand van andere belanghebbenden, wat op zijn best ongezond is.
Collaboratieve beslissingen zijn meestal goed doordacht, inclusief en holistisch. Wanneer een vertegenwoordiger van elke stakeholdergroep naar de tafel wordt gebracht, geeft dit de beslissing geldigheid. Ouders hebben bijvoorbeeld het gevoel dat ze een stem hebben in een beslissing omdat er andere ouders zijn die hen vertegenwoordigen in de besluitvormingsgroep. Dit is met name het geval wanneer leden van een samenwerkend besluitvormingscomité de gemeenschap ingaan en verdere feedback van soortgelijke belanghebbenden zoeken. Bovendien zijn deze beslissingen holistisch van aard, wat betekent dat er onderzoek is gedaan en beide partijen zijn zorgvuldig onderzocht.
Collaboratieve beslissingen leiden vaak tot betere besluitvorming. Wanneer een groep samenkomt met een gemeenschappelijk doel, kunnen ze alle opties dieper onderzoeken. Ze kunnen hun tijd nemen, ideeën van elkaar afkaatsen, de voor- en nadelen van elke optie grondig onderzoeken en uiteindelijk een beslissing nemen die de grootste resultaten met de minste weerstand oplevert. Betere beslissingen leveren betere resultaten op. In een schoolomgeving is dit uiterst belangrijk. Een topprioriteit voor elke school is het maximaliseren van het studentenpotentieel. U doet dit gedeeltelijk door keer op keer de juiste, berekende beslissingen te nemen.
Een van de grootste aspecten van gezamenlijke besluitvorming is dat niemand de schuld of de schuld kan opeisen. De uiteindelijke beslissing ligt bij de meerderheid in de commissie. Hoewel een schoolleider waarschijnlijk het voortouw zal nemen in het proces, is de beslissing niet alleen aan hen. Dit zorgt er ook voor dat ze niet al het werk doen. In plaats daarvan speelt elk lid van de commissie een cruciale rol in het proces dat vaak verder gaat dan eenvoudige besluitvorming tot implementatie en opvolging. Gedeelde verantwoordelijkheid helpt de druk van het nemen van een grote beslissing te verminderen. De leden van de commissie bieden een natuurlijk ondersteuningssysteem omdat ze de toewijding en toewijding om de juiste beslissingen te nemen echt begrijpen.