Irlen Syndrome heette aanvankelijk Scotopic Sensitivity Syndrome. Het werd voor het eerst geïdentificeerd door een educatieve psycholoog genaamd Helen Irlen in de jaren 1980. Ze schreef een boek genaamd "Reading by the Colors" (Avery Press, 1991), ter ondersteuning van personen met het Irlen-syndroom. De exacte oorzaak van Irlen blijft onbekend. Er wordt echter aangenomen dat het afkomstig is van het netvlies van het oog of in de visuele cortex van de hersenen. Personen met het Irlen-syndroom lijken woorden te zien die wazig zijn, patronen hebben of lijken te bewegen op de pagina. Terwijl het individu blijft lezen, lijkt het probleem te verergeren. Gekleurde overlays en filters worden gebruikt om personen met het Irlen-syndroom te helpen, omdat ze soms de perceptuele vervormingen en visuele stress van sommige kinderen tijdens het lezen lijken te verminderen. Onderzoek op dit gebied is echter vrij beperkt.
De meeste mensen weten niet dat ze het Irlen-syndroom hebben. Irlen-syndroom wordt vaak verward met een optisch probleem; het is echter een probleem met de verwerking, het onvermogen of de zwakte bij het verwerken van visuele informatie. Het komt vaak voor in gezinnen en wordt meestal verkeerd gediagnosticeerd als een leerstoornis of dyslexie.
De reden voor al deze symptomen is grotendeels te wijten aan het feit dat afdrukken er anders uitziet dan personen met het syndroom van Irlen.
Het is belangrijk op te merken dat het Irlen-syndroom en visuele behandelingen onbewezen zijn en niet worden erkend door de grote academische pediatrische organisaties in de VS(AAP, AOA en AAO.). Voor meer informatie over Irlen kunt u een zelftest doen.