Een van de eerste dingen die je te horen kunt krijgen wanneer je het Spaanse bijvoeglijk naamwoord begint te bestuderen, is dat het, in tegenstelling tot zijn Engelse tegenhanger, achter het zelfstandig naamwoord komt. Maar er is niet veel Spaans voor nodig om erachter te komen dat de "regel" over woordvolgorde bedoeld is om te worden overtreden; het is eigenlijk vrij gebruikelijk om bijvoeglijke naamwoorden vóór zelfstandige naamwoorden te plaatsen.
Zeker, bijvoeglijke naamwoorden - vooral beschrijvende bijvoeglijke naamwoorden (die een kwaliteit van iets beschrijven) - komen meestal na het zelfstandig naamwoord, en soms moeten ze. Maar er zijn enkele bijvoeglijke naamwoorden die bij voorkeur vóór het zelfstandig naamwoord komen, en zelfs een paar waarvan de betekenis verandert afhankelijk van waar ze worden geplaatst.
Hier zijn enkele van de verschillende soorten bijvoeglijke naamwoorden en waar u ze kunt vinden:
De meeste bijvoeglijke naamwoorden, behalve degene die beschrijven, gaan vóór het zelfstandig naamwoord. Soms worden deze bijvoeglijke naamwoorden geclassificeerd door andere namen, zoals bezittelijke bijvoeglijke naamwoorden of determiners.
Kleuren komen na het zelfstandig naamwoord.
Deze omvatten bijvoeglijke naamwoorden van nationaliteit en verschillende soorten aansluiting en komen bijna altijd na het zelfstandig naamwoord. Merk op dat dergelijke bijvoeglijke naamwoorden niet in het Spaans met een hoofdletter worden geschreven, zelfs wanneer ze op een eigennaam zijn gebaseerd, zoals de naam van een land.
Deze komen na het zelfstandig naamwoord.
Wanneer twee of meer bijvoeglijke naamwoorden van hetzelfde belang iets beschrijven, gaan ze achter het zelfstandig naamwoord.
Door een bijvoeglijk naamwoord voor het zelfstandig naamwoord te plaatsen, kunt u soms een zekere mate van waardering voor die kwaliteit en / of nadruk aangeven. In het Engels doen we soms hetzelfde door een woord als "echt" te gebruiken of door een intonatie te veranderen. Vaak is het onderscheid niet klaar om te worden vertaald.
Het is heel gebruikelijk om bijvoeglijke naamwoorden die emotie of gevoelens overbrengen vóór het zelfstandig naamwoord te plaatsen:
Soms leidt het feit dat een bijvoeglijk naamwoord emotie uit, ertoe dat het een andere betekenis heeft, of op zijn minst een andere Engelse vertaling, afhankelijk van of ze voor of na het zelfstandig naamwoord zijn geplaatst. Over het algemeen hebben de bijvoeglijke naamwoorden achter het zelfstandig naamwoord een objectieve betekenis of een die weinig of geen emotionele inhoud draagt, terwijl een voor het zelfstandig naamwoord geplaatst iets kan aangeven over hoe de spreker voelt tegenover de persoon of het voorwerp dat wordt beschreven.
Bijvoeglijke naamwoorden die de betekenis van het zelfstandig naamwoord versterken, zoals bijvoeglijke naamwoorden die bij het zelfstandig naamwoord horen, worden vaak vóór het zelfstandig naamwoord geplaatst. In veel gevallen zou je ook kunnen zeggen dat het doel van deze bijvoeglijke naamwoorden minder is voor het beschrijven van het zelfstandig naamwoord dat is gewijzigd en meer voor het overbrengen van een soort emotie.
Een andere manier om dergelijke bijvoeglijke naamwoorden uit te leggen, is dat ze wijzen op een essentieel kenmerk van wat er wordt beschreven: