Sinds de eurocrisis is er veel gepraat over de gemeenschappelijke Europese munt, de voor- en nadelen ervan en de Europese Unie in het algemeen. De euro werd in 2002 geïntroduceerd om de geldtransacties te standaardiseren en de Europese integratie te stimuleren, maar vanaf dat moment konden veel Duitsers (en natuurlijk burgers van andere EU-lidstaten) hun oude, geliefde valuta nog steeds niet loslaten.
Vooral voor Duitsers was het vrij eenvoudig om de waarde van hun Duitse mark in euro's om te rekenen, omdat ze ongeveer de helft van de waarde waren. Dat maakte de overdracht voor hen vrij eenvoudig, maar het maakte het ook moeilijker om de Mark uit hun gedachten te laten verdwijnen.
Tot op de dag van vandaag circuleren miljarden biljetten en munten van Deutsche Mark nog steeds of liggen ze ergens in kluisjes, onder matrassen of in het verzamelen van albums. De relatie tussen de Duitsers en hun Duitse mark is altijd iets speciaals geweest.
Deze relatie is begonnen net na de Tweede Wereldoorlog, omdat de Reichsmark niet langer in gebruik was vanwege de hoge inflatie en het gebrek aan economische dekking. Daarom hebben mensen in het naoorlogse Duitsland alleen maar geholpen door een zeer oude en eenvoudige manier van betalen opnieuw in te voeren: ze oefenden ruilhandel. Soms ruilden ze voedsel, soms middelen, maar vaak gebruikten ze sigaretten als een "munteenheid". Die zijn zeer zeldzaam na de oorlog, en daarom is het goed om te ruilen voor andere dingen.
In 1947 had één sigaret de waarde van ongeveer 10 Reichsmark, wat overeenkomt met een koopkracht van ongeveer 32 euro vandaag. Dat is de reden waarom de uitdrukking "Zigarettenwährung" alledaags is geworden, zelfs als andere goederen worden verhandeld op de "zwarte markt".
Met de zogenaamde "Währungsreform" (valutahervorming) in 1948 werd de Deutsche Mark officieel geïntroduceerd in de drie westerse "Besatzungszonen", de geallieerde bezette gebieden van Duitsland om het land voor te bereiden op een nieuwe valuta en economisch systeem, en ook om stop de bloeiende zwarte markt. Dit leidde tot inflatie in de door de Sovjet-Unie bezette zone in Oost-Duitsland en tot de eerste spanning tussen de inzittenden. Het dwong de Sovjets om zijn eigen oostelijke versie van het merk in zijn zone te introduceren. Tijdens de Wirtschaftswunder in de jaren 1960 werd de Deutsche Mark steeds succesvoller en in de daaropvolgende jaren werd het een harde valuta met internationale allure. Zelfs in andere landen werd het aangenomen als wettig betaalmiddel in moeilijke tijden, zoals in delen van het voormalige Joegoslavië. In Bosnië en Herzegovina wordt het - min of meer - vandaag nog steeds gebruikt. Het was gekoppeld aan de Deutsche Mark en is nu gekoppeld aan de euro, maar wordt de Convertible Mark genoemd en de biljetten en munten hebben een ander uiterlijk.
De Deutsche Mark heeft vele moeilijke tijden overwonnen en leek altijd de waarden van Duitsland te vertegenwoordigen, zoals stabiliteit en welvaart. Dat is een van de vele redenen waarom mensen nog steeds rouwen om de dagen van de Mark, vooral tijdens de financiële crisis. Dat lijkt volgens de Deutsche Bundesbank echter niet de reden te zijn waarom zoveel Marks nog steeds in omloop zijn. Niet alleen is een groot deel van het geld overgebracht naar het buitenland (voornamelijk naar het voormalige Joegoslavië), maar het is soms ook de manier waarop veel Duitsers in de loop der jaren hun geld hebben bespaard. Mensen wantrouwden vaak de banken, vooral de oudere generatie, en verstopten gewoon contant geld ergens in het huis. Dat is de reden waarom veel gevallen zijn gedocumenteerd waarin grote hoeveelheden Duitse marken worden ontdekt in huizen of flats nadat de inzittenden stierven.
In de meeste gevallen is het geld immers net vergeten, niet alleen in schuilplaatsen, maar ook in broeken, jassen of oude portefeuilles. Veel van het geld dat nog steeds "circuleert" wacht ook gewoon op het vinden van verzamelalbums. In de loop der jaren heeft de Bundesbank altijd nieuwe, speciaal gemaakte munten uitgegeven om te verzamelen, de meeste met een nominale waarde van 5 of 10 Mark. Het goede is echter dat men bij de Bundesbank nog steeds Deutsche Marks in euro's kan omwisselen tegen de wisselkoers van 2002. U kunt ook rekeningen aan de bank retourneren en ze laten vervangen als ze (gedeeltelijk) beschadigd zijn. In het geval dat u een album vol munten van een D-Mark-verzamelaar vindt, stuurt u deze naar de Bundesbank en laat u ze omwisselen. Sommigen van hen kunnen tegenwoordig erg kostbaar zijn. Als dat niet het geval is, is het met de stijgende zilverprijzen misschien een beter idee om ze te laten smelten.