Niet-native leraren Engels

Een zeer actieve discussie over een LinkedIn-beroepsgroep genaamd English Language Services Professionals heeft mijn interesse getrokken. Deze groep is een van de meest actieve Engelse lesgroepen op internet, met bijna 13.000 leden. Hier is de vraag die de discussie begint:

Ik ben al twee jaar op zoek naar een kans om les te geven en ben de typische uitdrukking "Alleen native speakers" beu. Waarom staan ze dan TEFL-certificaten toe voor niet-autochtonen??

Dit is een discussie die gevoerd moet worden in de Engelse leswereld. Ik heb mijn eigen mening hierover, maar laten we eerst beginnen met een snel overzicht van de huidige situatie in de Engelse onderwijswereld. Laten we, om heel algemeen te zijn, en de discussie te vereenvoudigen, toegeven dat sommigen denken dat moedertaalsprekers van het Engels betere leraren Engels zijn.

Argumenten tegen niet-native speakers als leraren Engels

Dit idee dat alleen niet-moedertaalsprekers van het Engels niet hoeven te solliciteren voor Engelse banen, komt voort uit een aantal argumenten:

Moedertaalsprekers bieden nauwkeurige uitspraakmodellen voor leerlingen.
Moedertaalsprekers begrijpen van nature de fijne kneepjes van idiomatisch Engels gebruik.
Moedertaalsprekers kunnen conversatiemogelijkheden in het Engels bieden die nauwer overeenkomen met gesprekken die leerlingen kunnen verwachten met andere Engelstaligen.
Moedertaalsprekers begrijpen moedertaalsprekende Engels sprekende culturen en kunnen inzicht bieden dat niet-moedertaalsprekers dat niet kunnen.
Moedertaalsprekers spreken Engels, zoals het in Engelstalige landen wordt gesproken.
De ouders van studenten en studenten geven de voorkeur aan native speakers.

Argumenten voor niet-native speakers als leraren Engels

Hier zijn enkele tegenargumenten voor de bovenstaande punten:

Uitspraakmodellen: niet-moedertaalsprekers van het Engels kunnen een Engels-model als lingua franca leveren en zullen correcte uitspraakmodellen hebben bestudeerd.
Idiomatisch Engels: Hoewel veel leerlingen idiomatisch Engels willen spreken, is het feit dat het grootste deel van het Engelse gesprek dat ze hebben en zouden moeten hebben, in niet-idiomatisch standaard Engels zal zijn.
Typische moedertaalgesprekken: de meeste Engelstalige studenten zullen hun Engels meestal gebruiken om zaken, vakanties, etc. te bespreken met ANDERE niet-moedertaalsprekers Engels. Alleen echt Engels als tweede taalstudenten (d.w.z. studenten die in Engelstalige landen wonen of willen wonen) kan redelijkerwijs verwachten dat ze het grootste deel van hun tijd Engels zullen spreken met moedertaalsprekers van het Engels.
Engelstalige culturen: nogmaals, de meeste Engelstalige studenten communiceren met mensen uit een grote verscheidenheid aan culturen in het Engels, wat niet betekent dat de Britse, Australische, Canadese of Amerikaanse cultuur het belangrijkste gespreksonderwerp zal zijn.
Moedertaalsprekers gebruiken 'real-world' Engels: dit is misschien alleen van belang voor Engels als leerlingen van de tweede taal, in plaats van Engels als leerlingen van een vreemde taal.
De ouders van studenten en studenten geven de voorkeur aan moedertaalsprekers van het Engels: dit is moeilijker te bespreken. Dit is puur een marketingbeslissing van de scholen. De enige manier om dit 'feit' te veranderen, is door Engelse lessen op een andere manier op de markt te brengen.

De realiteit van niet-native Engelse sprekers die Engels onderwijzen

Ik kan me voorstellen dat een aantal lezers zich ook een belangrijk feit realiseren: leraren op de openbare school zijn overwegend niet-native Engelstaligen in niet-native Engels sprekende landen. Met andere woorden, voor velen is dit een non-issue: niet-moedertaalsprekers van het Engels geven al Engels op openbare scholen, dus er zijn genoeg onderwijsmogelijkheden. De perceptie blijft echter dat in de particuliere sector in de meeste gevallen moedertaalsprekers van het Engels de voorkeur hebben.

Mijn mening

Dit is een complexe kwestie en omdat ik heb geprofiteerd van het feit dat ik een native speaker ben, geef ik toe dat ik een voordeel heb gehad voor bepaalde banen in het onderwijs gedurende mijn hele leven. Aan de andere kant heb ik nooit toegang gehad tot een aantal van de gemakkelijkere banen die de staat biedt. Om bot te zijn, bieden banen in het staatsonderwijs veel meer zekerheid, over het algemeen een beter loon en oneindig veel betere voordelen. Ik begrijp echter ook de frustratie van niet-moedertaalsprekers die Engels beheersen en die studenten in hun eigen moedertaal kunnen helpen. Ik denk dat er een paar criteria zijn om een aanwervingsbeslissing te nemen, en ik bied deze ter overweging aan.

De beslissing van de inheemse / niet-inheemse leraren moet gebaseerd zijn op de behoeftenanalyse van de studenten. Moeten de leerlingen Engels spreken in moedertaallanden die Engels spreken??
Kwalificaties moeten worden overwogen: alleen Engels spreken maakt een leraar niet gekwalificeerd. Leraren moeten worden beoordeeld op hun kwalificaties en ervaring.
Niet-moedertaalsprekers hebben een duidelijke voorsprong bij het lesgeven aan leerlingen van lager niveau, omdat ze moeilijke grammaticapunten in de moedertaal van de leerlingen met grote nauwkeurigheid kunnen uitleggen.
De perceptie van moedertaalsprekers is het beste in de mondiale Engelstalige omgeving. Misschien is het tijd voor particuliere scholen om hun marketingstrategieën te herzien.
Moedertaalsprekers hebben wel een voorsprong als het gaat om idiomatische taalvaardigheden. Stel je voor dat een Engelse leerling naar de VS gaat verhuizen om in een bedrijf te werken, een moedertaalspreker van het Engels met een beetje kennis van die industrie zal snel kunnen leren wat de idiomatische taal is, evenals jargon dat de student nodig heeft.

Maak van de gelegenheid gebruik om uw eigen mening te uiten. Dit is een belangrijke discussie, waar iedereen van kan leren: leraren, zowel native als niet-native speakers, particuliere instituten die vinden dat ze 'native speakers' moeten inhuren, en, misschien nog belangrijker, studenten.

talen