Meer informatie over Black History en Duitsland

De Duitse volkstelling ondervraagt ​​geen inwoners op race, na de Tweede Wereldoorlog, dus er is geen definitief aantal zwarte mensen in Duitsland.

Eén rapport van de Europese Commissie tegen racisme en intolerantie schat dat er 200.000 tot 300.000 zwarte mensen in Duitsland wonen, hoewel andere bronnen denken dat dit aantal hoger is, meer dan 800.000. 

Ongeacht de specifieke aantallen, die niet bestaan, zijn zwarte mensen een minderheid in Duitsland, maar ze zijn nog steeds aanwezig en hebben een belangrijke rol gespeeld in de geschiedenis van het land. In Duitsland worden zwarte mensen meestal Afro-Duitsers genoemd (Afrodeutsche) of zwarte Duitsers (Schwarze Deutsche). 

Vroege geschiedenis

Sommige historici beweren dat de eerste, aanzienlijke instroom van Afrikanen vanuit de Afrikaanse koloniën in Duitsland in de 19e eeuw naar Duitsland kwam. Sommige zwarte mensen die tegenwoordig in Duitsland wonen, kunnen aanspraak maken op voorouders uit die tijd van vijf generaties. Toch waren de koloniale bezigheden van Pruisen in Afrika vrij beperkt en kort (van 1890 tot 1918), en veel bescheidener dan de Britse, Nederlandse en Franse grootmachten.

De Zuidwest-Afrikaanse kolonie in Pruisen was de plek waar de eerste massale genocide door Duitsers in de 20e eeuw werd gepleegd. In 1904 gingen Duitse koloniale troepen een opstand tegen met het bloedbad van driekwart van de Herero-bevolking in wat nu Namibië is.

Het kostte Duitsland een volle eeuw om de Herero formeel excuses aan te bieden voor die gruweldaad, die werd uitgelokt door een Duits 'vernietigingsbevel'Vernichtungsbefehl). Duitsland weigert nog steeds schadevergoeding te betalen aan de overlevenden van Herero, hoewel het wel buitenlandse hulp aan Namibië biedt. 

Zwarte Duitsers voorafgaand aan de Tweede Wereldoorlog

Na de Eerste Wereldoorlog kwamen meer zwarten, meestal Franse Senegalese soldaten of hun nakomelingen, in het Rijnland en andere delen van Duitsland terecht. Schattingen variëren, maar tegen de jaren 1920 waren er ongeveer 10.000 tot 25.000 zwarte mensen in Duitsland, de meeste in Berlijn of andere grootstedelijke gebieden.

Tot de nazi's aan de macht kwamen, waren zwarte muzikanten en andere entertainers een populair onderdeel van het nachtleven in Berlijn en andere grote steden. Jazz, later gedenigreerd als Negermusik ('Negermuziek') van de nazi's, werd in Duitsland en Europa populair gemaakt door zwarte muzikanten, veel uit de VS, die het leven in Europa bevrijdender vonden dan thuis. Josephine Baker in Frankrijk is een prominent voorbeeld.

Zowel de Amerikaanse schrijver als burgerrechtenactivist W.E.B. du Bois en de suffragiste Mary Church Terrell studeerden aan de universiteit in Berlijn. Ze schreven later dat ze veel minder discriminatie ervoeren in Duitsland dan in de VS..

De nazi's en de zwarte holocaust

Toen Adolf Hitler in 1932 aan de macht kwam, had het racistische beleid van de nazi's invloed op andere groepen dan de joden. De rassenzuiverheidswetten van de nazi's waren ook gericht op zigeuners (Roma), homoseksuelen, mensen met een verstandelijke beperking en zwarte mensen. Hoeveel zwarte Duitsers precies stierven in nazi-concentratiekampen is niet bekend, maar schattingen stellen het cijfer tussen 25.000 en 50.000. Het relatief lage aantal zwarte mensen in Duitsland, hun brede verspreiding over het land en de focus van de nazi's op de Joden waren enkele factoren die het voor veel zwarte Duitsers mogelijk maakten om de oorlog te overleven. 

Afro-Amerikanen in Duitsland

De volgende toestroom van zwarte mensen naar Duitsland kwam in de nasleep van de Tweede Wereldoorlog toen veel Afro-Amerikaanse GI's in Duitsland waren gestationeerd. 

In de autobiografie 'My American Journey' van Colin Powell schreef hij over zijn plicht in West-Duitsland in 1958 dat voor ... zwarte GI's, vooral die uit het zuiden, Duitsland een adem van vrijheid was - ze konden gaan waar ze wilden, eten waar ze wilden en dateren met wie ze wilden, net als andere mensen. De dollar was sterk, het bier goed en het Duitse volk vriendelijk. "

Maar niet alle Duitsers waren zo tolerant als in Powell's ervaring. In veel gevallen was er wrok van de zwarte GI's die relaties hadden met blanke Duitse vrouwen. De kinderen van Duitse vrouwen en zwarte GI's in Duitsland werden "beroepskinderen" genoemd (Besatzungskinder) - of erger. Mischlingskind ('halfbloed / bastaardkind') was een van de minst aanstootgevende termen die in de jaren vijftig en zestig voor halfzwarte kinderen werden gebruikt. 

Meer over de term 'Afrodeutsche'

In Duitsland geboren zwarten worden soms genoemd Afrodeutsche (Afro-Duitsers) maar de term wordt nog steeds niet veel gebruikt door het grote publiek. Deze categorie omvat mensen van Afrikaans erfgoed geboren in Duitsland. In sommige gevallen is slechts één ouder zwart