Zelda Fitzgerald Quotes

Zelda Fitzgerald, geboren Zelda Sayre, was een kunstenaar, balletdanser en schrijver. Getrouwd op 19-jarige leeftijd met schrijver F. Scott Fitzgerald, haar gekke en pittige capriolen (en de zijne) leken de vrijheid van de Jazz Age te symboliseren. Ze schreef gedeeltelijk om haar rusteloosheid te bestrijden, terwijl haar man verzonken was in zijn schrijven.

Zelda Fitzgerald werd gediagnosticeerd als een schizofreen. Ze werd in het ziekenhuis opgenomen na een zenuwinzinking in 1930 en bracht de rest van haar leven door in sanatoria.

Zelda Fitzgerald stierf in een ziekenhuisbrand in 1948. Het was in de jaren zestig voordat haar schrijven serieus werd bestudeerd en ze begon een beetje uit de schaduw van haar bekendere echtgenoot te komen.

Geselecteerde Zelda Fitzgerald-offertes

Ik wil niet leven - ik wil eerst liefhebben en incidenteel leven.

Niemand heeft ooit gemeten, zelfs geen dichters, hoeveel het hart kan bevatten.

Waarom gebruiken we jaren om onze lichamen te gebruiken om onze geest te voeden met ervaring en merken we dat onze geest zich dan wendt tot onze uitgeputte lichamen voor troost?

Vrouwen lijken soms een rustig, onveranderlijk dogma van vervolging te delen dat zelfs de meest geavanceerde van hen de onduidelijke ontroering van de boer schenkt.

Oh, het geheime leven van man en vrouw - dromen dat we veel beter zouden zijn dan we zouden zijn als we iemand anders of zelfs onszelf waren, en het gevoel hebben dat ons landgoed ten volle benut is.

Tegen de tijd dat een persoon voldoende jaren heeft bereikt om een ​​richting te kiezen, is de dobbelsteen geworpen en het moment is al lang voorbij dat de toekomst heeft bepaald.

We zijn opgegroeid met het vinden van onze dromen over de oneindige belofte van Amerikaanse reclame. Ik geloof nog steeds dat je per post piano kunt leren spelen en dat modder je een perfecte teint geeft.

De meeste mensen hakken de kantelen van het leven uit een compromis, bouwen hun onneembare voorwerpen op van oordeelkundige inzendingen, fabriceren hun filosofische ophaalbruggen van emotionele terugtrekkingen en brandende plunderaars in de kokende olie van zure druiven.

Ik wou dat ik een mooi boek kon schrijven om die harten te breken die binnenkort ophouden te bestaan: een boek van geloof en kleine nette werelden en van mensen die leven volgens de filosofieën van populaire liedjes.

Het is heel expressief van mezelf. Ik gooi gewoon alles op een grote hoop die ik heb bestempeld als 'het verleden', en nu ik dit diepe reservoir heb geleegd dat ooit mezelf was, ben ik klaar om verder te gaan.

Ik heb je vaak gezegd dat ik die kleine vis ben die rondzwemt onder een haai en, geloof ik, onuitwisbaar op zijn slachtafval leeft. Hoe dan ook, zo ben ik. Het leven beweegt over me heen in een enorme zwarte schaduw en ik slik alles wat het laat vallen met genoegen, heb op een heel harde school geleerd dat je niet zowel een parasiet kunt zijn als zelfvoeding kunt genieten zonder te bewegen in werelden te fantastisch voor zelfs mijn ongeordende verbeelding aan mensen met betekenis.

De heer Fitzgerald - ik geloof dat hij zijn naam noemt - lijkt te geloven dat plagiaat thuis begint.