Tweede Wereldoorlog USS Nevada (BB-36)

USS Nevada (BB-36) was het leidende schip van de Nevada-klasse van slagschepen die werden gebouwd voor de Amerikaanse marine tussen 1912 en 1916. De Nevada-klasse was de eerste die een reeks ontwerpkenmerken opnam die in een reeks Amerikaanse slagschipklassen in de jaren rond de Eerste Wereldoorlog (1914-1918) zouden worden gebruikt. In dienst treden in 1916, Nevada kort in het buitenland gediend tijdens de laatste maanden van de Eerste Wereldoorlog. In het interbellum nam het slagschip deel aan verschillende trainingsoefeningen in zowel de Atlantische Oceaan als de Stille Oceaan.

Op 7 december 1941, Nevada lag afgemeerd in Pearl Harbor toen de Japanners aanvielen. Het enige slagschip dat tijdens de aanval van start ging, liep wat schade op voordat het op Hospital Point strandde. Gerepareerd en sterk gemoderniseerd, Nevada nam deel aan de campagne in de Aleutians voordat hij terugkeerde naar de Atlantische Oceaan. Dienend in Europa, bood het ondersteuning van scheepsgeschut tijdens de invasies van Normandië en Zuid-Frankrijk. Terugkerend naar de Stille Oceaan, Nevada nam deel aan de laatste campagnes tegen Japan en werd later gebruikt als een doelschip tijdens de atomaire testen op Bikini Atoll.

Ontwerp

Geautoriseerd door het Congres op 4 maart 1911, het contract voor de bouw van USS Nevada (BB-36) werd uitgegeven aan de Fore River Shipbuilding Company uit Quincy, MA. Het ontwerp van het slagschip, dat op 4 november van het volgende jaar werd vastgesteld, was revolutionair voor de Amerikaanse marine, omdat het verschillende belangrijke kenmerken had die standaard zouden worden op toekomstige schepen van het type. Onder deze waren de opname van oliegestookte ketels in plaats van steenkool, de verwijdering van midscheeps torentjes en het gebruik van een "alles of niets" pantserplan.

Deze functies werden voldoende gebruikelijk op toekomstige schepen die Nevada werd beschouwd als de eerste van het standaardtype Amerikaanse slagschip. Van deze veranderingen werd de verschuiving naar olie gemaakt met het doel het bereik van het schip te vergroten, omdat de Amerikaanse marine van mening was dat dit van cruciaal belang zou zijn in elk potentieel marineconflict met Japan. Bij het ontwerpen Nevada's pantserbescherming, scheepsarchitecten volgden een "alles of niets" -benadering, wat betekende dat kritieke delen van het schip, zoals tijdschriften en engineering, zwaar werden beschermd terwijl minder vitale ruimtes ongewapend bleven. Dit type pantserarrangement werd later gemeengoed in zowel de Amerikaanse marine als die in het buitenland.

Terwijl vorige Amerikaanse slagschepen torentjes hadden die zich voor, achter en midscheeps bevonden, NevadaHet ontwerp plaatste de bewapening op de boeg en achtersteven en was de eerste om het gebruik van drievoudige torentjes te omvatten. In totaal tien 14-inch kanonnen monteren, NevadaDe bewapening werd geplaatst in vier torentjes (twee tweeling en twee drievoudige) met vijf kanonnen aan elk uiteinde van het schip. In een experiment omvatte het voortstuwingssysteem van het schip nieuwe Curtis-turbines terwijl het zusterschip USS Oklahoma (BB-37), kreeg oudere stoommachines met driedubbele expansie.

Overzicht USS Nevada (BB-36)

• Natie: Verenigde Staten
• Type: Slagschip
• Scheepswerf: Fore River Shipbuilding Company
• Neergelegd: 4 november 1912
• gelanceerd: 11 juli 1914
• In opdracht: 11 maart 1916
• Lot: Gezonken als doelwit op 31 juli 1948

Specificaties (zoals gebouwd)

• Verplaatsing: 27.500 ton
• Lengte: 583 ft.
• Straal: 95 ft., 3 in.
• Droogte: 28 ft., 6 in.
• Voortstuwing: Geared Curtis turbines draaien 2 x propellers
• Snelheid: 20,5 knopen
• bereik: 9,206 mijl bij 10 knopen
• Aanvulling: 864 mannen

bewapening

Guns

• 10 × 14 inch pistool (2 × 3, 2 × 2 superfiring)
• Geweren van 21 × 5 inch
• Torpedobuizen van 2 of 4 × 21 inch

vliegtuig

• 3 x vliegtuig

Bouw

Het water ingaan op 11 juli 1914 met Eleanor Seibert, de nicht van de gouverneur van Nevada, als sponsor, NevadaDe lancering werd bijgewoond door secretaris van de marine Josephus Daniels en assistent-secretaris van de marine Franklin D. Roosevelt. Hoewel Fore River de werkzaamheden aan het schip eind 1915 voltooide, vereiste de Amerikaanse marine een uitgebreide reeks proefvaarten vóór de inbedrijfstelling vanwege het revolutionaire karakter van veel van de systemen van het schip. Deze begonnen op 4 november en zagen het schip tal van runs uitvoeren langs de kust van New England. Slagen voor deze tests, Nevada in Boston gebracht waar het extra materiaal ontving voordat het op 11 maart 1916 in gebruik werd genomen, met Captain William S. Sims aan het hoofd.

Eerste Wereldoorlog

Aansluiten bij de US Atlantic Fleet in Newport, RI, Nevada voerde trainingsoefeningen uit langs de oostkust en het Caribisch gebied in 1916. Gebaseerd in Norfolk, VA, werd het slagschip aanvankelijk behouden in Amerikaanse wateren na de ingang van de Verenigde Staten in de Eerste Wereldoorlog in april 1917. Dit was te wijten aan een tekort aan stookolie in Brittannië. Als gevolg hiervan werden de met kolen gestookte slagschepen van Battleship Division Nine verzonden om de Britse Grand Fleet te vergroten.

In augustus 1918, Nevada orders ontvangen om de Atlantische Oceaan over te steken. Lid worden van USS Utah (BB-31) en Oklahoma in Berehaven, Ierland, vormden de drie schepen de Battleship Division 6 van de Admiraal Thomas S. Rodgers. Ze opereerden vanuit Bantry Bay en dienden als konvooisch escort bij de nadering van de Britse eilanden. Tot het einde van de oorlog in deze plicht blijven, Nevada nooit een schot van boosheid afgevuurd. In december escorteerde het slagschip de voering George Washington, met president Woodrow Wilson aan boord, in Brest, Frankrijk. Zeilen naar New York op 14 december, Nevada en zijn landgenoten kwamen twaalf dagen later aan en werden begroet door overwinningsparades en vieringen.

Tussenoorlogse jaren

De komende jaren in de Atlantische Oceaan dienen Nevada reisde in september 1922 naar Brazilië voor het eeuwfeest van de onafhankelijkheid van dat land. Later overgebracht naar de Stille Oceaan, voerde het slagschip een goodwill-tour door Nieuw-Zeeland en Australië in de late zomer van 1925. Naast de wens van de Amerikaanse marine om diplomatieke doelen te bereiken, was de cruise bedoeld om de Japanners te laten zien dat de US Pacific Fleet in staat was om operaties uitvoeren ver van zijn bases. Aangekomen in Norfolk in augustus 1927, Nevada begon een enorm moderniseringsprogramma.

Terwijl in de tuin, ingenieurs torpedobobbels toegevoegd evenals toegenomen Nevada's horizontale bepantsering. Om het extra gewicht te compenseren, werden de oude ketels van het schip verwijderd en werden er minder nieuwe, maar efficiëntere, samen met nieuwe turbines geïnstalleerd. Het programma zag ook Nevada's torpedobuizen verwijderd, luchtafweergeschut verhoogd en een herschikking van de secundaire bewapening.

Bovenaan werd de brugstructuur gewijzigd, nieuwe driepootmasten vervangen de oudere roostermasten en moderne vuurleidingsapparatuur geïnstalleerd. Het werk aan het schip werd voltooid in januari 1930 en al snel werd het lid van de US Pacific Fleet. Het bleef het volgende decennium bij die eenheid en werd in 1940 doorgestuurd naar Pearl Harbor naarmate de spanningen met Japan toenamen. In de ochtend van 7 december 1941, Nevada was afgemeerd bij Ford Island toen de Japanners aanvielen.

Pearl Harbor

Verleende een zekere wendbaarheid vanwege de locatie die zijn landgenoten op Battleship Row misten, Nevada was het enige Amerikaanse slagschip dat op gang kwam toen de Japanners toesloegen. De luchtafweerkanonnen van het schip werkten zich een weg door de haven en vochten dapper maar het schip onderging snel een torpedo-hit gevolgd door vijf bomaanvallen. De laatste vond plaats toen het het kanaal naderde om water te openen.

Angst daarvoor Nevada zou kunnen zinken en het kanaal kunnen blokkeren, de bemanning strandde het slagschip op Hospital Point. Aan het einde van de aanval had het schip 50 doden en 109 gewonden. In de weken daarna begonnen de bergingsteams met reparaties Nevada en op 12 februari 1942 werd het slagschip opnieuw geliquideerd. Nadat extra reparaties waren uitgevoerd in Pearl Harbor, verhuisde het slagschip naar Puget Sound Navy Yard voor extra werk en modernisering.

Modernisering

Blijft tot oktober 1942 op het erf, NevadaHet uiterlijk was drastisch veranderd en toen het tevoorschijn kwam leek het op het nieuwere zuid Dakota-klasse. De statiefmasten van het schip waren verdwenen en de luchtafweerverdediging was dramatisch verbeterd met nieuwe dual-purpose 5-inch kanonnen, 40 mm kanonnen en 20 mm kanonnen. Na shakedown en training cruises, Nevada nam deel aan de campagne van vice-admiraal Thomas Kinkaid in de Aleutians en steunde de bevrijding van Attu. Met het einde van de gevechten, het slagschip losgemaakt en gestoomd voor verdere modernisering in Norfolk. Die val, Nevada begon konvooien naar Groot-Brittannië te begeleiden tijdens de Slag om de Atlantische Oceaan. De opname van kapitaalschepen zoals Nevada was bedoeld om bescherming te bieden tegen Duitse raiders zoals Tirpitz.

Europa

Dienende in deze rol tot april 1944, Nevada voegde zich toen bij de geallieerde zeestrijdkrachten in Groot-Brittannië om de invasie van Normandië voor te bereiden. Varend als het vlaggenschip van de admiraal Morton Deyo, beukten de kanonnen van het slagschip op 6 juni Duitse doelen toen de geallieerde troepen begonnen te landen. Het grootste deel van de maand offshore blijven, Nevada's kanonnen boden vuursteun aan de wal en het schip kreeg lof voor de nauwkeurigheid van zijn vuur.

Na het verminderen van de kustverdediging rond Cherbourg, ging het slagschip over naar de Middellandse Zee, waar het in augustus vuursteun bood voor de landingen van Operation Dragoon. Opvallende Duitse doelen in Zuid-Frankrijk, Nevada reproduceerde zijn prestaties in Normandië. In de loop van de operaties speelde het beroemd tegen de batterijen die Toulon verdedigden. Stomen voor New York in september, Nevada ging de haven binnen en liet zijn 14-inch kanonnen relineren. Bovendien werden de kanonnen in torentje 1 vervangen door buizen uit het wrak van USS Arizona (BB-39).

grote Oceaan

Hervatting werkzaamheden begin 1945, Nevada passeerde het Panamakanaal en sloot zich op 16 februari aan bij de geallieerde strijdkrachten voor Iwo Jima. Deelnemende aan de invasie van het eiland, de kanonnen van het schip droegen bij aan het bombardement vóór de invasie en boden later directe steun aan wal. Op 24 maart, Nevada werd lid van Task Force 54 voor de invasie van Okinawa. Openend vuur, viel het Japanse doelen aan land aan in de dagen vóór de geallieerde landingen. Op 27 maart, Nevada liep schade op toen een kamikaze het hoofddek nabij Turret 3 trof. Op het station bleef het slagschip opereren vanaf Okinawa tot 30 juni toen het vertrok om zich aan te sluiten bij Admiral William "Bull" Halsey's derde vloot die opereerde voor Japan. Hoewel in de buurt van het Japanse vasteland, Nevada sloeg geen doelen aan wal.

Later carrière

Met het einde van de Tweede Wereldoorlog op 2 september, Nevada keerde terug naar Pearl Harbor na een korte dienstplicht in de Baai van Tokio. Een van de oudste slagschepen in de inventaris van de Amerikaanse marine, werd niet bewaard voor gebruik na de oorlog. In plaats daarvan, Nevada ontving orders om Bikini Atoll in 1946 voort te zetten voor gebruik als een doelschip tijdens de atomaire tests van Operation Crossroads. Het slagschip was fel oranje geschilderd en overleefde in juli zowel Able als Baker-tests. Beschadigd en radioactief, Nevada werd teruggesleept naar Pearl Harbor en buiten gebruik gesteld op 29 augustus 1946. Twee jaar later werd het op 31 juli gezonken uit Hawaii, toen USS Iowa (BB-61) en twee andere schepen gebruikten deze schietoefeningen.