Tweede Wereldoorlog USS Bunker Hill (CV-17)

Een Essex-klasse vliegdekschip, USS Bunker Hill (CV-17) in dienst getreden in 1943. Toetredend tot de Amerikaanse Pacific Fleet, ondersteunde het de geallieerde inspanningen tijdens de eiland-hopping campagne in de Stille Oceaan. Op 11 mei 1945, Bunker Hill werd zwaar beschadigd door twee kamikazes tijdens het opereren vanuit Okinawa. Terugkerend naar de Verenigde Staten voor reparatie, zou de vervoerder grotendeels inactief zijn voor de rest van zijn carrière.

Een nieuw ontwerp

Ontworpen in de jaren 1920 en vroege jaren 1930, de Amerikaanse marine Lexington- en Yorktown-klasse vliegdekschepen werden ontworpen om te voldoen aan de beperkingen uiteengezet door het Naval Verdrag van Washington. Dit pact legde beperkingen op voor de tonnage van verschillende soorten oorlogsschepen en beperkte de totale tonnage van elke ondertekenaar. Dit soort beperkingen werd bevestigd door het Londense maritieme verdrag van 1930. Terwijl de wereldwijde spanningen escaleerden, verlieten Japan en Italië de verdragsstructuur in 1936.

Met het falen van het verdragssysteem begon de Amerikaanse marine een ontwerp te maken voor een nieuwe, grotere klasse vliegdekschepen en een die gebruik maakte van de ervaring die was opgedaan met de Yorktown-klasse. Het resulterende vaartuig was breder en langer en bevatte een liftsysteem met dekrand. Dit was eerder op USS toegepast Wesp (CV-7). De nieuwe klasse zou typisch een luchtgroep van 36 jagers, 36 duikbommenwerpers en 18 torpedovliegtuigen vervoeren. Dit omvatte de F6F Hellcats, SB2C Helldivers en TBF Avengers. Naast het bezit van een grotere luchtgroep, had de klasse een sterk verbeterde luchtafweerbewapening.

Bouw

Aangewezen de Essex-klasse, het leidende schip, USS Essex (CV-9) werd vastgesteld in april 1941. Dit werd gevolgd door verschillende extra vervoerders, waaronder USS Bunker Hill (CV-17) die op 15 september 1941 werd neergelegd op de Fore River Shipyard in Quincy, MA, en vernoemd naar de Battle of Bunker Hill die tijdens de Amerikaanse revolutie werd gevochten. Werken aan Bunker HillDe romp ging door tot 1942 na de binnenkomst van de Verenigde Staten in de Tweede Wereldoorlog.

Bunker Hill gleed langs de wegen op 7 december van dat jaar, op de verjaardag van de aanval op Pearl Harbor. Mevrouw Donald Boynton diende als sponsor. Indrukken om de koerier te voltooien, voltooide Fore River het schip in het voorjaar van 1943. In dienst gesteld op 24 mei, Bunker Hill in dienst getreden bij kapitein J.J. Ballentine heeft het bevel. Na het afronden van proeven en shakedown-cruises vertrok de koerier naar Pearl Harbor, waar hij zich voegde bij admiraal Chester W. Nimitz's, US Pacific Fleet. Naar het westen gestuurd, werd het toegewezen aan Task Force 50.3 van de admiraal Alfred Montgomery.

USS Bunker Hill (CV-17) - Overzicht

Natie: Verenigde Staten
Type: Vliegdekschip
Scheepswerf: Bethlehem Steel Company, Quincy, MA
Neergelegd: 15 september 1941
gelanceerd: 7 december 1942
In opdracht: 24 mei 1943
Lot: gesloopt

bestek

Verplaatsing: 27.100 ton
Lengte: 872 ft.
Straal: 147 ft., 6 in.
Droogte: 28 ft., 5 in.
Voortstuwing: 8 × ketels, 4 × Westinghouse-tandwielstoomturbines, 4 × assen
Snelheid: 33 knopen
bereik: 20.000 zeemijlen bij 15 knopen
Aanvulling: 2.600 mannen

bewapening

4 x twin 5-inch 38 kaliber geweren
4 × enkele 5-inch 38 kalibergeweren
8 × viervoudige 40 mm 56 kaliberpistolen
46 × enkele 20 mm 78 kaliberpistolen

vliegtuig

90 tot 100 vliegtuigen

In de Stille Oceaan

Op 11 november gaf admiraal William "Bull" Halsey opdracht aan TF 50.3 om zich bij Task Force 38 aan te sluiten voor een gecombineerde aanval op de Japanse basis in Rabaul. Lanceer vanuit de Solomon Sea, vliegtuigen van Bunker Hill, Essex, en USS Onafhankelijkheid (CVL-22) raakten hun doelen en versloeg een Japanse tegenaanval die resulteerde in het verlies van 35 vijandelijke vliegtuigen. Met het afsluiten van operaties tegen Rabaul, Bunker Hill gestoomd naar de Gilbert-eilanden om dekking te bieden voor de invasie van Tarawa. Toen geallieerde troepen tegen de Bismarcks begonnen te bewegen, verhuisde de vervoerder naar dat gebied en voerde stakingen uit tegen Kavieng op New Ireland.

Bunker Hill volgde deze inspanningen met aanvallen op de Marshalleilanden om de invasie van Kwajalein in januari-februari 1944 te ondersteunen. Met de verovering van het eiland, sloot het schip zich samen met andere Amerikaanse luchtvaartmaatschappijen aan voor een massale aanval op Truk eind februari. Onder aanvoering van schout-bij-nacht Marc Mitscher resulteerde de aanval in het zinken van zeven Japanse oorlogsschepen en verschillende andere schepen. Dienen in de Fast Carrier Task Force van Mitscher, Bunker Hill voerde vervolgens aanvallen uit op Guam, Tinian en Saipan in de Marianas voordat hij doelen raakte op de Palau-eilanden op 31 maart en 1 april.

Slag om de Filippijnse Zee

Na eind april dekking te bieden voor de landingen van generaal Douglas MacArthur in Hollandia, Nieuw-Guinea, Bunker Hill's vliegtuigen voerden een reeks invallen uit op de Caroline-eilanden. Stoomend naar het noorden, begon de Fast Carrier Task Force aanvallen ter ondersteuning van de geallieerde invasie van Saipan. Opererend in de buurt van de Marianen, Bunker Hill nam deel aan de Slag om de Filipijnse Zee op 19-20 juni. Op de eerste dag van de gevechten werd de vervoerder getroffen door een Japanse bom die twee doodde en tachtig verwondde. Operationeel blijven, Bunker Hill's vliegtuigen droegen bij aan de geallieerde overwinning waarbij de Japanners drie luchtvaartmaatschappijen en ongeveer 600 vliegtuigen verloren.

Latere operaties

In september 1944, Bunker Hill raakte doelen in de westerse Carolines voordat hij een reeks aanvallen op Luzon, Formosa en Okinawa begon. Met de afronding van deze operaties ontving de koerier orders om het oorlogsgebied te verlaten voor een revisie op de scheepswerf van Bremerton. Washington bereiken, Bunker Hill kwam de werf op en onderging routinematig onderhoud, evenals verbeterde luchtafweer. Vertrekkend op 24 januari 1945, stoomde het naar het westen en voegde zich weer bij de strijdkrachten van Mitscher voor operaties in de westelijke Stille Oceaan. Na de landing op Iwo Jima in februari, Bunker Hill nam deel aan invallen tegen de Japanse thuiseilanden. In maart trokken de koerier en zijn partners naar het zuidwesten om te helpen in de Slag om Okinawa.

Op 7 april stomen van het eiland, Bunker Hill's vliegtuigen namen deel aan het verslaan van operatie Ten-Go en hielpen bij het zinken van het slagschip Yamato. Tijdens het cruisen in de buurt van Okinawa op 11 mei, Bunker Hill werd geraakt door een paar A6M Zero kamikazes. Deze veroorzaakten verschillende explosies en benzinebranden die het schip begonnen te verteren en 346 zeelieden doodden. Dapper werken, Bunker HillDe schadebeheersingspartijen konden de branden onder controle brengen en het schip redden. Zwaar kreupel, vertrok de koerier uit Okinawa en keerde terug naar Bremerton voor reparatie. aankomen, Bunker Hill was nog in de tuin toen de oorlog eindigde in augustus.

Laatste jaren

Op zee zetten in september, Bunker Hill diende in Operatie Magic Carpet die werkte om Amerikaanse militairen vanuit het buitenland naar huis te brengen. Gedeactiveerd in januari 1946, bleef de vervoerder in Bremerton en werd op 9 januari 1947 buiten gebruik gesteld. Hoewel hij in de loop van de volgende twee decennia verschillende keren opnieuw werd geclassificeerd, Bunker Hill werd in reserve gehouden. Verwijderd uit het scheepsregister in november 1966, zag de vervoerder gebruik als een stationair elektronicatestplatform op Naval Air Station North Island, San Diego totdat het in 1973 voor schroot werd verkocht. Samen met USS Franklin (CV-13), die ook laat in de oorlog zwaar werd beschadigd, Bunker Hill was een van de twee Essex-klasse luchtvaartmaatschappijen die geen actieve dienst bij de naoorlogse Amerikaanse marine zagen.

Geesteswetenschappen