Wat was de opstand van Lushan?

De An Lushan-rebellie begon in 755 als een opstand van een ontevreden generaal in het leger van de Tang Dynastie, maar al snel overspoelde het land in onrust dat bijna een decennium duurde tot het einde in 763. Onderweg bracht het bijna een van China's meest glorieuze dynastieën tot een vroeg en schandelijk einde.

Een bijna niet te stoppen militaire macht, de An Lushan-rebellie controleerde beide hoofdsteden van de Tang-dynastie voor het grootste deel van de rebellie, maar interne conflicten maakten uiteindelijk een einde aan de kortstondige Yan-dynastie.

Oorsprong van onrust

In het midden van de 8e eeuw raakte Tang China verwikkeld in een aantal oorlogen rond zijn grenzen. Het verloor de Slag om Talas, in wat nu Kirgizië is, aan een Arabisch leger in 751. Het was ook niet in staat om het zuidelijke koninkrijk van Nanzhao - gevestigd in het moderne Yunnan - te verslaan en verloor duizenden troepen in een poging om de opstandig koninkrijk. De enige militaire lichtpunt voor Tang was hun beperkte succes tegen Tibet.

Al deze oorlogen waren duur en het Tang-hof raakte snel zonder geld. De Xuanzong-keizer keek naar zijn favoriete generaal om het tij te keren - generaal An Lushan, een militair van waarschijnlijk Sogdische en Turkse afkomst. Xuangzong benoemde een Lushan-commandant van drie garnizoenen met in totaal meer dan 150.000 troepen die langs de bovenste Gele Rivier waren gestationeerd.

Een nieuw rijk

Op 16 december 755 mobiliseerde generaal An Lushan zijn leger en marcheerde tegen zijn Tang-werkgevers, gebruikmakend van het excuus van beledigingen van zijn rivaal aan het hof, Yang Guozhong, verhuisde vanuit het gebied dat nu Beijing is langs het Grand Canal, het Tang oostelijke vastleggen hoofdstad in Luoyang.

Daar kondigde An Lushan de vorming aan van een nieuw rijk, de Great Yan genaamd, met zichzelf als de eerste keizer. Daarna ging hij door naar de primaire Tang-hoofdstad in Chang'an - nu Xi'an; onderweg, behandelde het rebellenleger iedereen die zich goed overgaf, zodat vele soldaten en ambtenaren zich bij de opstand voegden.

Een Lushan besloot om Zuid-China snel te grijpen, om de Tang van versterkingen af ​​te snijden. Het kostte zijn leger echter meer dan twee jaar om Henan te vangen, waardoor hun momentum sterk werd gedempt. Ondertussen huurde de Tang-keizer 4.000 Arabische huurlingen in om Chang'an te helpen verdedigen tegen de rebellen. Tang-troepen namen zeer verdedigbare posities in in alle bergpassen die naar de hoofdstad leidden, waardoor de voortgang van An Lushan volledig werd geblokkeerd.

Turn of the Tide

Net toen het leek alsof het rebellenleger van de Yan geen kans zou krijgen om Chang'an te veroveren, maakte de oude vijand van An Lushan, Yang Guozhong, een verwoestende fout. Hij beval de Tang-troepen hun posten in de bergen te verlaten en het leger van An Lushan op vlakke grond aan te vallen. Generaal An verpletterde de Tang en hun huursoldaten en legde de hoofdstad open voor aanvallen. Yang Guozhong en de 71-jarige Xuanzong-keizer vluchtten in zuidelijke richting naar Sichuan toen het rebellenleger Chang'an binnenging.

De troepen van de keizer eisten dat hij de incompetente Yang Guozhong executeerde of geconfronteerd werd met een muiterij, dus onder intense druk beval Xuanzong zijn vriend om zelfmoord te plegen toen ze stopten in wat nu Shaanxi is. Toen de keizerlijke vluchtelingen Sichuan bereikten, deed Xuanzong afstand van een van zijn jongere zonen, de 45-jarige keizer Suzong.

De nieuwe keizer van Tang besloot versterkingen in te huren voor zijn gedecimeerde leger. Hij bracht nog eens 22.000 Arabische huurlingen en een groot aantal Oeigoerse soldaten binnen - moslimtroepen die trouwden met lokale vrouwen en hielpen bij het vormen van de etnolinguïstische Hui-groep in China. Met deze versterkingen kon het Tang-leger beide hoofdsteden in Chang'an en in Luoyang in 757 heroveren. Een Lushan en zijn leger trokken zich terug naar het oosten.

Einde van de opstand

Gelukkig voor de Tang-dynastie begon de Yan-dynastie van An Lushan al snel van binnenuit te desintegreren. In januari 757 raakte de zoon van de Yan-keizer, An Qingxu, overstuur door de bedreigingen van zijn vader tegen de vrienden van de zoon aan het hof. Een Qingxu doodde zijn vader An Lushan en werd vervolgens op zijn beurt gedood door de oude vriend Shi Siming van An Lushan.

Shi Siming vervolgde het programma van Lushan, waarbij hij Luoyang terugnam van de Tang, maar hij werd ook gedood door zijn eigen zoon in 761 - de zoon, Shi Chaoyi, riep zichzelf uit tot de nieuwe keizer van Yan, maar werd al snel behoorlijk impopulair.

Ondertussen deed de ziekelijke keizer Suzong in Chang'an afstand van zijn 35-jarige zoon, die in mei 762 keizer Daizong werd. Daizong profiteerde van de onrust en het moorddadig geweld in Yan en heroverde Luoyang in de winter van 762. Door deze keer - het gevoel dat Yan gedoemd was - waren een aantal generaals en ambtenaren teruggelopen naar de Tang-kant.

Op 17 februari 763 sneden Tang-troepen de zelfbenoemde Yan-keizer Shi Chaoyi af. In plaats van gevangen te worden genomen, pleegde Shi zelfmoord, waardoor de An Lushan Rebellion werd afgesloten.

gevolgen

Hoewel de Tang uiteindelijk de An Lushan-opstand versloeg, liet de inspanning het rijk zwakker dan ooit. Later in 763 heroverde het Tibetaanse rijk zijn Centraal-Aziatische deelnemingen uit Tang en veroverde het zelfs de Tang-hoofdstad Chang'an. De Tang was gedwongen niet alleen troepen te lenen, maar ook geld van de Oeigoeren - om die schulden te betalen, gaven de Chinezen de controle over het Tarim-bekken op.

Intern verloren de Tang-keizers aanzienlijke politieke macht aan krijgsheren rondom de periferie van hun land. Dit probleem zou de Tang tot aan zijn ontbinding in 907 pesten, wat de afdaling van China naar de chaotische Five Dynasties and Ten Kingdoms Periode markeerde.