Vernacular (taal)

Volkstong is de taal van een bepaalde groep, beroep, regio of land, vooral zoals gesproken in plaats van formeel geschreven.

Sinds de opkomst van de sociolinguïstiek in de jaren zestig is de belangstelling voor volkstaal in het Engels snel ontwikkeld. Zoals R.L. Trask heeft opgemerkt, worden volkstaalvormen 'nu net zo waardig bestudeerd als standaardvariëteiten' (Taal en taalkunde: sleutelbegrippen, 2007).

Voorbeelden en observaties

• "Rond het midden van de veertiende eeuw begon het Engels te worden aanvaard als een geschikte taal voor overheid, recht en literatuur. Als reactie op dit bredere gebruik van de volkstong, een debat over de geschiktheid ervan als een middel voor het communiceren van schrift en theologie begon in de 1300s. "
  (Judy Ann Ford, John Mirk's feest. DS Brewer, 2006)
• "De Elizabethanen hadden voor eens en voor altijd de artistieke kracht van de volkstong en had inheemse schrijvers bevrijd van een verlammend gevoel van minderwaardigheid, waarvoor de klassieke talen en de classicisten grotendeels verantwoordelijk waren. "
  (Richard Foster Jones, De triomf van de Engelse taal. Stanford University Press, 1953)
• "Het BCP [Boek van Gemeenschappelijk Gebed] stond vieringen in het Latijn toe ..., maar vereiste dat aanbidding normaal gesproken zou worden uitgevoerd 'in een taal die de mensen begrijpen'. Volkstong liturgie was een hervorming waarop rooms-katholieken nog 400 jaar moesten wachten. "
  (Alan Wilson, "The Book of Common Prayer, Part 1: An English Ragbag." The Guardian, 23 augustus 2010

Schrijvers over schrijven: gebruik van de Vernacular

•  "Mark Twain ... getransformeerde elementen van regionale volkstong spraak in een medium van unieke Amerikaanse literaire expressie en ons aldus geleerd hoe we datgene vast te leggen dat in wezen Amerikaans is in onze folkways en manieren. Want het lokale proces is inderdaad een manier om onze nationale identiteit vast te stellen en te ontdekken. "(Ralph Ellison, Naar het grondgebied gaan. Random House, 1986)
• "Amerikaanse schrijvers waren ... de eersten die het intuïtieve web van de volkstong weerspiegelde de geest op zijn bewuste niveau. De nieuwe melodieuze tong vormde de schrijver in grotere mate dan hij de taal vormde. "(Wright Morris, Over fictie. Harper, 1975)
•  "[W] wanneer ik de fluweelachtige gladheid van mijn min of meer geletterde syntaxis onderbreek met een paar plotselinge woorden van bar-room volkstong, dat gebeurt met de ogen wijd open en de geest ontspannen maar attent. "(Raymond Chandler, brief aan Edward Weeks, 18 januari 1948)
• "Ik heb altijd de boeken dichter en dichter bij de personages willen brengen - om mezelf, de verteller, er zoveel mogelijk uit te halen. En een van de manieren om dit te doen is door de taal te gebruiken die de personages gebruiken eigenlijk spreken, om de te gebruiken volkstong, en de grammatica, de formaliteit ervan niet negeren, buigen, verdraaien, zodat je het gevoel krijgt dat je het hoort, niet leest. "(Roddy Doyle, geciteerd door Caramine White in Roddy Doyle lezen. Syracuse University Press, 2001

Twee werelden van schrijven

• "Er is een nieuwe wereld van schrijven waar veel mensen de hele dag en nacht bezig zijn met e-mailen, tweeten en bloggen op internet. Studenten schrikken hun professoren door spraakzame e-mails te sturen met behulp van het jargon dat ze naar vrienden op Facebook schrijven. Veel schrijven in deze nieuwe wereld is een soort van 'praten op het scherm'; inderdaad, veel mensen, vooral 'geletterde mensen', beschouwen dit schrijven niet als worden schrijven. 'E-mail? Dat is niet schrijven! ' Eigenlijk schrijven mensen elke dag in volkstong gesproken taal eeuwenlang in dagboeken, informele persoonlijke brieven, boodschappenlijstjes en verkennende overpeinzingen om hun gevoelens of gedachten te achterhalen ...
• "Dus in de ene wereld van schrijven, voelen mensen zich vrij om op het scherm of de pagina te spreken; in de andere, mensen voelen zich onder druk gezet om spraak op de pagina te vermijden. Ik zal me niet aansluiten bij het koor van geletterde commentatoren die al het slechte schrijven betreuren de wereld van e-mail en internet. Ik zie problemen met schrijven beide s werelds. ik zou zeggen dat meest schrijven is niet erg goed, of het nu gaat om geletterd schrijven of 'e-schrijven' en of het afkomstig is van studenten, amateurs, goed opgeleide mensen of geleerde wetenschappers. "
  (Peter Elbow, Vernacular Eloquence: Welke spraak kan tot schrijven leiden. Oxford Univ. Pers, 2012)

De nieuwe Vernacular

• "Net als zijn antecedenten, het nieuwe volkstong vertegenwoordigt een democratische impuls, een tegengif voor ijdelheid en literaire zalen. Het is vriendelijk, het is bekend. Maar in beide opzichten bekend. De nieuwe volkstaal imiteert spontaniteit maar klinkt geoefend. Het heeft een franchisegevoel, zoals het ketenrestaurant dat zijn klanten zegt: 'Je bent familie.'
  "Voor een deel is dit gewoon een kwestie van cliché. Sommige schrijvers proberen hun proza ​​te verfraaien met vriendelijke zinnen zoals 'je weet wel' of 'weet je wat?' Of zelfs 'um', zoals in 'um, hallo?'…
  "De nieuwe volkstaalschrijver is oprecht bestudeerd. Oprecht zelfs als ironisch, ironisch oprecht. Wat zijn andere doelen ook zijn, het eerste doel van een dergelijk proza ​​is ingewijdheid. Natuurlijk wil elke schrijver graag geliefd worden, maar dit is proza ​​dat onmiddellijk een intiem doel nastreeft relatie. Het maakt agressief gebruik van het woord 'jij' - 'wedden dat je dacht' - en zelfs als de 'jij' afwezig is, wordt het geïmpliceerd. De schrijver werkt hard om lief te zijn. '
  (Tracy Kidder en Richard Todd, Good Prose: The Art of Nonfiction. Random House, 2013)

Vernaculaire retoriek

• "[N] arrieven van volkstong retoriek kan zich een zekere nauwkeurigheid veroorloven bij het meten van de publieke opinie die anders niet beschikbaar is. Als leiders deze meningen horen en serieus nemen, kan de kwaliteit van het publieke debat een positieve wending nemen. Het begrijpen van de zorgen van mensen en waarom ze hen vasthouden, is veelbelovend voor het helpen van leiders communiceren met actieve leden van de samenleving in plaats van manipuleren hen. "(Gerard A. Hauser, Vernacular Voices: The Retoric of Publics and Public Spheres. Univ. of South Carolina Press, 1999)

De lichtere kant van de Vernacular

• "[Edward Kean] heeft ooit gezegd dat hij waarschijnlijk het best bekend was voor het bedenken van het woord 'cowabunga' (oorspronkelijk gespeld met een 'k') als een groet voor Chief Thunderthud, een personage op [De Howdy Doody-show]. Het woord is onderdeel geworden van het Amerikaans volkstong, gebruikt door het stripfiguur Bart Simpson en door de misdaadbestrijdende Teenage Mutant Ninja Turtles. "(Dennis Hevesi," Edward Kean, hoofdschrijver van 'Howdy Doody,' sterft bij 85. " The New York Times, 24 augustus 2010)

Uitspraak: Ver-NAK-ye-ler

Etymologie
Uit het Latijn, "native"