De proclamatie van 1763

Aan het einde van de Franse en Indiase oorlog (1756-1763) gaf Frankrijk veel van de Ohio en Mississippi Valley samen met Canada aan de Britten. De Amerikaanse kolonisten waren hier blij mee, in de hoop uit te breiden naar het nieuwe territorium. In feite kochten veel kolonisten nieuwe landdaden of kregen ze deze als onderdeel van hun militaire dienst. Hun plannen werden echter verstoord toen de Britten de Proclamatie van 1763 uitbrachten.

Pontiac's rebellie

Het verklaarde doel van de proclamatie was om het land ten westen van de Appalachian bergen te reserveren voor indianen. Toen de Britten begonnen met het proces om hun nieuw verworven land over te nemen van de Fransen, ondervonden ze grote problemen met de indianen die daar woonden. De anti-Britse gevoelens liepen hoog op en een aantal groepen inheemse Amerikanen zoals de Algonquins, Delawares, Ottawas, Senecas en Shawnees kwamen samen om oorlog te voeren tegen de Britten. In mei 1763 belegerde de Ottawa Fort Detroit toen andere indianen opstonden om te vechten tegen Britse buitenposten in de Ohio River Valley. Dit stond bekend als Pontiac's rebellie naar de oorlogsleider van Ottawa die deze frontieraanvallen hielp leiden. Tegen het einde van de zomer werden duizenden Britse soldaten, kolonisten en handelaren gedood voordat de Britten tegen de indianen vochten tot een patstelling.

Uitgifte van de proclamatie van 1763

Om verdere oorlogen te voorkomen en de samenwerking met de indianen te vergroten, gaf koning George III op 7 oktober de Proclamatie van 1763 uit. De proclamatie bevatte veel bepalingen. Het annexeerde de Franse eilanden Cape Breton en St. John's. Het richtte ook vier imperiale regeringen op in Grenada, Quebec en Oost- en West-Florida. Veteranen van de Franse en Indiase oorlog kregen land in die nieuwe gebieden. Het punt van discussie voor veel kolonisten was echter dat het kolonisten verboden was zich ten westen van de Appalachen te vestigen of buiten de landtongen van de rivieren die uiteindelijk in de Atlantische Oceaan stroomden. Zoals de proclamatie zelf verklaarde: 

En terwijl het ... essentieel is voor ons belang en de veiligheid van onze koloniën, dat de verschillende naties ... van indianen ... die onder onze bescherming leven, niet mogen worden gemolesteerd of gestoord ... geen gouverneur ... in een van onze andere koloniën of plantages in Amerika, [mag] Warrants of Survey verlenen, of octrooien doorgeven voor landen buiten de hoofden of bronnen van rivieren die in de Atlantische Oceaan vallen ...

Bovendien beperkten de Britten de Indiaanse handel alleen tot personen die een vergunning hadden van het parlement.

We ... vereisen dat geen enkele privépersoon ervan uitgaat enige aankoop te doen bij de genoemde indianen van enige voor deze indianen gereserveerde landen ...

De Britten zouden macht hebben over het gebied, inclusief handel en uitbreiding naar het westen. Het parlement stuurde duizenden troepen om de proclamatie langs de genoemde grens af te dwingen. 

Ongeluk onder de kolonisten

De kolonisten waren erg van streek door deze proclamatie. Velen hadden grondclaims opgekocht in de nu verboden gebieden. In dit aantal waren toekomstige belangrijke kolonisten zoals George Washington, Benjamin Franklin en de Lee-familie opgenomen. Er was een gevoel dat de koning de kolonisten tot de oostkust wilde beperken. De wrok liep ook hoog op vanwege de beperkingen die werden gesteld aan de handel met de indianen. Veel mensen, waaronder George Washington, vonden echter dat de maatregel slechts tijdelijk was om meer vrede met de indianen te waarborgen. In feite hebben de Indiase commissarissen een plan naar voren geschoven om het gebied voor nederzetting te vergroten, maar de kroon gaf nooit definitieve goedkeuring aan dit plan.

Britse soldaten probeerden met beperkt succes kolonisten in het nieuwe gebied te laten vertrekken en te voorkomen dat nieuwe kolonisten de grens overstaken. Inheems Amerikaans land werd nu opnieuw aangetast, wat leidde tot nieuwe problemen met de stammen. Het Parlement had tot 10.000 troepen toegezonden om naar de regio te worden gestuurd, en naarmate de problemen toenamen, verhoogden de Britten hun aanwezigheid door het voormalige Franse grensfort te bewonen en extra verdedigingswerken te bouwen langs de proclamatielijn. De kosten van deze verhoogde aanwezigheid en constructie zouden resulteren in verhoogde belastingen onder de kolonisten, wat uiteindelijk de ontevredenheid zou veroorzaken die zou leiden tot de Amerikaanse revolutie.

Bron: 

"George Washington aan William Crawford, 21 september 1767, Accountboek 2." George Washington aan William Crawford, 21 september 1767, Accountboek 2. Library of Congress, n.d. Web. 14 februari 2014.