De geografie van Oceanië

Oceanië is de naam van de regio die bestaat uit eilandgroepen in de centrale en zuidelijke Stille Oceaan. Het overspant meer dan 3,3 miljoen vierkante mijl (8,5 miljoen vierkante km). Sommige van de landen in Oceanië zijn Australië, Nieuw-Zeeland, Tuvalu, Samoa, Tonga, Papoea-Nieuw-Guinea, de Solomon-eilanden, Vanuatu, Fiji, Palau, Micronesië, de Marshalleilanden, Kiribati en Nauru. Oceanië omvat ook verschillende afhankelijkheden en gebieden zoals Amerikaans Samoa, Johnston Atoll en Frans-Polynesië.

Fysieke geografie

Wat de fysieke geografie betreft, zijn de eilanden van Oceanië vaak verdeeld in vier verschillende subregio's op basis van de geologische processen die een rol spelen in hun fysieke ontwikkeling.

De eerste hiervan is Australië. Het is gescheiden vanwege zijn locatie in het midden van de Indo-Australische plaat en het feit dat er vanwege zijn locatie tijdens de ontwikkeling geen berg was gebouwd. In plaats daarvan werden de huidige fysieke landschapskenmerken van Australië voornamelijk gevormd door erosie.

De tweede landschapscategorie in Oceanië zijn de eilanden die worden gevonden op de aanvaringsgrenzen tussen de aardkorstplaten. Deze worden specifiek gevonden in de Stille Zuidzee. Aan de grens van de botsing tussen de Indo-Australische en Pacifische platen liggen bijvoorbeeld plaatsen als Nieuw-Zeeland, Papoea-Nieuw-Guinea en de Solomon-eilanden. Het Noord-Pacifische deel van Oceanië beschikt ook over dit soort landschappen langs de Euraziatische en Pacifische platen. Deze plaatbotsingen zijn verantwoordelijk voor de vorming van bergen zoals die in Nieuw-Zeeland, die tot meer dan 3000 voet (3000 voet) klimmen.

Vulkanische eilanden zoals Fiji zijn de derde categorie landschapstypen die in Oceanië worden gevonden. Deze eilanden rijzen meestal uit de zeebodem via hotspots in het stroomgebied van de Stille Oceaan. De meeste van deze gebieden bestaan ​​uit zeer kleine eilanden met hoge bergketens.

Tenslotte zijn koraalrifeilanden en atollen zoals Tuvalu het laatste type landschap dat in Oceanië wordt gevonden. Atollen zijn specifiek verantwoordelijk voor de vorming van laaggelegen landgebieden, sommige met ingesloten lagunes.

Klimaat

Het grootste deel van Oceanië is verdeeld in twee klimaatzones. De eerste hiervan is gematigd en de tweede is tropisch. Het grootste deel van Australië en heel Nieuw-Zeeland liggen in de gematigde zone en de meeste eilandgebieden in de Stille Oceaan worden als tropisch beschouwd. De gematigde streken van Oceanië hebben veel neerslag, koude winters en warme tot hete zomers. De tropische regio's in Oceanië zijn het hele jaar door heet en nat.

Naast deze klimaatzones wordt het grootste deel van Oceanië getroffen door voortdurende passaatwinden en soms orkanen (tropische cyclonen genoemd in Oceanië) die historisch gezien catastrofale schade hebben aangericht aan landen en eilanden in de regio.

Flora en fauna

Omdat het grootste deel van Oceanië tropisch of gematigd is, is er een overvloedige hoeveelheid regenval die tropische en gematigde regenwouden in de hele regio produceert. Tropische regenwouden komen veel voor in sommige eilandlanden in de buurt van de tropen, terwijl gematigde regenwouden veel voorkomen in Nieuw-Zeeland. In beide soorten bossen is er een overvloed aan planten- en diersoorten, waardoor Oceanië een van de meest biodiverse regio's ter wereld is.

Het is echter belangrijk op te merken dat niet heel Oceanië overvloedige regenval ontvangt en dat delen van de regio droog of semi-aride zijn. Australië heeft bijvoorbeeld grote delen van dor land met weinig vegetatie. Bovendien heeft El Niño de afgelopen decennia veelvuldige droogte veroorzaakt in Noord-Australië en Papoea-Nieuw-Guinea.

De fauna van Oceanië is, net als zijn flora, ook extreem biodivers. Omdat een groot deel van het gebied bestaat uit eilanden, zijn unieke soorten vogels, dieren en insecten ontstaan ​​uit isolatie van anderen. De aanwezigheid van koraalriffen zoals het Great Barrier Reef en Kingman Reef vertegenwoordigen ook grote gebieden met biodiversiteit en sommige worden beschouwd als hotspots voor biodiversiteit.

Bevolking

Het meest recent in 2018, was de bevolking van Oceanië ongeveer 41 miljoen mensen, met het grootste deel in Australië en Nieuw-Zeeland. Alleen al deze twee landen waren goed voor meer dan 28 miljoen mensen, terwijl Papoea-Nieuw-Guinea meer dan 8 miljoen inwoners telde. De resterende bevolking van Oceanië is verspreid over de verschillende eilanden die de regio vormen.

verstedelijking

Net als de bevolkingsverdeling, variëren urbanisatie en industrialisatie ook in Oceanië. 89% van de stedelijke gebieden van Oceanië bevinden zich in Australië en Nieuw-Zeeland en deze landen beschikken ook over de best gevestigde infrastructuur. Vooral Australië heeft veel ruwe mineralen en energiebronnen, en de productie is een groot deel van de economie van en Oceanië. De rest van Oceanië en met name de eilanden in de Stille Oceaan zijn niet goed ontwikkeld. Sommige eilanden hebben rijke natuurlijke hulpbronnen, maar de meeste niet. Bovendien hebben sommige eilandlanden niet eens voldoende schoon drinkwater of voedsel om aan hun burgers te leveren.

landbouw

Landbouw is ook belangrijk in Oceanië en er zijn drie soorten die veel voorkomen in de regio. Deze omvatten zelfvoorzienende landbouw, plantagegewassen en kapitaalintensieve landbouw. Zelfvoorzienende landbouw vindt plaats op de meeste eilanden in de Stille Oceaan en wordt gedaan ter ondersteuning van lokale gemeenschappen. Cassave, taro, yams en zoete aardappelen zijn de meest voorkomende producten van dit type landbouw. Plantagegewassen worden geplant op de middelgrote tropische eilanden, terwijl kapitaalintensieve landbouw voornamelijk in Australië en Nieuw-Zeeland wordt beoefend.

Economie

Vissen is een belangrijke bron van inkomsten omdat veel eilanden exclusieve maritieme economische zones hebben die zich uitstrekken over 200 zeemijl en veel kleine eilanden toestemming hebben verleend aan het buitenland om de regio te vissen via visvergunningen. 

Toerisme is ook belangrijk voor Oceanië omdat veel van de tropische eilanden zoals Fiji esthetische schoonheid bieden, terwijl Australië en Nieuw-Zeeland moderne steden zijn met moderne voorzieningen. Nieuw-Zeeland is ook een gebied geworden dat is gericht op het groeiende gebied van ecotoerisme.