'The Bell Jar' van Sylvia Plath

Geschreven in de vroege jaren 1960, en het enige volledige prozawerk van Sylvia Plath, The Bell Jar is een autobiografische roman die het verlangen en de afdaling uit de kindertijd relateert aan de waanzin van Plath's alter-ego, Esther Greenwood.

Plath was zo bezorgd over de nabijheid van haar roman in haar leven dat ze het publiceerde onder een pseudoniem, Victoria Lucas (net zoals in de roman Esther van plan is een roman van haar leven onder een andere naam te publiceren). Het verscheen pas onder de echte naam van Plath in 1966, drie jaar nadat ze zelfmoord pleegde.

Verhaal

Het verhaal gaat over een jaar in het leven van Esther Greenwood, die een rooskleurige toekomst voor haar lijkt te hebben. Ze heeft een wedstrijd gewonnen om een ​​tijdschrift te bewerken en reist naar New York. Ze maakt zich zorgen over het feit dat ze nog steeds maagd is en dat haar ontmoetingen met mannen in New York erg mis gaan. De tijd van Esther in de stad luidt het begin van een mentale ineenstorting in, omdat ze langzaam de interesse verliest in alle hoop en dromen.

Haar ouders stoppen met school en blijven lusteloos thuis. Haar ouders besluiten dat er iets mis is en nemen haar mee naar een psychiater, die haar verwijst naar een afdeling die gespecialiseerd is in shocktherapie. De toestand van Esther loopt nog verder naar beneden door een onmenselijke behandeling in het ziekenhuis. Ze besluit uiteindelijk zelfmoord te plegen. Haar poging mislukt en een rijke oudere dame die fan was van Esther's schrijven stemt ermee in om te betalen voor behandeling in een centrum dat niet in shocktherapie gelooft als een methode voor het behandelen van de zieken.

Esther begint langzaam haar weg naar herstel, maar een vriend die ze in het ziekenhuis heeft gemaakt, is niet zo gelukkig. Joan, een lesbienne die, zonder medeweten van Esther, verliefd op haar was geworden, pleegt zelfmoord na haar vrijlating uit het ziekenhuis. Esther besluit de controle over haar leven te nemen en is opnieuw vastbesloten om naar de universiteit te gaan. Ze weet echter dat de gevaarlijke ziekte die haar leven in gevaar brengt, elk moment opnieuw kan toeslaan.

Thema's

Misschien is de grootste prestatie van Plaths roman de regelrechte toewijding aan waarachtigheid. Ondanks het feit dat de roman alle macht en controle heeft over Plath's beste poëzie, schuift of transformeert ze haar ervaringen niet om haar ziekte meer of minder dramatisch te maken.

The Bell Jar neemt de lezer mee in de ervaring van ernstige psychische aandoeningen zoals heel weinig boeken vóór of sinds. Wanneer Esther zelfmoord overweegt, kijkt ze in de spiegel en ziet zichzelf als een volledig gescheiden persoon. Ze voelt zich losgekoppeld van de wereld en van zichzelf. Plath verwijst naar deze gevoelens als gevangen in de "stolp" als een symbool voor haar gevoelens van vervreemding. Het gevoel wordt op een gegeven moment zo sterk dat ze stopt met functioneren, op een gegeven moment weigert ze zelfs te baden. De "stolp" steelt ook haar geluk.

Plath is heel voorzichtig om haar ziekte niet te zien als de manifestatie van externe gebeurtenissen. Haar ontevredenheid met haar leven is in de eerste plaats een uiting van haar ziekte. Evenmin biedt het einde van de roman geen gemakkelijke antwoorden. Esther begrijpt dat ze niet is genezen. In feite beseft ze dat ze misschien nooit zal genezen en dat ze altijd waakzaam moet zijn tegen het gevaar dat in haar eigen geest ligt. Dit gevaar trof Sylvia Plath niet lang daarna The Bell Jar werd gepubliceerd. Plath pleegde zelfmoord in haar huis in Engeland.

Een kritische studie

Het proza ​​dat Plath gebruikt in The Bell Jar bereikt de poëtische hoogten van haar poëzie niet helemaal, met name haar opperste verzameling Ariel, waarin ze vergelijkbare thema's onderzoekt. Dit betekent echter niet dat de roman niet zonder verdiensten is. Plath slaagde erin om een ​​gevoel van krachtige eerlijkheid en beknoptheid op te wekken die de roman verankert in het echte leven.

Wanneer ze literaire beelden kiest om haar thema's uit te drukken, cementeert ze deze beelden in het dagelijks leven. Het boek opent bijvoorbeeld met een afbeelding van de Rosenbergs die zijn geëxecuteerd door elektrocutie, een afbeelding die wordt herhaald wanneer Esther een electro-shockbehandeling krijgt. Werkelijk, The Bell Jar is een verbluffende weergave van een bepaalde tijd in iemands leven en een moedige poging van Sylvia Plath om haar eigen demonen onder ogen te zien. De roman zal nog vele generaties worden gelezen.