Reduplicatieve woorden

EEN zich verdubbelende is een woord of lexeme (zoals mama) die twee identieke of zeer vergelijkbare delen bevat. Woorden zoals deze worden ook wel genoemd tautonyms. Het morfologische en fonologische proces van het vormen van een samengesteld woord door alles of een deel ervan te herhalen staat bekend als verdubbeling. Het herhaalde element wordt a genoemd reduplicant.

David Crystal schreef in de tweede editie van De Cambridge Encyclopedia of the English Language:

"Items met identieke gesproken constituenten, zoals zoetsappig en din-din, zijn zeldzaam. Wat normaal is, is dat een enkele klinker of medeklinker wisselt tussen het eerste bestanddeel en het tweede, zoals wip en walkie-talkie.
"Reduplicatieven worden op verschillende manieren gebruikt. Sommigen imiteren gewoon geluiden: ding-dong, boeg-wauw. Sommigen suggereren alternatieve bewegingen: flip-flop, ping-pong. Sommige zijn minachtend:  dilly-dally, wishy-washy. En sommige intensiveren betekenis: teeny-weeny, tip-top. Reduplicatie is geen belangrijk middel om lexemen in het Engels te maken, maar het is misschien wel de meest ongewone. "
(Cambridge Univ. Press, 2003)

Kenmerken

Reduplicatieven kunnen rijmen, maar zijn niet verplicht. Ze hebben waarschijnlijk een geluidscijfer in zich, omdat alliteratie (herhaling van medeklinkers) en assonantie (herhaling van klinkergeluiden) gebruikelijk zouden zijn in een woord of zin dat niet veel verandert tussen de delen ervan, zoals in dit door Patrick B. Oliphant, "Corrigeer me als ik het mis heb: de gizmo is verbonden met de flingflang verbonden met de watzis, watzis verbonden met de doo-dad verbonden met de ding Dong.”

Volgens "Gift of the Gob: Morsels of English Language History" door Kate Burridge:

"De meerderheid van ... opnieuw gedupliceerde vormen omvat een woordspeling. Het resultaat kan een combinatie zijn van twee bestaande woorden, zoals flower-power en cultuur Gier, maar meestal is een van de elementen zinloos, zoals in superduper, of beide, zoals in sentimenteel gedoe. Nu viel het me laatst op dat een groot aantal van deze onzin jingles beginnen met 'h'. Denken aan hoity-toity, higgledy-piggledy, hanky-panky, hokey-pokey, hob-nob, heebie-jeebies, hocus-pocus, hugger-mugger, hurly-potly, hodge-podge, hurdy-gurdy, hubbub, hullabaloo, harumscarum, helter-skelter, haast-haast, hooley-dooley en vergeet niet Humpty Dumpty. En dit zijn er maar een paar! "
(HarperCollins Australia, 2011)

Reduplicatieven verschillen van echo-woorden doordat er minder regels zijn voor het vormen van reduplicatieven.

Geleende reduplicatieven

De geschiedenis van reduplicatieven in het Engels begint in het tijdperk van de vroegmoderne Engels (EMnE), dat was ongeveer het einde van de 15e eeuw. In de derde editie van "A Biography of the English Language", C.M. Millward en Mary Hayes merkten op: 

"Opnieuw gedupliceerde woorden verschijnen helemaal niet tot de EMnE-periode. Wanneer ze verschijnen, zijn het meestal directe leningen van een andere taal, zoals Portugees dodo (1628), Spaans grugru (1796) en motmot (1651), Frans haha 'sloot' (1712) en Maori kaka (1774). Zelfs de kinderkamerwoorden mama en papa werden geleend van het Frans in de 17e eeuw. Middelmatig is waarschijnlijk de enige inheemse formatie uit de EMnE-periode; het is voor het eerst opgenomen in 1530. "
(Wadsworth, 2012)

Morfologisch en Fonologisch

Sharon Inkelas schreef in "Studies on Reduplication" dat er twee verschillende methoden zijn, die twee verschillende soorten of subsets van reduplicatie produceren: fonologische duplicatie en morfologische reduplicatie. "Hieronder geven we enkele criteria om te bepalen wanneer een kopie-effect reduplicatie is en wanneer het fonologische duplicatie is.

(1) Fonologische duplicatie dient een fonologisch doel; morfologische reduplicatie dient een morfologisch proces (door zelf een woordvormingsproces te zijn of door een ander woordvormingsproces mogelijk te maken ...).
(2) Fonologische duplicatie omvat een enkel fonologisch segment ...; morfologische reduplicatie omvat een volledig morfologisch bestanddeel (affix, wortel, stengel, woord), mogelijk afgekapt tot een prosodisch bestanddeel (mora, lettergreep, voet).
(3) Fonologische duplicatie omvat per definitie fonologische identiteit, terwijl morfologische reduplicatie semantische, niet noodzakelijk fonologische, identiteit met zich meebrengt.
(4) Fonologische duplicatie is lokaal (een gekopieerde medeklinker is bijvoorbeeld een kopie van de dichtstbijzijnde medeklinker), terwijl morfologische reduplicatie niet noodzakelijk lokaal is. "(" Morphological Doubling Theory: Evidence for Morphological Doubling in Reduplication. "Ed. Door Bernhard Hurch. Walter de Gruyter, 2005)