De natie Pakistan is nog jong, maar de menselijke geschiedenis in het gebied reikt tienduizenden jaren terug. In de recente geschiedenis is Pakistan in de wereldvisie onlosmakelijk verbonden met de extremistische beweging van Al Qaida en met de Taliban, gevestigd in buurland Afghanistan. De Pakistaanse regering bevindt zich in een delicate positie, gevangen tussen verschillende facties in het land, evenals beleidsdruk van buitenaf.
Hoofdstad:
Islamabad, bevolking 1.889.249 (schatting voor 2012)
Grote steden:
Pakistan heeft een (ietwat fragiele) parlementaire democratie. De president is het staatshoofd, terwijl de premier het staatshoofd is. Minister-president Mian Nawaz Sharif en president Mamnoon Hussain werden in 2013 gekozen. Verkiezingen worden om de vijf jaar gehouden en gevestigde exploitanten komen in aanmerking voor herverkiezing.
Het tweekamerparlement van Pakistan (Majlis-e-Shura) bestaat uit een Senaat met 100 leden en een Nationale Vergadering met 342 leden.
Het gerechtelijk apparaat is een mix van seculiere en islamitische rechtbanken, waaronder een Hooggerechtshof, provinciale rechtbanken en federale Shari'a-rechtbanken die de islamitische wet beheren. De seculiere wetten van Pakistan zijn gebaseerd op de Britse common law. Alle burgers ouder dan 18 jaar hebben de stem.
De bevolking van Pakistan schatte vanaf 2015 199.085.847, waarmee het de zesde meest bevolkte natie op aarde is.
De grootste etnische groep is de Punjabi, met 45 procent van de totale bevolking. Andere groepen zijn de Pashtun (of Pathan), 15,4 procent; Sindhi, 14,1 procent; Sariaki, 8,4 procent; Urdu, 7,6 procent; Balochi, 3,6 procent; en kleinere groepen vormen de resterende 4,7 procent.
Het geboortecijfer in Pakistan is relatief hoog, met 2,7 levendgeborenen per vrouw, dus de bevolking groeit snel. Het geletterdheidscijfer voor volwassen vrouwen is slechts 46 procent, vergeleken met 70 procent voor mannen.
De officiële taal van Pakistan is Engels, maar de nationale taal is Urdu (dat nauw verwant is met Hindi). Interessant is dat Urdu niet wordt gesproken als moedertaal door een van de belangrijkste etnische groepen van Pakistan en werd gekozen als een neutrale optie voor communicatie tussen de verschillende volkeren van Pakistan.
Punjabi is de moedertaal van 48 procent van de Pakistani, met Sindhi op 12 procent, Siraiki op 10 procent, Pashtu op 8 procent, Balochi op 3 procent en een handvol kleinere taalgroepen. De meeste Pakistaanse talen behoren tot de Indo-Arische taalfamilie en zijn geschreven in een Perso-Arabisch schrift.
Naar schatting 95-97 procent van de Pakistani is moslim, de resterende paar procentpunten bestaan uit kleine groepen hindoes, christenen, sikhs, parsi (zoroastriërs), boeddhisten en volgelingen van andere religies.