Overzicht van het genitief enkelvoud in Latijnse declensions

Wanneer u een Latijns zelfstandig naamwoord in het Engels of Engels in het Latijn probeert te vertalen, moet u weten in welke van de vijf verbuigingen het zelfstandig naamwoord valt. Als je de verbuiging en de woordenboekvormen van een zelfstandig naamwoord kent, ben je klaar. Bijvoorbeeld het woord puella, een eerste verbuigingswoord dat wordt vermeld als "puella, -ae, f." of iets dergelijks in het woordenboek, is vrouwelijk (dat is waar de 'f' voor staat; m. staat voor mannelijk en n. staat voor onzijdig) en is eerste verbuiging, zoals je kunt zien in het tweede deel van de woordenlijst, hier; "AE".

De genitief (cāsus patricus 'vaderlijk geval' in het Latijn) is de naam voor deze tweede vorm ('-ae' voor de eerste verbuiging) en is gemakkelijk te onthouden als het equivalent van een bezittelijk geval of apostrof-geval in het Engels. Dat is echter niet zijn volledige rol. In het Latijn is de genitief het geval van beschrijving. Het gebruik van een genitief zelfstandig naamwoord beperkt de betekenis van een ander zelfstandig naamwoord, volgens Richard Upsher Smith, Jr., in Een verklarende woordenlijst in grammatica, retoriek en prosodie voor lezers van het Grieks en het Latijn: A Vade Mecum.

Er zijn vijf verbuigingen in het Latijn. Het genitief einde wordt in het woordenboek gebruikt omdat elk van de vijf verbuigingen zijn eigen genitieve vorm heeft. De vijf genitale beëindigingen zijn:

1. -ae
2. -ik
3. -is
4. -ons
5. -EI

Een voorbeeld uit elk van de 5 verbuigingen:

1. Puellae - de meisjes (puella, -ae, f.)
2. SERVI - de slaafservus, -ī, m.)
3. Principis - de chef's (princeps, -ipis, m.)
4. Cornus - de hoorncornū, -ūs, n.)
5. Diei - de dagen (sterft, -eī, m.)