Intonatiecontour in Engelse spraak

In spraak is intonatiecontour een onderscheidend patroon van toonhoogtes, tonen of spanningen in een uiting.

Intonatiecontouren zijn direct gerelateerd aan betekenis. Zoals Dr. Kathleen Ferrara bijvoorbeeld heeft aangetoond (in Wennerstrom Muziek van dagelijkse spraak), de discoursmarkering in ieder geval kan worden geanalyseerd als hebbende "drie verschillende betekenissen, elk met zijn eigen onderscheidende intonatiecontour." (Zie hieronder voorbeelden en opmerkingen.)

Zie ook:

• Intonatie en Intonatie zin
• Nadruk
• Paralinguïstiek, fonetiek en fonologie
• prosodie
• Ritme
• Segment en suprasegmentaal
• Spanning

Voorbeelden van intonatiecontouren

• "Stel dat een secretaresse graag zou willen weten of zijn of haar baas een belangrijk rapport heeft opgesteld. Hij of zij vraagt ​​misschien: 'Is dat rapport af?' of misschien vertelt dezelfde secretaresse de baas de lijst met dingen die hij of zij van plan was te doen. Hij of zij zou kunnen zeggen: "Bel Frankfurt. Schrijf het memo voor Inkoop. Beëindig dat rapport." Nu, misschien, praat de secretaresse met zijn of haar assistent die hetzelfde rapport aan het verwerken is, hij of zij zou kunnen zeggen: 'Beëindig dat rapport.'
  "In alle drie gevallen dezelfde reeks woorden, Maak dat rapport af, zou gezegd worden met heel verschillende algemene tooncontouren. In het eerste geval zou het een vragende intonatie krijgen; in het tweede geval zou worden gezegd met een niet-nadrukkelijke laatste intonatiecontour; en in het derde geval zou worden gezegd met een nadrukkelijke intonatiecontour die een gebiedende wijs aangeeft. Elke native speaker van het Engels zou het verschil in betekenis tussen deze drie intonatiepatronen herkennen, hoewel de exacte beschrijving van dergelijke contouren verre van eenvoudig is ...
  "De reden dat intonatiecontour zo belangrijk is voor de samenhang van gesproken discours is dat deelnemers hun lezing van intonatiecontouren gebruiken om te beslissen of het hun beurt is om het woord over te nemen."
  (Ron Scollon, Suzanne Wong Scollon en Rodney H. Jones, Interculturele communicatie: een discoursbenadering, 3e ed. Wiley, 2012)

Het probleem van terminologie

• "Een onmiddellijk probleem bij het consolideren van de literatuur over intonatie is het gebrek aan overeenstemming over terminologie. Als ik over syntaxis wil praten, kan ik erop vertrouwen dat de meeste doelgroepen woorden zoals 'zelfstandig naamwoord' en 'werkwoord' zullen begrijpen. ' Met intonatie kunnen termen als 'stress', 'accent', 'toon' en 'nadruk' echter verschillende dingen voor verschillende mensen betekenen. Niet alleen zijn de lekentermen verschillend van de termen van de taalkundigen, maar taalkundigen zelf zijn het niet eens over terminologie. Tot overmaat van ramp zijn er zelfs verschillende denkrichtingen over wat telt als een eenheid in een intonatieanalyse. Moet de intonatiecontour van een hele zin worden geïnterpreteerd als een enkele, betekenisdragende eenheid? Is het mogelijk om kleinere eenheden als zinvol te identificeren? Waar begint en stopt precies een eenheid? "
  (Ann K. Wennerstrom, The Music of Everyday Speech: Prosody and Discourse Analysis. Oxford University Press, 2001)
  "Een weloverwogen discrepantie tussen een Amerikaanse voorkeur voor 'niveaus' en een Britse voorkeur voor 'melodieën' is slechts één aspect van de verschillen die bestaan ​​over hoe de uiting moet worden gesegmenteerd om de intonatie ervan te beschrijven. Er is een ruwe gelijkenis tussen de categorieën waarnaar in de literatuur wordt verwezen als zintuigen, ademgroepen, toongroepen, en contouren, maar de overeenkomsten zijn bedrieglijk; en de verschillende manieren om verder te segmenteren kern, kop, staart, tonic, pre-tonic, enz., voeg de verschillen samen. Het belangrijke punt is dat, ongeacht of dit expliciet is of niet, elke formulering neerkomt op een uitgangspunt over hoe het onderliggende betekenissysteem is georganiseerd. "
  (David C. Brazilië, "Intonatie." The Linguistics Encyclopedia, ed. van Kirsten Malnkjaer. Routledge, 1995)

Intonatiecontouren in tekst-naar-spraaksystemen

• "In tekst-naar-spraaksystemen is het doel van de intonatiecomponent het genereren van een geschikte intonatiecontour voor elke gesproken zin. Een intonatiecontour is het onderliggende fundamentele frequentie (F0) patroon dat in de loop van de tijd in spraakfrases voorkomt. Fysiologisch, FO komt overeen met de frequentie waarmee de stembanden trillen. Akoestisch levert deze stembandenvibratie de energiebron die de resonanties van de stembanden opwekt tijdens stemgedeelten van spraak ... Luisteraars zien een intonatiecontour als een toonhoogtepatroon dat op verschillende punten stijgt en daalt De intonatiecontour benadrukt bepaalde woorden meer dan andere, en onderscheidt uitspraken (met dalende intonatiecontouren) van ja / nee-vragen (met stijgende intonatiecontouren). Het geeft ook informatie over syntactische structuur, discoursstructuur en de houding van de spreker Gedragswetenschappers zijn van groot belang geweest bij fundamenteel onderzoek en hebben het belang van intonatie in 2006 aangetoond de perceptie en productie van spraak, en bij het ontwikkelen en evalueren van intonatie-algoritmen. "
  (Ann K. Syrdal, "Tekst-naar-spraaksystemen." Toegepaste spraaktechnologie, ed. door A. Syrdal, R. Bennett en S. Greenspan. CRC Press, 1995)

Intonatiecontouren en de hersenen

• "Er zijn aanwijzingen dat intonatiecontouren en -patronen worden opgeslagen in een ander deel van de hersenen dan de rest van de taal. Wanneer iemand hersenbeschadiging ervaart aan de linkerkant van de hersenen die hun taalvaardigheden ernstig beïnvloedt, waardoor ze niet in staat zijn om vloeiend te produceren of grammaticale spraak, houden ze vaak de juiste intonatiepatronen van hun taal aan. Ook wanneer schade aan de rechterhersenhelft plaatsvindt, kan het resultaat zijn dat de patiënt met een monotoon spreekt. En wanneer baby's die nog geen woorden hebben gekregen, beginnen te brabbelen rond de leeftijd van 6 maanden spreken ze vaak onzin lettergrepen met behulp van het juiste intonatiepatroon van de taal die ze verwerven. "
  (Kristin Denham en Anne Lobeck, Taalkunde voor iedereen. Wadsworth, 2010)

Ook gekend als: intonatiecontour