Hoe een evenwichtige zin te vormen

Een evenwichtige zin is een zin die bestaat uit twee delen die ongeveer even lang, belangrijk en grammaticaal zijn opgebouwd, zoals in de reclameslogan voor KFC: "Koop een emmer kip en geniet van een vat plezier." In tegenstelling tot een losse zin bestaat een evenwichtige zin uit een gepaarde constructie op het niveau van de clausule. 

Hoewel niet noodzakelijkerwijs zelf een betekenis aangeeft, merkt Thomas Kane in "The New Oxford Guide to Writing" op dat "evenwichtige en parallelle constructies de betekenis versterken en verrijken." Omdat de woorden waaruit de zin bestaat, de ware overdragers zijn, is Kane van plan evenwichtige zinnen te begrijpen als modificerende factoren voor retoriek.

Evenwichtige zinnen kunnen verschillende vormen aannemen. Een evenwichtige zin die een contrast vormt, wordt bijvoorbeeld antithese genoemd. Bovendien worden gebalanceerde zinnen als retorische apparaten beschouwd omdat ze vaak onnatuurlijk voor het oor klinken, waardoor het waargenomen intellect van de spreker wordt verhoogd.

Hoe evenwichtige zinnen betekenis versterken

De meeste taalkundigen zijn het erover eens dat het primaire nut van een goed geformuleerde evenwichtige zin is om perspectief te bieden aan het beoogde publiek, hoewel het concept op zichzelf geen betekenis overbrengt. De optimale grammatica-instrumenten om betekenis over te brengen, zijn natuurlijk woorden.

In John Peck en Martin Coyle's "The Student's Guide to Writing: Spelling, Interpuation and Grammar" beschrijven de auteurs de elementen van evenwichtige zinnen: "[Hun] symmetrie en netheid van structuur ... zorgen voor een sfeer van zorgvuldig doordacht en gewogen ." Het gebruik van dit soort balans en symmetrie kan met name nuttig zijn voor speechschrijvers en politici om hun punten te benadrukken.

Doorgaans worden evenwichtige veroordelingen echter als meer conversatie beschouwd en worden ze daarom meestal aangetroffen in poëtisch proza, overtuigende toespraken en verbale communicatie dan in academische publicaties. 

Evenwichtige zinnen als retorische apparaten

Malcolm Peet en David Robinson beschrijven gebalanceerde zinnen als een soort retorisch apparaat in hun boek 'Leading Questions' uit 1992 en Robert J Connors merkt op in 'Composition-Rhetoric: Backgrounds, Theory and Pedagogy' dat ze later in de retorische theorie ontwikkelden praktijk.

Peet en Robinson gebruiken het citaat van Oscar Wilde 'kinderen beginnen van hun ouders te houden; na een tijd beoordelen ze hen; zelden of nooit vergeven ze hen' om gebalanceerde zinnen als onnatuurlijk voor het oor uit te drukken, 'gebruikt om indruk te maken, om te suggereren' wijsheid 'of' polijsten ', omdat ze twee contrasterende en' evenwichtige 'elementen bevatten. " Met andere woorden, het presenteert een dualiteit van ideeën om de luisteraar - of in sommige gevallen lezer - te overtuigen dat de spreker of schrijver bijzonder expliciet is in zijn of haar betekenis en intentie.

Hoewel voor het eerst gebruikt door de Grieken, merkt Connors op dat evenwichtige zinnen niet duidelijk worden gepresenteerd in de klassieke retoriek, en vaak worden verward met antithese - wat een ander soort evenwichtige zin is. Academici, merkt Edward Everett Hale, Jr., gebruiken de vorm niet vaak, omdat deze vorm "eerder een kunstmatige vorm is", die een "natuurlijke stijl" overbrengt om te proza.